Jonas. VOLTOOID

16. Zestien.

Ik probeerde met het puntje van mijn tong de slagroom van mijn neus te halen. Als ik iets niet goed kon drinken was het wel warme chocolademelk met slagroom, ik wasde de mok af en begon te dansen op, 'Sorry'.
Als ik ergens niet van hield was het Justin Bieber wel maar dit liedje is gewoon zo energievol.

Terwijl ik naar de radio toe dans draai ik hem uit, ik nam plaats op de bank waar mijn Converse schoenen klaar staan en trok ze aan. Nog snel huppelde ik naar mijn spiegel toe met het liedje die in mijn hoofd rustig doorspeelde en bekeek mijn outfit.
Ik had zwart met paars geruite blousje met daaronder een donker blauwe korte spijkerbroek.
Toen ik snel over mijn been aaide was ik tevreden dat er geen een klein vloed vlekje te zien was.
'SMOOTH BABY!' riep ik.
'HOUD JE SMOEL DICHTT!' Hoorde ik door de muur heen komen, 'IS IT TO LATE NOW TO SAY SORRY?' Krijste ik weer.
Toen ik niks meer terug hoorde trok ik tevreden mijn jas aan en stopte mijn telefoon in mijn zak. Ik graaide nog snel mijn sleutelbos van het aanrecht en opende de deur.
'R u fcking kidding me.' Mompelde ik kwaad toen ik Jenni met boze ogen zag staan.

Mij had ze blijkbaar niet verwacht veranderde in een zielig puppy gezicht. 'Nee, nee nee nee. Ik doe dit niet meer, probeer maar niet tegen me te praten en ook niet zo dom te kijken want Nee. Ik trap. Er. Niet. Meer in. Eerst scheld je me uit, en alleen omdat je nu ontdekt dat ik hier woon hoef je hier niet elke dag te komen.' Begon ik snel voordat ze wat zei en ik haar stem weer moest aan horen. En ja hoor de duivel in Jenni kwam weer naar boven, maar snel sloot ik de deur achter me en glipte ik langs haar. Dat ze het maar bekijkt, ik ga me lekker vermaken, laat haar maar huilen over hoe ze iemand probeerde te vermoorden door een ontbijt te maken.

'Is it to late now to say sorry, cuz I'm missing more then just your body,' neuriede ik.

Ik klopte op de deur en een glimlach verscheen op mijn gezicht tien ik Thomas zag staan, 'Hé,' zei hij koeltjes.
'Hoii,' zei ik vrolijk.
Ik stapte het appartement van Ethan binnen en zag hoe Ethan zelf uitbundig bezig was met call of duty.
'He, Ethan!'
Ethan keek op en gaf me een knikje als begroeting en zette zijn spel op pauze.

'Je hebt geluk dat dit potje zo slecht ging.' Mopperde hij.

Ik lachte en nam plaats op de bank en gooide zo mijn benen op Ethan zijn schoot. 'Heb je iets te ete..' ik werd onderbroken door een bons op de deur verbaasd keek ik om en zag ik hoe Thomas de deur opende en hoe Jonas naar binnen liep.

'Wie heeft er zin in drank?' Riep hij vrolijk toen hij de flessen omhoog hield, hij schrok toen hij mij zag en keek even verward om zich heen. 'Je maakt een grapje.' Zeiden we gelijk.