Jonas. VOLTOOID

26. Zesentwintig.

    'Jonas wat doe je hier?' Snauwde ik hem toe, hij haalde zijn schouders op en bewoog wat met zijn linkerbeen, uiteindelijk ging recht voor me staan. Hij keek me in de ogen aan en kwam dichterbij met zijn gezicht en zweeg.
Het liefst zou ik hem dichterbij willen trekken en kunnen bevestigen dat zijn lippen zo hemels zouden voelen als dat ik denk. Maar hij trok al terug en glimlachte. 'Ik maakte me zorgen om je,' Beantwoorde hij mijn vraag eindelijk.
'Ik ben oké, vanwaar de moeite om me wakker te maken..' mopperde ik. 'Ik wil het goed maken, vanwege gister.'.
'Dan laat je me slapen, en het was niet jou schuld hoor dat je ineens verdween en dat ik daardoor in de keuken naar eten moest zoeken. En dan word er vertelt dat alles in de woonkamer staat, en dat we een spel gingen doen om leuk jongens te zoenen waarvan de laatste meer wilde dan een zoen. Ah, joh forgive and forget.' Ik draaide me om en had de plan om weer in mijn bed te duiken, slapen.
'Alsjeblieft. Alleen wij twee en ik beloof je dat je ervan gaat genieten,' Drong Jonas aan.
Ik liep verder, ik had hier geen zin in. Ik ga weer niet weer dezelfde fout in dat ik verliefd word. En dan blijkt Mister schoolopdracht hier ook nog op jongens te vallen, of dat hij al een vriendin heeft. OF. Me gebruikt.
'Alsjeblieft, prinses.', Daar was die rilling weer, die o zo heerlijk maar gelijk verwarrend aanvoelt. Ik draai me om en zie Jonas me met hoop aankijken. 'God laat me hier geen spijt van krijgen.' Murmelde ik.

'Geef me vijf minuten om me aan te kleden,' Zei ik. 'Vijf minuten maar?' vroeg hij dan, en zonder iets te zeggen verdween ik weer mijn kamer. Ik sloot de deur achter me en leunde er tegen aan. 'Ik haat hem.' Glimlachte ik.

Net als gister was het stil in de auto. Ik irriteerde me er mateloos aan dus besloot de auto aan te zetten, ik had niks te zeggen tegen Jonas. Tenminste ik kom er niet op. 'Wat gaan we eigenlijk doen Jonas? O.. o.. niets zeggen! MCDRIVE?!'vroeg ik hoopvol. Hij lachte. 'Nee, ik hoop in ieder geval wel dat je van water houdt,' Gaf hij als hint. Maar ik keek hem betreurt aan. 'Zeg alsjeblieft niet dat we op het kut strand gaan zitten met een idiote parasol en dan al dat rot zand?'.

'Nee, wees nou maar stil.' Hij klonk al wat geïrriteerd maar ik wist niet of dat gespeeld was.
'Ik hou zelf ook niet bepaald van het strand, maar wel van boten.' Glimlachte hij me toe.
'En jij houd van mij,' Zei hij er nog na.
Ik voelde mijn wangen rood kleuren en ik schudde mijn hoofd, 'Ben je gek ofzo?! Ik ben verbaasd dat ik het zo lang met je uithoud!' Ontkende ik. Met een vernederend gevoel zakte ik onderuit en begon ik als een gek een plan te bedenken zodat ik hier weg kon. Waarom zegt hij dat steeds! Weet hij het? Dat ik hem leuk vond? Nee, dat kan niet. Ik weet het zelf niet eens zeker. Ik zuchtte hoorbaar en dat leverde een grijns op van Jonas.
Wat nou als ik hem nou eens een flinke stomp verkoop?
Wacht. Nee.. Laten we dat maar niet doen, misschien is er wel wat te eten op de boot..