Jonas. VOLTOOID

18. achttien.

Ze hadden mijn opmerking genegeerd en zo gingen we of ja ZE. Verder met hun spel, ik zat maar zwijgend toe te kijken en bekeek Thomas. Eikel, mij kussen en dan wel secretly gay zijn?
Ik keek naar de klok. We waren al drie en een half uur verder. Ik besloot om te gaan dus stond ik op, zei ik gedag, had ik mijn jas aangetrokken en liep ik weg.
Nog een jongen die ik op mijn 'Voor de gek gehouden door;' lijstje kan zetten.
Maar even tussendoor, ben ik de enigste die in paniek raakt als er voetstappen steeds dichterbij lijken te komen in een snelle tempo?
Wat ik geleerd heb van horror films is dat je snel weg moet wezen, maar bij de ander worden ze juist gepakt als ze vluchten. Ik besloot om mij ninja krachten te gebruiken.

Gerust zet ik mijn stappen en als ik hoor dat de voetstappen van de ander vlak achter me staan, wil ik een high kick doen. Maar de persoon had mijn voet vast gepakt en mij tegen zich aangetrokken.
'LAAT LOS VIEZE PARASIET!' schreeuwde ik zo luid mogelijk.

Ik voelde hoe de persoon lachte en zijn grip op mij verzwakte. Snel deed ik een stap achteruit en mijn mond viel open.

'Nou,' begon ik.
'De parasiet gedeelte klopte.' Maakte ik mijn zin af toen ik Jonas half op de grond zakte van het lachen. Zijn lach was eigenlijk aanstekelijk, ik deed mijn best om het zelf nie in mijn broek te doen.
'Parasiet zegt ze...' lachte hij. Ik rolde mijn ogen en wilde weer aan lopen. Maar voordat ik een meter van hem verwijderd was, had hij mijn pols al beet. 'Sorry prinses,' grinnikte hij. 'Wat hebben die jongens zoals jij toch altijd met die koosnaampjes.' Bromde ik geërgerd.
Ik draaide me nogmaals om om Jonas boos aan te kunnen kijken, maar hij stond me aan te gapen met eenidiote grijns op zijn smoel. Als ik nou een tik gaf. Zou ik dan nog steeds een prinses zijn? 'Jammer hé dat je vriendje al een vriend heeft,' probeerde hij een gesprek te openen.
'Thomas is mijn vriendje niet.' Snauwde ik hem toe.
'Het was wel te horen dat het je iets deed,'.
Even serieus. Ik kon deze jongen zijn strot door knippen, als hij niet kon praten was hij perfect.
'Wat kom je eigenlijk doen.' Besloot ik maar te vragen.

'Ik breng je thuis, en geef je een uitnodiging.' Zei hij oprecht, 'Een uitnodiging?'.
Hij knikte en sloeg zijn arm over mijn schouders die ik er gelijk weer afhaalde. Maar hij stond dat niet toe dus sloeg hij zijn arm er weer overheen en trok me zachtjes mee.
'Waarvan is die uitnodiging?'

'Voor morgen, ik houd een feestje in het studentenhuis,' hij stopte een verloren haarpluk achter mijn oor. 'Je bent zeker geen liefhebber van plezier ofwel?' Fluisterde hij.
Ik haalde mijn schouders op, 'Ik had vanavond plezier,' loog ik.
'Grappig, enigste wat je deed was dom voor je uit staren. Ik wil je laten zien wat echt plezier is. Ik haal je morgen op en weet dat je meer dan welkom bent.'
Hij gaf me een knipoog en ik maakte een kokhalzend geluid.

'Oké,'
'Kom je?!' Hij leek er maar verbaasd over.
'Ja.' Besloot ik.