'Wat doe je hier?' ik loop kwaad langs mijn moeder af en gaf Robin een harde klap. 'Hoe durf je je gezicht hier te laten zien? Flikker op! Verdomde secreet!' Toen ik weer uit wilde halen voelde ik de armen van Jonas om mijn middel glijden, ik verloor mijn evenwicht en gaf mezelf over. 'Ik ben hier voor Ben,' Zei Robin zielig. Het was laag van me, maar toch. Ik spuugde haar richting op. Ik walgde van haar, verdomde golddigger dat ze is.
'Ben zou niet eens willen dat je nep tranen op zijn graf laat vallen! Flikker op!' Schreeuwde ik verder.
Een steek schoot door mijn zij toen mijn vader ook nog eens Robin begon te troosten. Wat is er mis met hem?
'Zo is het genoeg Allyson! Ze was wel zijn vrouw!' Onderbrak mijn moeder me.
Je zou nu echt totaal niet bij mij in de buurt willen zijn, op dit moment was ik voor iedereen een horror film. Zelfs Jonas keek me even met grote ogen aan.
'Ze is doodleuk vertrokken met Ben zijn geld! ZE IS EEN DIEF!' wild begon ik om me heen te slaan, er zit op dit moment echt een draadje bij me los nu.
'Ally..' zijn woorden. Zijn woorden kalmeerde me. Ik haat hem.
Mijn woede veranderde in verdriet. Ik wil dat ze gaat, maar mijn ouders wilde het niet. Ze trapten er met open ogen in, ik zocht naar haar, naar Robin. Toen haar ogen de mijne vonden bewogen mijn lippen, 'Ik haat je.'.
Jonas zijn grip verslapte, ik liep zonder te aarzelen meteen weer naar de voordeur. 'Tot morgen,'.
Ik draaide me nog even snel om, en keek Jonas aan, 'Ik wil dat jij hier blijft, ik haal je straks op. Je bent hier om kennis te maken met mijn ouders dus dat ga je ook doen.' Besloot ik voor hem. Hij fronste, 'Allyson,', snel liep ik naar hem toe en gaf ik een snelle kus op de wang.
'Dit is belangrijk voor me, ik ga gewoon even wat eten, mama zorgt voor je. Zij bijt niet.' Toen wees ik naar Robin, 'Maar zij wel.'.
Met die woorden vertrok ik, Jonas begreep dat ik tijd nodig had, hoop ik.
Ik was naar de 'Bevershag' gereden, mijn oude verstop plekje na school. Ik glimlachte bij de gedachte, zoals oude gewoontes had ik melk besteld. Het bleek toen goed voor je te zijn, maar tegenwoordig is het blijkbaar zo chemisch als wat. Mijn ogen gleden over de wanden heen er waren foto's bij gekomen, en foto's weggegaan. Soms liepen er bekende gezichten binnen, maar mij herkende ze niet meer. Ik was niet meer het stuntelige meisje waarvan haar bril makkelijk afgepakt kon worden. Die bij elke duw begon te huilen. Met allemaal puistjes die ze niet weg kon krijgen.
Maar zie het aan de positieve kant. Mensen die je niet herkennen, zijn je vrienden niet. Ze kijken dwars door je heen, alsof je nooit bestaan hebt.
Een deur werd hard dicht gegooid en een jongen met blauwe haren kwam kwaad de personeelsruimte uit. Hij had een paar tatoeages op zijn arm en zijn gezicht stond op onweer. Al snel werd de deur weer geopend en toen kwam er een meisje uit met een jong gezicht, mijn mond viel open. 'Dorothea?' blijkbaar had ze vleermuis oren want ze keek meteen mijn richting uit, ze piepte en kwam met een lach op me af.
Ik begin het de komende weken druk te krijgen met school, onze leuke hemelse proefwerkweek komt eraan. 'Kuch
Dus sorry als de updates lang kunnen duren.
Xox Blond <3
JE LEEST
Jonas. VOLTOOID
RomanceVOLTOOID 'Iets dat niemand anders met me kan doen.'. Ik trok hem dichter naar me toe, sloeg nu mijn armen om zijn nek en keek hem aan. Ik bestudeerde zijn gezicht. Zijn gezicht die zoveel emotie liet zien, emotie waarvan ik dacht. Dat hij die niet h...
