Jonas. VOLTOOID

8. Acht.

'Saved by the bell,' mompelde ik toen ik het irritante gerinkel door de gangen hoorde. Twee les uren lang had ik wat zitten kletsen en lezen, Stanford was druk bezig. Ik nam aan dat hij de opdrachten na aan het kijken was en dan ook gelijk de mijne want dan ben ik nog sneller van hem af.

Net toen ik de deur uit wilde lopen werd ik al geroepen door Stanford, ik draaide me om en liep rustig op hem af. Hij wachte geduldig tot dat ik voor hem stond en schraapte daarna voorzichtig zijn keel.
'Je verhaal ziet er tot nu toe geweldig uit Allyson, ik heb nog nooit een roman van je binnen gekregen.' Hij stond op en keek me recht in mijn ogen aan, ik verstijfde toen ik zijn hand op mijn wang voelde en hoe zijn duim me zachte streelde.
Zijn gezicht kwam dichterbij maar ik ging een stuk naar achter.
'Wat doe je..' kreeg ik er met moeite uit, ik draaide me om en wilde het lokaal uitlopen, ik werd aan mijn arm terug getrokken en zo tegen de muur aangeduwd,  ik gilde maar hij legde zijn hand op mijn mond.

'Niet zo moeilijk do..' Stanford werd weggeduwd en ok werd mee getrokken, ik keek op het was Thomas. Een golf van geluk overspoelde me en onbewust rende ik met hem mee. Ik wierp nog een blik achterover en zag Stanford ons verloren bekijken.
Vieze-meiden-likkende-ezel.
Voor ik het wist stond ik in het kantoor van perkamentus die ons met een verbaasde blik aankeek.

(...)

'Allyson! Alsjeblieft zeg, hou die deksel erop!' Ik keek beangstigd naar de oude man die me al een half uur probeerde uit te leggen hoe en wat ik alles moet doen. Ik kan het wel, alleen hij maakt me nerveus, hij doet me denken aan Olaf, ook al zo'n spitse neus. En dan ook de uniform wit maar dan een roze stropdas, hij kon beter een ijskraam openen inplaats van een smoothiebar.
Tot mijn verbazing hield ik de deksel er nu op en kwam de baas niet eens opdagen, misschien is er wel iets gebeurt maar dat negeee ik even.
'Aarbeiensmoothie alsjeblieft,' ik draaide me om en keek in de pretoogjes van Ethan,  ik wilde wel over de toonbank heen springen en hem slaan. Don't judge, maar iedereen heeft wel zo'n gevoel.
'Komt eraan,' zei ik met een scheve grijns. 'En, eentje met mango.' Ik rolde mijn ogen, 'Nieuw vriendinnetje?' - 'Nee een vriend van mij is zijn telefoon vergeten hij komt er zo aan hoe is het met jou vrienden groepje All?'. Hij lachte luid.

'Sorry, vergeten,' zei hij met moeite, ik gromde en schoof de smoothie voor zijn neus en begon aan de volgende 'Ooit komt er een dag, dat je krimpt. En dan sta ik klaar om je wandelstok af te pakken en je daarmee naar de verrekte maan te slaan.' Siste ik hem toe.

'En, ik heb er zelf voor gekozen om mijn vrienden groepje klein te houden, ik heb ook zo genoeg aan Marco alles in een pakket wat je van een vriend wil.' Zei ik oprecht.
Ethan snoof luid en ik voelde zijn ogen in mijn rug branden, 'Enigste verschil tussen mij en Marco is dat hij homo is, dus ik zou ook makkelijk in je vrienden groepje passen Schat,' ik zette ook de tweede smoothie voor zijn neus en stak mijn hand uit voor het geld. Zonder het briefje van vijf te wisselen die Ethan me gaf stak ik hem in de la en ging armen over elkaar heen geslagen voor hem slaan.
'Ik vind het groepje prima zo.' Herhaalde ik.

hij haalde zijn schouders op en krabde even op zijn achterhoofd.

'Ik denk ook niet dat Marco me in het groepje wilt,' - 'Tsja, je fuckt zijn beste vriendin en laat haar vallen tuurlijk niet.' Beet ik toe.

Hij lachte slapjes en nam een slok van zijn eigen smoothie, 'Nee nee, eerder omdat ik heb voor de gek heb gehouden Ally,' ik trok een wenkbrauw op.
'SLAPPE COCKY!' Riep ik na een tijdje nadenken.
Ethan fronste en keek me beduveld aan, 'Slappe..' - 'Jij bent slappe Cocky! Marco had eens met een jongen gezoend maar hij bleek hem uiteindelijk voor de gek gehouden te hebben! Ethan je bent echt verschrikkelijk!' Ik had mijn handen boos in mijn zij gezet en de mondhoeken van Ethan zelf krulde op.

'Hé Ethan!' Ethan draaide om en ik keek op, naar Thomas die op ons af kwam lopen met zijn telefoon in zijn hand.

*