Bayan Mafya (BİTTİ.)

•59. Bölüm• ➰Ameliyat➰

Merhaba MAFYANİSTLER Bölüm geçikti farkındayım ve bunun için özür diliyorum. Derslerim ve bazı moralimi bozacak olaylar yazmamı engelledi. Bu bölümü tenefüslerde yazdığımı ne kadar iyi ya da kötü olduğunu bilmediğimi belirtmek isterim.. KEYİFLİ OKUMALAR YORUM VE VOTEYİ UNUTMAYINN

"Aşkım korkma! Küçük bir ameliyat. Başımızın etini yiyen minik adımların sahibini düşün." Cenk Aleyna'yı birazdan girecek olduğu ameliyat için motive ediyordu, Aleyna'ysa söylediklerini gülümseyerek dinliyordu.

"Teşekkür ederim Cenk, her şey için teşekkür ederim." Doktorların Aleyna'yı yavaşça ameliyathanenin kapısından ilerletirken elleri ayrıldı, Cenk'te bizim gibi merakla dışarıda bekleyecekti.

Rüzgar'ın gözlerindeki tedirginlik hariç herkes bu ameliyatın güzel geçeceğine inanıyor, gözleri parıldıyordu.

"Sen iyi misin?" Rüzgar şakaklarını parmaklarıyla daireler çizerken kafasını olumluca salladı. Başının ağrımasından dolayı böyle yaptığını düşündüğüm için ayağa kalktım, ilaç getirmeliydim.

"Rüya nereye?" Rüzgar attığım ilk adımla gözlerinin kapalı olmasına rağmen gittiğimi hissetmişti ki hiç birşeyle oyalanmadan bana bakıyordu. Rüzgar'ın gözlerinde biraz oyalandıktan sonra Cenk ve Bartu'ya baktım.

"Başın için ilaç alıcağım." Bartu'nun adımıyla elimi durması için kaldırdım. Şimdi onun ben giderim diye söylenmesini dinleyemeyeceğim.

"..Alt tarafı eczaneye gideceğim. Abartmayın." Merdivenlerden hızlı hızlı attığım adımlarla hastanenin çıkış kapısına gelmiştim. Rüzgar'ın tedirgin bakışlarını gördükçe içimde nefes almamı engelleyen ağırlık büyümüştü ve şu an beni rahatsız ediyordu.

Kötü bir şey olmasını istemiyorum, kötü bir habere hazır değilim.

"Hoşgeldiniz efendim." Eczaneci kadının tebessümle konuştuğunda ben de tebessüm ettim. Saçlarını sımsıkı topuz yapmış kadın ellerini cebinden çıkartıp beni dinlemeye geçmişti.

"Baş ağrısını kesmesi için ilaç alıcaktım." Kadın yüzünden silinmeyen tebessümle arkasına döndü, o kadar ilaç arasında aklına koyduğu ilaca bakmaya başladı.

"İşte bu." Kadın eğildiği yerden kalktığında ilaç kutusunu bana uzattı. Evimde de aynı ilaç olduğu için kutuyu yabancılamadan arka cebimden cüzdanımı çıkartıp parayı uzattım.

"Kolay gelsin." Kadın almadığım para üstüyle arkamda itiraz ediyordu ki onu takmadan eczaneden çıktım. İnsanların ürkekçe bana attıkları bakışlarla ilacı cebime sokuşturdum, karşıda su ve mendil satan çocuğun yanına ilerledim.

"Nasılsın ufaklık?" Çocuk beni görmesinden çok verdiğim tepkiye şaşırmıştı. Masmavi gözleri gökyüzünü aratmazken mutluluktan dolu dolu olmuş gözünü kırptığında gözyaşı yanağından yağmur damlası gibi süzülüyordu.

"...Ufaklık neden ağlıyorsun?" Elindeki mendil paketini yavaşça açıp içinden mendil çıkardım. Gözyaşını çıkardığım mendille silerken çevremdeki bakışları pek taktığım söylenemezdi. Ücübelerin bakışları, gözlerini oymadığım sürece kesmeyecekleri olan bakışları.

"..Hadi bana bir su ver ve ağlamayı bırak." Çocuktan aldığım suyun parasını ödeyip daha fazla oyalanmadım. Zaten verdiğim bu tepkiyle kahkahalara boğulmuştu. Hem Rüzgar'ın baş ağrısı için ilaç götürmem gerekiyordu.

Yorgun bedenimi merdivenlerden yavaş adımlarla çıkarmaya başladım. Sanki hiç geçmiyecek olan yorgunluğumun üzerine Öykü'nün Kuzey'le ettiği kavgalarla Kuzey'in eve gitmemesi daha çok yormuştu beni. Kavganın nedenine karışmıyordum ki aralarında halletmelerini umuyordum.