Bayan Mafya (BİTTİ.)

❤Kırkıncı Bölüm❤

"Rüya öğlen oldu kalk hadi." Bartu kapıyı tıklatıp sesini bana duyurmaya çalışıyordu. Sabaha kadar uyuyamadım ki güneş doğduktan sonra uyuya kalkmıştım.

"Tamam Bartu kes, uyandım." Gözlerimi uvalarken kendimi yataktan doğrultum ve oturur pozisyonuna geçtim.

İçeri giren güneş ışıkları gözümü kamaştırırken ayaklarımı parke ile buluşturmuştum. Yavaş adımlarla banyoya ilerledim.

Soğuk suyu suratıma çarparken dağılmış saçlarımı at kuyruğu yaptım. Kafamı kaldırdığımda aynadaki yansımamı gördüm. Berbat görünüyordum kesinlikle berbat görünüyordum.

Gözlerim her geçen gün daha kötü bakışlar atıyordu. Dudaklarımı farkında olmadan kemirdiğim için soyulmuştu. Rengim ise git gide beyazlaşıyordu.

"İntikamımı daha almadım, Rüya." Kendime fısıldadığım kelimelerle dün yaşadıklarımdan dolayı birazı yara olmuş birazı morarmış sargısı gevşemiş elime baktım.

"..Benim çok canımı yaktı, onunkini de ben yakacağım." Kendime bir daha uyarmıştım. Beni böyle bir tek kendim uyarabilirdim çünkü kimse böyle acı çekmemişti ya da anlamıyorlardı.

Banyonun kapısını aralayıp giyinme odama girdim. Üzerimdekiler hâlâ duruyordu. Değiştirme fırsatım olmamıştı.

Siyah tişörtlerimin arasından uzun kollu olanı üzerime giydim. Bacaklarıma da siyah pantolonumu geçirmiş, botlarımıda ardından giymiştim. Kolumuda düz siyah saatimi takmıştım. Saat takmayı seviyordum. Sade ama şık aksesuardı.

Küçük dolabımın yanındaki kasadaki silahımı alıp belime koymuştum.

Simsiyahtım ve artık hazırdım. Aynadaki yansımama daha dikkatli baktım. Sadece kıyafetlerim değil siyah kalbimide görmeye çalıştım. İçimdeki her Rüzgar'ın gözlerine baktığımda kendine ateş eden kötü insana baktım. Ağır yaralıydı, sanırım çok kez kendine sıkmıştı. Peki neden ölmedi ne tutuyor bu kötü insanı ayakta.

Ve fısıldadı. Kendine sıkmatan ağır yaralan içimdeki kötü insan fısıldadı.

"Kin ve öfke ile besleniyorum Rüya ve sen intikam almak için fazlasıyla bunlara sahipsin."

İçimdeki kötü insana derince baktım. Babam öldüğünden beri içimde büyümüştü, büyümüştü durmadan büyümüştü.

"Onun gözlerine bakma Rüya yoksa ben kaybolacağım ve sen güçsüz olmaya devam edeceksin. Kimseye zarar veremeyeceksin ne olucak biliyor musun? Üzüleceksin."

Git gide deliriyordum bütün olanlar bana ağır gelmeye başlamıştı.

"Bakma Rüya sakın bakma."

Kötü yanım susmuyordu, öfke beni yönetmeye, ele geçirmeye çalışıyordu ki başarıyordu.

Aynadaki yansımama bakmayı kesmiş üzerime gelen duvarlar yüzünden odadan çıkmıştım. İçimdeki psikopat susmuyordu. Daha çok kavga istiyordu. Madem insanlar psikopat olmayanları üzeceğini sanıyor. İçimdeki psikopata istediğini verecektim. Mafya işlerini bırakmayıp, içimdeki psikopatı öldürmeyecektim.

Zaten bırakmak için artık çok geç, benim bir adım var. Bu adı sonuna kadar sürderecegim. Babamın soyadını kusursuz mafya olup taşayacağım.

Botlarım merdivenlerden inerken çıkardığı seslerden kendimi alıp içerideki sesleri dinlemeye başladım.

"Rüzgar çık aradan o seni sevmiyor." Bartu'nun kendi fikirleriyle Rüzgar'a fısıldadığını duydum. Ya da fısıldadığını sanıyordu.