Bayan Mafya (BİTTİ.)

♣Dördüncü Bölüm.♣

⭐VOTELEYİN ARKADAŞLAR⭐
Keyifli okumalar Yorum bırakmayı unutmayın Beni takip edin lütfen
Sahile gelene kadar uyumuştu. Arabayı durdurmuş 2 dakika kadar kısa süre içerisinde tüm yüz hatlarını ezberlemiştim.

Yüz hatları,gülüşü ve konuşması babama çok benziyordu. Beni ona çeken duyguda bundan kaynaklanıyor olabilirdi. Ama asla ona aşık olacak kadar aptal değilim.

Onun hakkında herşeyi öğrenmek istiyordum. İstesem bir telefonlar her şeyi öğrenebilirdim ama onun ağzından dinlemek istiyordum.

Cebimden çıkardığım cüzdandan babamın fotoğrafını almıştım. Yan yana tutuğum fotoğraf babama gerçekten benzediğini tekrar onayladım.

Uyandırmak için dürtüğümde bir an yerinden sıçramıştı. Sanırım dayağın ve uykunun etkisiyle sersemlemişti. "Sen gerçekten iyi misin?" Gözlerimi ona kilitlemiştim. "Gayet iyiyim kusura bakma uyuya kalmışımda" mahçup tavrıyla özür dilemesi hoşuma gitmişti.

Gerçekten benim yanımda mı böyle biri oldu yoksa hep böyle bir insan mı?

"Sorun yok.Hadi gel sahilde yürüyelim"arabadan inip ona doğru yürüdüm ,uykudan kalktığı için titriyordu tabi havada sıcak sayılmazdı.

Hemen arabanın bağajanı koşup kıyafetlerimizin arasından Emre'nin montunu aldım ve ona uzatığımda şaşırmıştı."Arabada kıyafetlerinizimi taşıyorsunuz" gözleri kocaman olurken "Bazen eve bile gidemediğimiyoruz işler uzayınca" merakını giderdikten sonra yüz ifadesine kahkaha attım. O da gülümseyerek montunu giymişti.

Sahile doğru yürüyüp banka oturmuştuk. Bir köşesine otururken diğer köşesine oturmuştu. "Bayılıyorum insanların benden korkmasına!" diye kahkaha atmıştım.

"Neden?"

"İnsanlardan ne kadar uzak olursan o kadar iyi hepsinden nefret ediyorum." gözlerimi denizden ayırmıyordum.

"Bende nefret ediyorum insanlardan. Bir kardeşimi bir de gönlümü kaptırdığım kadını seviyorum."

"Ya annen baban?" gözlerimizi denizin dalgalarından ayırmıyorduk.

"Bu yüzden nefret ediyorum ya insanlardan. Kazada bir şerefsiz yüzünden kaybettik. Yakalandıkar ama suçsuz gözüktüler. Biri yaşamıyor ama diğeri kayıp."sinirlenmişti.

"Arkadaş olalım mı ?" elimi uzatmış ondan cevap bekliyordum. Acı çeken kişi acı çeken kişinin halinden anlardı.

"Arkadaş?" yüzünde gülümsemesi yayılıyordu.

"Evet sana güvenmiyorum ama dert ortağın olabilirim ya da berabet derleşeriz?" ben ne saçmalıyordum. Tanışalı 1 saat olmayan birine arkadaş teklifi etmiştim.

"Seve seve kabul ederim." uzattığım elimi sıkmıştı. Babam gibi gülümsemesi yüzünde yayıldı.

"Hadi gel yürüyelim?" ayağı kalktığımda sesizce yürüyor denizin kokusunu içimize çekiyorduk. Huzur veriyor.

Sahilde bir kaç tur atarken bana fazla yaklaştığını sezmiştim. Arkadaşlık yavşamak değildir bunu ona öğretmeliyim.

"Buraya geldik diye kendini özel sanma herkes gibi mesafeli davran olacaklardan ben sorumlu olmam! Sadece arkadaş anlaşıldı mı?" bir anlık paronayaklığımla ağzımdan kaçmıştı. Oysa ona arkadaşlık teklifi eden bendim Aptal Rüya.

"Kusura bakma ama beni yanlış anladın" kendini savunmaya geçtiğinde yüzüme soğuk bir gülümse yerleştirdim.

''Dikkatli davran!bir daha olmasın" normalde uyarmak benim tarzım değildi. Ama onu soğukta olsa uyarmıştım ki bana sıcacık bir gülümseme yollamıştı.

"Neden bana yardım ettin. Beni önceden tanıyor muydun?" böyle bir konu açınca şaşırmıştım. Böyle bir konu açmasını beklemiyordum. Onu ilk kez görüyordum oysa ki.

"O çocuklara gıcık oldum böyle bir sebep için sana vurmaları çok saçma"kahkaha attım. Yüz ifadesi bir an buruşmuştu ne yani ona aşık olduğumu falan mı sandı.?Hadi ama onu takip ettiğim ve ona aşık olduğumu sandı.

Rüzgar'dan

O çocukların elinden beni kurtarması beni bir kez daha etkilemişti. Ama ilk kez bir kızdan korktum bu zamana kadar ben kızlara değil kızlar bana aşık olurdu. Okulda bu yüzden popülerdim. Rüya bana dokunduğunda o an nasıl bir his hissetiğimi anlatamam. 

Hayatımda bir çok kavgaya karışmıştım ve her zaman dayak yiyen ben değil karşımdakiydi. Ama bu kavga kasıtlı yapılan bir kavgaydı ki planım ulaşmıştım, Rüya'yla tanıştım.

Beni hastaneye götürüp okuluda benim için ektiğini görünce istemsizce mutlu olmuştum acaba hislerim karşılıksız değilmiydi.

Ona ne kadar iyiyim desemde başım ağrıyordu bu yüzden arabada yarı baygın şekilde uyuyordum. Bir an beni dürtünce ürkmüştüm çünkü o an nerede olduğumu unutmuştum onu karşımda görünce affalayarak ona baktım ve neler olduğunu hatırlayınca yüzüme utanç ve korku yerleşmişti.

Bana iyimisin diye sorunca uyuduğum için özür dileyerek arabadan inmiştik. Ama üşüyordum bunu farkettmiş olacak ki bağajı açıp bana mont uzattınca şaşırmıştım. Bu kıyafetlerin bu arabada ne işi var diye düşündükten sonra meraklı bir şekilde sorunca o bana açıklama yapıp kahkaha atmıştı. Sanırım ağzımın aralanmasını gülmüştü.

Bankta konuştuklarımıza ve arkadaş teklifine hala inanmıyordum. Biz şimdi arkadaş mıyız? Rüyaysa eğer uyandıranı öldürüm.

Sahile doğru yürüdüğümüzde sahilde ona yaklaştımı sanarak bana kızmış ve tehdit etmişti. Sonra ki söyledi kelimeleri duyunca kafamdan kaynar sular dökülmüştü. Sanırım yanıldım hislerimiz karşılıklı değildi. Zaten ne bekliyordum ki ben onu diğerlerine benzemediği için aşık olmuştum. O çok farklıydı yanındaki kuyruğu olan Emre'den başka yanına erkek yaklaştırmazdı ki Emre'de onun sadece arkadaşıydı...