𝗔𝗯𝗶𝗹𝗲𝗿𝗶𝗺 𝗺𝗶?

Elli iki

Medya: Asal Deniz Demirkan

🍒

"Yardım edeyim mi?"

"Bana bak çocuk o iğneyi kıçına saplarım görürsün ebeni, dellendirme beni çık git başımdan. Konuşmuyorum ben seninle!" Elimden çektiği insülin kalemini geri alarak cebime koydum.

"Kızım sen kendine vuramazsın biliyorum ben, bırak ben vurayım."

Yürümeyi keserek, koridorda sülük gibi peşimde gezip sinirlerimi vakumlayan Baran'a döndüm. Elimi kaldırarak saçlarına yapışacakken hızla geri kaçmıştı eşek. Sırıttı "Erkeğe şiddete hayır ama güzelim."

"Erkek olsan ne olacak Barancığım, sen daha adam olamamışsın ki! Gelme peşimden yemin ederim Yağmur'dan hoşlandığını gider herkese söylerim!" Diye tehdit ettim.

Sırıtışı anında silinirken şaşkınlıkla ağzı açıldı.

Keyifle sırıttım. İşte böyle göt gibi kalırsın, gerzek.

Onu öyle bırakıp, sınıfa doğru yürümeye başladım.

Tamam belki de hoşlanmıyordur. Benimki sadece bir tahmindi. Çünküsü aklı elli karış havada arkadaşım Yağmur'la oturmaya başladığından beri ona karşı farklı davranmaya başlamıştı.

Yaptıkları dünyanın en rezalet şakasından sonra ne kadar Baran'la konuşmasam da birkaç gündür gözlerimi onlara dikmiş bir Sherlock edasıyla dikizlemeye başlamıştım.

Zor ve sancılı bir süreçti doğrusu.

Ama elbette ki yer yer şekerimi yükselten yer yer 'aşk inşallah böyle bir şey değildir' dedirten ve bazen de 'bunlardan güzel çift olur' dediğim aşk dolu bakışmaları, utanç verici ergen liseli halleri ve kör edici flörtleşmeleri cin gözlerimden kaçmamıştı.

Ya bir kere dersi daha iyi öğrenebilmemi bahane ederek asla ödevlerime yardım etmeyen hain çocuk, Yağmur'un ödevlerine yardım ediyordu ulan! Bu kalleşliğin sebebi ya Yağmur'a karşı ilgisi olmasından ötürüydü ya da ben geri zekalıydım ve ödevlerimi tek başıma yapmaya ihtiyacım vardı.

Tabiki de eşsiz zekama laf etmeyeceğim için ikinci şıkkı elemiştim.

Bu yüzden benim tahmin ettiğim gibi bir şey yoksa bile kesinlikle bir şeyler vardı!

"Dur dur dur! Ne hoşlanması kızım. Sakın öyle bir şey yapayım deme!" Sınıfa girmeden kollarımdan tutup geri çekmesiyle sırıttım. "Hayırdır canım? Bi götün tutuşmuş sanki senin?" Dedim kaşlarımı indirip kaldırarak.

"Ne tutuşması lan, öyle bir şey yok. Sakın bak Kayra!" Dedi telaşla.

"Seve seve yaparım Yağmur, takıldığın bir yer olursa bana sorabilirsin Yağmur, istediğin zaman mesaj atabilirsin Yağmur, sonunda da sana aşığ-" diye taklidini yapmaya devam ederken hızla eliyle ağzımı kapatmıştı.

"Sen benim hangi günahımın kefaretisin acaba Kayra! Sussana kızım!"

Kötü kötü suratına bakıp elini itekledim"Niye öyle diyorsunuz beyfendi, alındım gücendim."

Tabiki de beni umursamadı mı? Asla. Kolumdan tutup boş sınıflardan birine sürükledi. Kapıyı ardımızdan kapattığında imayla suratına baktım. "Yani Yağmur'a deli dehşet aşıksın!"

"Hayır! Deli dehşet aşık falan değil-"

Hevesle "O zaman aşkından ölüp bitiyorsun?" Dedim.