𝗔𝗯𝗶𝗹𝗲𝗿𝗶𝗺 𝗺𝗶?

Otuz bir

Medya: Kayra Barutçu

🍒

ATEŞ BARUTÇU'DAN:

Beynimin içinde yankılanan klavye tuş sesiyle dişlerimi sıkarak kafamı önümde ki dosyalardan kaldırdım "Senin parmaklarını da bilgisayarını da sikerim Adal, siktir git lan!" Diyerek masanın üstünde ki yapay kaktüsü suratına fırlattım. Sabır sabır bir yere kadar.

Kafasına çarpmadan havada tutmuştu pezevenk. Yalandan alınmış gibi suratıma baktı "Bak bu üç oldu kalbimi kırıyorsun abiciğim. Neyse ki sana küsmeme üzülürsün diye duymamazlıktan geleceğim yeşil gözlü minnoşum benim, sen stres yapma. İşlerine bak." Dedi gevşekçe gülerek.

Ayağa kalkmak için hareketlendiğimde kucağında ki bilgisayarı ile benden önce kalkmış ve geri kaçmıştı "Sustum lan tamam bak bilgisayarı da kapatıyorum." Dedi hızlıca.

Korkusu karşısında dudaklarım kıvrıldı. Oturduğum koltukta kalkmadan geriye yaslandım.

Demir de oynadığı oyundan kafasını kaldırmış gülerek Adal'a bakıyordu "Göt korkusu başa bela, abiciğim." Dedi onu taklit ederek. Ona attığım kaktüsü Demir'e fırlattı "Sen sus lan."

İki olgunlaşmamış aptal atışmaya başladığında onları umursamadan ağrıyan boynumu ovarak kafamı koltuğun ucuna yaslayıp gözlerimi kapadım. Sabahın köründe toplantıya girmenin verdiği yorgunluk vardı üzerimde.

"Canım babamlar artık Kayra ile tanışmak istiyor. Aradan neredeyse iki ay geçti. Sürekli erteliyorum, ayıp oluyor onlarada. Bu hafta gelseler mi?"

Annemin sözleriyle mümkünmüş gibi başım daha da çok ağrımaya başlamıştı. Siktir, bunu şu an ne Kayra ne de ben kaldırabilirdik.

"Olmaz!" Diye bağırdı Demir. Gözlerimi açıp ona baktım. "Niye oğlum?" Diye sordu babam.

"Kayra bana abi demeden olmaz! O Serkan piçi de gelir şimdi aman benim kız kardeşim var, öyle güzel öyle kibar falan diye dalga geçecek göt. İrem'i de öğrendi hiç çenesi durmaz. Kayra bana bir abi desinde bir olup ebelerini si- lan! Acıdı ama ya!" Annemden yediği terlikle tabiki de susmak zorunda kalmıştı.

Kaşlarımı çattım. Aslında haklı sayılırdı. Anne tarafında ki kuzenlerimiz ya da genel olarak anne tarafımız biraz sinir bozucuydu.

Dedemlerde dahil İzmir'de yaşıyorlardı ve yaşantıları daha farklıydı. Baba tarafından dedemler ne kadar tam bir Anadolu toprağındansalar anne tarafımız da tam tersi üstün makam cemiyetineden elit insanlardı.

Bu yüzden iki aile pek anlaşamazdı. Özellikle bir araya hiç gelmezlerdi. Annemlerin evliliğide zamanında çok olay olmuş bu yüzden babamla gizlice evlenmişler. Daha sonra Poyraz doğunca aradaki buzlar biraz erimiş.

"Anneannemle ablamın bir araya geldiğini düşünsene. Kadın kafayı yiyecek." Efe'nin dediği şeyle babamlar gülerken bende sırıtmıştım.

Kayra'yı biraz olsun tanıdıysam rahat tavırlarıyla anneannemi çıldırtırdı. Anneannem daha oturaklı, hanım hanım tipleri severdi. Kayraysa kesinlikle onun tam tersiydi. Ama -ne kadar benim lügatımda böyle bir kelime olmasa da- Kayra, sevimliydi. Bir kere onunla konuşan sürekli konuşmak isterdi. Bu yüzden büyük ihtimalle severlerdi de.