𝗔𝗯𝗶𝗹𝗲𝗿𝗶𝗺 𝗺𝗶?

Kırk beş

Medya: Kayra Barutçu

🍒

"Oğlum böyle kutlamamı olur sabah sabah."

"Bir şey olmaz yenge rahat ol sen."

"Yapmayın lan. Zaten tüm gece hapşırmaktan uyuyamadı. Zar zor rahatladı bırakın uyusun birazdaha."

"Çok mu fenalaştı Demir? Hayır aklım almıyor derdiniz neydi ki yağmurda çamur da top oynuyorsunuz. Akılsız çocuklarım benim."

"Valla yenge bütün suç bu piçin, kızı bildiğiniz o soğukta acımadan çamurlu suya attı."

"Bilerek mi yaptım sanki davar? Yanlışlı- ya ya acıyor, Ah! Değerli popoma niye vuruyorsun ama yengelerin gülü?"

"Bir daha küfür duymayacağım yoksa koparırım o dilinizi!"

Ben neden her gün kafamın üstünde gelen seslerle uyanmak zorundayım? Neden yani? Dışarıdan bakınca toplama kampına mı benziyordu benim odam oğlum.

Kollarım arasında ki beden benden uzaklaştığında hissettiğim soğuklukla homurdanarak tırnaklarımı boynumu geçirip kaşıdım. Gece hiç uyuyamamıştım. Manyak hapşırıyordum. Uykusuzdum. Ve ölmek üzereydim.

Gece boyu filmin sonuna kadar Demir'i ölümüne sinir etmekle uğraşmış ve aslında baya eğlenmiştim. Saat gece 2'ye doğru gelirken film bitmişti. Bir yanımda Demir diğer yanımda pisicik yatağa gömülmüştük ama asla uyuyamamıştım. Bir kriz tutmuştu ki anlatamam. Hapşırmaktan artık yüzüm kara pancara dönmüştü lan. Diğer yandan da manyak gibi yüzüm kollarım kaşınıyordu.

Kafayı yemenim sınırından dönmüştüm.

"Eğer bunu yaparsan ablamın elinden kurtulamayacaksın."

"O aşkısına kıyamaz."

"Düzgün konuş ağzını kırarım, Yiğit. Ne işiniz var sizin burada?"

"Geldi bizim Barut."

"Yiğit!"

Ateş böcüğünün yeterince yükselen sesiyle artık dayanamayarak gözlerimi araladım zar zor. Kafamı yastıktan kaldırdım. Sarı saçaklı Yiğit, Arda, annem, bir adet Demir ve Ateş böcüğüyle birlikte bugünkü toplama kampı üyelerimiz bu bireylerle sınırlıydı.

Bön bön suratlarına baktım. "Her gece rüyanızda beni mi görüyorsunuz? Yol geçen hanı mı bu oda? Kapısının üstünde canı sıkılan girebilir mi yazıyor? Lan sabahın köründe kargalar bile bokunu yemeden siz hangi si-"

"İyi ki doğdun Kayra!"

Ben daha geri çekilemeden suratımın ortasına şlak diye gömülen koca pastayla öylece kalakaldım.

"Lan ne yaptın sen?"

Koca pastanın kalanı kayarak kucağıma ve ellerime düşerken hala uyku sersemliğin verdiği etkiyle şoku atlatmaya çalışıyordum.

Bildiğiniz

Suratımın

Ortasına

Pastayı

Gömmüştü!

Sinirle bir nefes alarak bastım çığlığı "Yiğit!" Ya yeter ya yeter kendimi kesicem artık. Gözlerimi açamıyorum anasını satayım. 

"Yiğit naptın oğlum her taraf battı!"

Dehşetle ellerimi havaya kaldırdım "Şaka mı yapıyorsun anne sence burada ki tek sorun etrafın batması mı?!" Diye bağırdım.