𝗔𝗯𝗶𝗹𝗲𝗿𝗶𝗺 𝗺𝗶?

Yirmi beş

Medya: Poyraz Barutçu

🍒

"Sedat haber verdi kızın ailesi çıldırmış. Her yerde arıyorlarmış. Lan bunlar bize bir şey yapar mı?"

"Beynini sikeyim senin Berat! Kaçıracağım kızı dedin gittin bula bula Barutçu'ların kızını mı buldun aptal?!"

"Saçmalamayın lan! Bir bok yapamazlar. Madem bu kadar korkuyorsunuz, siktirin gidin."

İçten içe gözlerimi devirerek, gözlerimi açıp suratının ortasına doğru el hareketi çekmemek için kendimi sıktım.

Yaklaşık on dakika önce uyanmıştım ve bu beyinsizlerin tepemde car car konuşmalarını dinliyordum.

Oysaki uyandığım da ilk beş dakika boyunca gözlerim açıp bir Sherlock edasıyla etrafı incelemiştim ama dört salağın biri bile farketmemişti. Bende ellerimin bağlı olduğu yatakta götü yayıp uyuyormuş taklidi yapmaya karar vermiştim.

Zaten beni salladıkları da yoktu. Sanarsın beni değilde odada fink atan cini kaçırmışlar anasını satayım. İnsan bir döner bakar, öldü mü geberdi mi, kaçtı mı?

Artık susuzluktan ve yattığım yerde mikser gibi dönen kafam yüzünden bu pozisyonda kalmam imkansızdı gerçi. Kaç saattir baygındım bilmiyorum fakat yavaştan yavaştan titremeye başlamıştım. Çok uzun süre açlık ve susuzluktan kan şekerim düşmeye başlamıştı büyük ihtimalle.

Ulan ben senin yapacağın işe sıçayım Berat! Kudurdun mu lan? Kız kaçırmak ne demek? Onu da geçtim benim gibi gittiği her yere bela bulaştıran bir manyağı kaçırmak, kaçıncı seviye bir aptallık hala anlamış değilim doğrusu.

Yattığım yerde kıpırdanarak gözlerimi araladım. Ellerim yatağın demirine bağlanmıştı. Dudaklarımı büzerek bileklerime baktım. Hayvan, öküz gibi de sıkmıştı. Alçılı parmaklarıma ağrıyordu ve açmak için biraz zorladığımdan bileklerim kıpkırmızı olmuştu.

Bakışlarımı dört salakta gezdirdim. Diğer üçü peş peşe hızlıca odadan çıkmıştı.

Götleri tutulmuş bu salakların belli. Eh bir zahmet tutuşsunlar. Barutçu kabilesinden bahsediyoruz. Beni burada bırakmazlardı, herhalde.

Ya da bırakırlar mıydı lan?

Şimdi yalan yok Poyraz'ı kaçırsalar ben bırakırdım. Kendi kendime sırıtarak yattığım yerde hafifçe kıpırdandım.

Bu mal ne zaman farkedecekti beni? 

Kafamı yatağa sürterek yüzüme yapışan saçlarımı iteklemeye çalıştım. Allah'ım lütfen şimdi kriz falan geçirmek istemiyordum.

"Sonunda uyuyan güzelimizde uyanmış." Yapmacık bir şekilde gülümseyerek ona baktım "Ah, çok teşekkür ederim Beratcığım. Sende bu hikayenin çirkini oluyorsun herhalde?"

Yatakta yanıma oturduğunda diğer tarafa doğru kaydım. Bu aptalın sağı sollu belli olmaz vallahi çökerdi ırzıma.

Elini kaldırıp saçlarıma doğru götürdüğünde kafamı çekmeye çalıştım "Tabii bu gidişle hikayenin sonunda ölen çocukta olabilirsin."

"Bu hikayenin sonunda sen ve ben evleniyor olacağız, güzelim." Dedi pis pis sırıtarak.

Gülerek kafamı salladım "Elime bak." Alçılı orta parmağımı kaldırdım. Kafasını kaldırıp elime baktığında gülen yüz ifadesi bozulmuş ve kaşlarını çatmıştı.

"Sen anca orta parmağımla evlenirsin. Tabi o da daha çok bir taraflar gir- Siktir! Bırak lan saçlarımı patates!" İt herif ellerini saçlarıma atıp hayvan gibi çekmişti.