📍លោកគ្រូរោគចិត្ត📍- KookV - (completed✔️)

ភាគទី២៧ : ឯងក៏ស្រលាញ់យើងដូចគ្នា

" ឈប់និយាយពាក្យនេះដដែលៗទៅយើងមិនបញ្ចប់វាត្រឹមនឹងទេតើអ្នកណាអាចឲ្យឯងនិយាយពាក្យទាំងចេញមកបាន? អាយ៉ុងស៊ូ? ឬក៏អាស៊ុងវ៉ុន? ឬក៏ពួកវាទាំងពីរ "

" គ្មានទេគឺខ្ញុំសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង " ជុងហ្គុកអោនមកជិតថេយ៉ុងបន្ទាប់ពីបានចម្លើយដែលនាយតូចផ្ដល់ឲ្យមើលទៅដូចជាក្លាហានក្នុងការឆ្លើយតបណាស់ពិតជាចង់ចាកចេញពីគេមែនឬ? ក្នុងខណៈពេលនេះគេធ្វើចិត្តណាស់ដើម្បីមិនឲ្យប្រើហិង្សាលើថេយ៉ុងប៉ុន្តែថេយ៉ុងនៅតែនិយាយដដែលៗគេឡើងថ្លង់នឹងពាក្យថាបញ្ចប់នេះណាស់ ><

" យប់នេះបើឯងមិនសន្លប់ទេនោះពួកយើងនឹងបញ្ចប់វាត្រឹមនឹង "

" លោកគ្រូចង់ធ្វើអី? " ជុងហ្គុកមិនឆ្លើយតបប៉ុន្តែចាប់ផ្ដើមសម្រាតសម្លៀកបំពាក់របស់គេចេញម្ដងមួយៗនិងថេយ៉ុងផងដែរបន្ទាប់មកនាយអោនទៅថើបអោបក្រសោបរាងកាយដែលគេខានប៉ះពាល់ប៉ុន្មានថ្ងៃមកហើយសែននឹកខ្លាំងណាស់ចុងច្រមុះបង្អូសចុះមកដល់ចុងស្រួចក៏ប្រើអណ្ដាតដើម្បីឲ្យដឹងរសជាតិ ( ហ្ហឹម ~,~ )

" និយាយគ្នាហើយបើឯងមិនសន្លប់យើងនឹងលែងរំខានឯងទៀតហើយ "

" ប៉ុន្តែ...អ្ហឹមម... " ដោយចង់និយាយអ្វីទេប៉ុន្តែជុងហ្គុកអោនមកបិទបបូរមាត់ជិតទៅហើយតើគេអាចឈ្នះដែរឬ? គេដឹងថាជុងហ្គុកនឹងលេងខ្សែលើដោយមិនចង់ឲ្យគេចេញពីជីវិតរបស់នាយតើគេអាចទប់ទល់បានប៉ុន្មានទៅ

" អ្ហាស៎..ឈឺ..ឈឺៗ.. " ដៃជាប់ចំណងមិនអាចរើបម្រាស់បានទេមានតែមាត់សម្រាប់ស្រែកហ្នឹងឯង ~,~ ជុងហ្គុកក៏ធ្វើចលនាចង្កេះកម្រើកឡើងកប់ជ្រៅមិនបានថ្នមនោះទេដែលធ្វើឲ្យថេយ៉ុងហូរទឹកភ្នែកចុះមកតក់ៗដោយការឈឺចុកចាប់កាយតូចកម្រើកទៅតាមកម្លាំងរបស់នាយ

" ហ្អឹកៗ..ខ្ញុំ..ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យលោកគ្រូស្អប់ខ្ញុំឲ្យបាន..អ្ហាស៎ "

" តើអាចមានថ្ងៃនោះដែរមែនទេ? " លើកចិញ្ចើមទាំងស្នាមញញឹមស្រទន់តើអាចមានថ្ងៃដែលគេស្អប់ថេយ៉ុងដែរឬ? វាគ្មានទេមានតែក្ដីស្រលាញ់ប៉ុណ្ណោះបន្ទាប់មកនាយអោនទៅថើបបបូរមាត់ដ៏ទន់រលោងនោះថ្នមៗប៉ុន្តែចលនាចង្កេះនៅតែសម្រុកខ្លាំងឡើងៗមិនសំចៃកម្លាំងនោះទេដែលធ្វើឲ្យនាយតូចស្រែកថ្ងូរមិនដកមាត់លាយជាមួយទឹកភ្នែក

" អ្ហាស៎..អ្ហឹសស៎.. " ដោយខណៈពេលនេះដៃដែលជាប់ចំណងត្រូវបានស្រាយចេញហើយកាយតូចងើបមកបែរខ្នងដៃសងខាងទប់នឹងក្បាលគ្រែនាយក៏បន្តសម្រុកដោយងប់ងុលនឹងនាយតូចជាខ្លាំង ><

" ឯងគ្រាន់បើដែលមិនទាន់សន្លប់ " ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់ដែលពេញចិត្តប៉ុន្តែនាយក៏មិនបានចង់បានបែបនឹងដែរបើថេយ៉ុងនៅតែអាចទ្រាំបានគេក៏មិនអាចនៅក្បែរគ្នាទៀតទេហេតុដូចនេះហើយជុងហ្គុកក៏លេងក្បាច់ខ្សែលើគេនឹងទៀតហើយដោយគេចាប់លើនាយតូចរួចហើយអុកកប់ជ្រៅដែលធ្វើឲ្យនាយតូចស្រែកឡើងចំហរមាត់តែម្ដងព្រោះតែវាឈឺខ្លាំង ( សូរី )

" អ្ហឹស៎..ហ្ហឹកៗ..ឈឺ..ឈប់ទៅ "

" ពូកែទ្រាំក៏ទ្រាំបន្តទៀតទៅ " នាយមិនបានខ្វល់ឡើយថាថេយ៉ុងស្រែកថ្ងូរយ៉ាងណានោះពេលនេះថេយ៉ុងស្រែកឡើងអស់សម្លេងទាំងដង្ហក់ទៀតផងរហូតដល់នាយបញ្ចេញទឹកខាប់ៗចេញមកកាយតូចក៏កន្រ្តាក់ខ្លួនដង្ហើមដកមិនដល់គ្នាភ្លាមៗភ្នែកក៏ទន់រួចក៏បិទសន្សឹមៗជិតទៅដៃជើងគឺទន់អស់ហើយជុងហ្គុកឃើញដូចនេះក៏ដាក់ឲ្យគេងស្រួលបួលវិញនាយញញឹមឡើងពេញចិត្តតែម្ដងចុងក្រោយនៅតែសន្លប់ដូចបំណងដដែល ~,~

" ឯងមិនអាចចេញពីយើងបានទេ..យើងប្រលែងឯងចេញពីដៃរបស់យើងបានដោយស្រួលអញ្ចឹងនោះទេ "

" សឺត..ប៉ុន្តែហេតុអ្វីឯងចង់បញ្ចប់វា? ទាំងដែលទង្វើកន្លងមកបង្ហាញច្បាស់ៗថាឯងក៏ស្រលាញ់យើងដូចគ្នាឬក៏មានអ្នកចាក់ចុចឲ្យឯងបែកពីយើង? កុំឲ្យយើងដឹងឲ្យសោះថាវាជានរណា " ដៃក្រាស់អង្អែលក្បាលរបស់ថេយ៉ុងថើរៗនិយាយម្នាក់ឯងតិចៗដោយនាយគិតថាច្បាស់ជាមាននរណានិយាយអ្វីមិនល្អដើម្បីឲ្យថេយ៉ុងមកសុំគេបែកហើយព្រោះថាថេយ៉ុងម្ដេចនឹងអាចនិយាយបែបនេះដាក់គេបានដោយគ្មានហេតុផលនោះ ។

៚ ត្រឡប់មកមើលខាងស៊ុងវ៉ុនវិញម្ដងពេលនេះនាយកំពុងតែសរសេររបាយការណ៍ទៅឲ្យថ្នាក់លើអំពីការងារដែលគេកំពុងតែស៊ើបនេះឥឡូវនេះគេបានតម្រុយមួយចំនួនដែលអាចចុះចាប់ពួកជនអាក្រក់នោះហើយគេក៏ចង់អរគុណដល់អ្នកដែលជួយគេដែលបានផ្ញើឯកសារដោយសម្ងាត់មកឲ្យគេទើបធ្វើឲ្យការងារនេះបន្តទៅមុខបាន ។

TO BE CONTINUED...
- PICH -