Küre

32

Arabanın içinde sessizlik hakimken, ben sadece akıp giden yolu izliyordum. Hava kararmıştı. Kafamın içinde gezen düşünceler öyle yoğundu ki hiç uyumamış, sadece düşünüp durmuştum.

Tek uyanık olan Arda abiydi. Bir iki saat sürdükten sonra arabayı Kerem abim kullanmıştı. Şimdi tekrar Arda abi sürüyordu. Bu kadar uzun süre arabada olmak midemi bulandırmıştı.

Çınar abim uykusunda homurdanırken belime sardığı kolunu sıkılaştırdı. Bu hareketiyle başım göğsüne düştü. Bakışlarımı eğerek, dizimde yatan Kerem abimin saçlarını okşadım.

"Cemre?"

"Efendim?" diyerek Arda abiye baktım.

"Ne zaman uyandın sen? Acıkmışsındır, durabilirim bir yerde."

"Aslında dursak fena olmazdı, midem bulandı biraz."

"Tamam fıstığım," dedi telefonunun ekranına bakarak. "Yakında bir tesis var, orada dururuz."

Dediği gibi, en yakındaki tesiste arabayı park etti. Çınar abimin kollarından yavaşça çıkarken, Kerem abimin başının altına da hırkamı koydum. Dikkatli bir şekilde inip kapıyı kapattım üşümemeleri için.

"Gel, şuraya oturalım. Temiz hava iyi gelir." diyerek ilerideki çardağı gösterdi. Gider gitmez oturup, geriye yaslandım. Arda abi de yanıma oturmuştu.

"Düşündüğün şeyi tahmin edebiliyorum." dedi uzun bir sessizlikten sonra.

"Başka bir şey düşünemiyorum ki."

Telefonunu kurcalayıp, bana doğru uzattı. Elime aldığımda o da ellerini cebine koyup konuşmaya devam etti.

"Kerem'in, telefonuna aldığı notlar. Bana da atmasını istemiştim."

Fotoğrafı yakınlaştırıp okumaya başladım.

1- Kol ve bacaklarda uyuşma olabilir, dikkat et.

2- Yemek yemek istemeyebilir ama asla aksatmamam gerekiyor. D vitamini ağırlıklı beslenecek.

3- Kolunu hissetmedi, kortizonun dozu yetersiz geldi.

4- Yürürken dengesi bozuluyor. Yalnız bırakma.

5- Bulanık gördüğünü söyledi, mutlaka muayene et.

6- Moralinin bozulmasına izin verme, iyi hissetmesi lazım.

Dolu gözlerimi ekrandan çekip, telefonu Arda abiye verdim. Tek kolunu omzuma sararak yanına çekti beni.

"Sana çok değer veriyorlar, bir şey olmasından korkuyorlar. Bu konuda bir şey saklama, olur mu?"

"Sen yerimde olsan ne yapardın Arda abi?" diyerek yüzüne baktım. Düşünür gibi oldu. "Baksana, tatile gidiyoruz ama abim neler düşünüyor. Kolumun biri yok, durmadan bana yardım etmeye çalışıyorlar. Eğer sınav yüzünden stres yapmasaydım belki de bu kadar ilerleyemecekti."

"Sence tek sorun sınav mı? Cemre, kusura bakma güzelim ama deden birkaç aydır senin hayatını zehir etti. Suçu kendinde arayıp durma."

Gözümden düşen yaşın, ilerlemesine izin verdim. Bu insanlar, benim hayatımdaki en güzel şeydi. Üzülmelerini istemiyordum.

"Cemre..." dedi Arda abi. Ona doğru baktım. "Burnunu mu çektin az önce?"

Anlamayan bakışlarımla bakmaya devam ettim, hafifçe doğrularak.

"Sümüklü oldun başıma, bu tişörtü yeni almıştım."

Anında siyah tişörtüne baktım. Kaşlarım çatık bir halde tekrar yüzüne baktığımda, gülüyor olduğunu gördüm.