Küre

8

Arabadan iner inmez, bizden önce inip kamelyaların birine oturan Anıl'a baktım öylece. Kendi kafasında yaşayan biriydi.

"Şeytan diyor çak bir tane yumruk, sussun dinlesin." dedi Çınar abi peşinden giderken. Kerem abi ve Karan abi de yanıma gelince kamelyaya ilerledik. Çınar abi Anıl'ın sağına, Kaan abi de soluna otururken biz de karşılarına geçtik.

"Size onunla tanışmak istemediğimi söylemiştim." dedi ukala bir tavırla. Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum. Kaan abi ellerini masaya koyup birleştirdi.

"O değil, ablan."

"Ablam değil, abim değilsiniz. Bittiyse gidebilir miyim?"

Kerem abinin konuşmasına izin vermeyerek ben atıldım. Onunla sakin konuşmak istiyordum.

"Bana neden bu kadar öfke dolusun?" dedim. Masadaki bakışlarını, kafasını oynatmadan bana çevirdi.

"Öfke dolu olmam için öncelikle seni benimsemem gerekir."

"Tamam, o zaman neden ön yargılı olduğunla başlayabilirsin."

Sert bir nefes vererek abilerinde gezdirdi gözlerini. En son bende durdu.

"Çünkü siz hepiniz, anneme ve babama iğrenç davranıyorsunuz." dedi. Kerem abiye dikti bakışlarını. "Onlar sizinle yaşamak isterken siz bizi bıraktınız."

Kerem abinin gerildiğini hissettim. "Onlarla aramızda geçen şeyleri sana anlatmayacağım. Geçerli sebeplerimiz vardı ve gittik."

İlgisizlik.

"Sonra da annemin istemediği kızını bulup kardeşim diye sahiplendiniz yani?"

"Burada suçlu benmişim gibi davranmayı keser misin?" dedim hemen. Beni parayla satan onlardı.

"Suçlu kim olursa olsun ben annemlerin tarafındayım. Kendine yeni aile buldun diye-"

"Anıl!"

Kaan abi onun sözünü keserek öfkeyle soludu. Söyledikleri benim canımı yakacakmış gibi konuşuyordu ama umursamıyordum bile. Ben onunla iyi bir başlangıç yapmak istemiştim, reddeden oydu.

"Yarın aynı okulda olacağız, hareketlerine dikkat et. Cemre'nin senin ablan olduğunu unutma sakın."

Kaan abiyi dinledikten sonra, yavaşça ayaklandı. Yüzüme sinirle baktığında ben tam tersi rahattım.

"Pişman olacaksın."

Arkasını dönüp hızlı adımlarla uzaklaştı. Anlamsız tavrına fazlasıyla şaşırıyordum. Beni tanımak bile istememişti.

"Racon kesiyor bir de, artist." dedi Çınar abi. Kerem abi beni kendine çekerek ısıtmak ister gibi kolumu sıvazladı.

"Bir sorun olduğu an okulda Kaan'ı bul tamam mı?" diyince başımı salladım. Okulda sınıftan dışarı çıkacağımı sanmıyordum zaten.

🌙

"Eksiklerini alacağım. Neler lazım söyler misin?" diyerek telefonu omzum ve kulağım arasına sıkıştırdım. Kalemi kağıdın üzerinde tutarak beklemeye başladım.

"Safa aldı." demesiyle duraksamıştım.

"Ne aldı?"

"Market alışverişimi yapmış işte Cemre, gerek yok."

Kalemi sinirle bırakıp telefonu tuttum. Her seferinde bir yerlerden Safa'nın çıkması beni geriyordu.