Küre

17

Masaya oturmuş, meraklı gözlerle Kerem abime bakıyordum. Tuttuğu ellerimi bir saniye olsun bırakmamıştı.

"Anıl'ın bize karşı uzak durmasının bir sebebi var." dedi. Yüz ifadesi giderek sertleşirken sabırla bekledim.

"Tedavi görüyor." dediğinde, korkuyla açıldı gözlerim. Gözlerime bakar bakmaz konuşmaya devam etti. "Yani psikolojik destek alıyor, yaklaşık iki senedir."

"Neden?" diye sordum. Kaan abim araya girdi.

"Anıl iki yıl önce kendini bizden giderek soyutlamıştı. Öncesinde de konuşmazdı bizimle ama o zamanlar eve geç giderdi, telefonlarını açmazdı, tek kelime etmezdi. Engel olmaya çalıştıkça daha da içine kapandı."

"Annem ve babamın ilgisizliğiydi belki de nedeni." dedi Kerem abim. Ardından sertçe yutkundu, gözlerindeki hüznü görebilmiştim. "Belki de biz ona iyi bir abi olamadık, bilmiyorum."

Kerem abimin elini tutarken istemsizce sıktığımı fark ettim. Geri çekmeme izin vermeden güç alırcasına tutmaya devam etti elimi.

"Sonra bir gün takip ettim onu. Ruh hali beni korkutuyordu, takip etmek zorundaydım."

Kaan abim konuştu bu sefer.

"Anıl daha on üç yaşında bir çocukken alkole, sigaraya başlamış Cemre."

Duyduğum şeyi idrak edebilmek adına birkaç saniye bekledim öylece. On üç yaşında bir çocuk için, bu ikisi fazla değil miydi?

"Gördüğümde inanamadım, akşam akşam arkadaşlarıyla toplanmış..." diyerek derin bir nefes aldı Kerem abim. "Eğer o gün müdahale etmeseydim küçük yaşta komaya girebilirdi. Her akşam içiyordu, çok fazlaydı."

Dişlerini sıktığını, kasılan çenesinden anladım. Birkaç saniye öyle kaldı.

"Şu an devam ediyor mu?" diye sordum korkarak. Kaan abim başını sağa sola salladı.

"Sürekli kontrol ediyoruz. Akşamları eve geç gitmiyor, kendini derslere verdi. Ona bir şey olursa..."

Tezgahta hazırladığı yemekleri masaya yerleştirirken, son cümlesiyle duraksadı. Kısa sürelik bir sessizlik olmuştu. Hazır hissetmelerini bekledim. Kerem abim konuştu.

"Anıl'ın bize anlatamadığı şeyler vardı, emindim. Annem ve babam ona sürekli baskı kurduğu için onlara da anlatamazdı. Çözümü bir psikolojik destek almasında bulduk."

"Yani size bu yüzden öfkeli?" dedim sorarcasına. Başını salladı.

"Bir de babama söylediğimiz için. Birçok kez seanslara gitmedi, biz de babama söylemek zorunda kaldık. Babamdan korkuyordu, eğer gitmediği seansları babama söylersek Anıl bir daha tekrarlamazdı."

"Bir dakika," dedim hemen, aklıma gelen şeyle. Olmamasını dileyerek sordum. "Görkem Bey ona el mi kaldırıyor?"

"Hayır güzelim, öyle bir şey yapsa kanun falan dinlemez alırdım Anıl'ı yanıma." diyerek açıklama yapınca rahat bir nefes verdim.

"Anneme ve babama anlamlandıramadığımız bir nedenle çok bağlı, ne isterlerse yapıyor. Anıl da iki senedir sırf onlar kızmasın diye seanslara gidiyor."

"Anladım..." diye mırıldandım. Anne babasına ne kadar bağlıysa, abilerinden de bir o kadar uzaktı.

"İt çocuk, sırf bu yüzden konuşmuyor bizimle." dedi Kaan abim. Cümlesinin sertliği bir yana, buruk bir gülümsemesi vardı. "Gerçi onun öncesinde de bizi pek sevmezdi."