The Missing Fairy

Gevecht deel 1

Pov Rozelina

Ik zie dat de tovenaars in de lucht vliegen en dat ze gemeen lachen. “Wij zijn onverslaanbaar!” Zegt de leider van de tovenaars. Ik kijk ze woedend aan, maar voor ik nog iets kan doen of zeggen voel ik een zwarte energie bal in mijn buik. Ik ga bijna over mijn nek, maar al snel herpak ik mij weer en vlieg ik de lucht in. “Waar is Selina?” Zegt Kentlos dreigend. “Hier ben ik!” Hoor ik achter mij roepen. Vlug draai ik mij om. “Wat kom jij hier doen, heeft de wachter je niet in veiligheid gebracht?” Zeg ik lichtjes geërgerd. “Ik heb versterking gehaald.3 Ik kijk haar ongelovig aan. Wat voor versterking? “Laat me niet lachen. Je kan ons toch aan, zelf niet met een heel leger.” Zegt Kentlos grijnzend. De tovenaars vliegen mij voorbij en omsingelen Selina. Ik zie dat Selina angstig kijkt, maar zich al snel weer herpakt. “Laat haar met rust!”

Pov Selina

 Ik word omsingeld door de 5 tovenaars. Eerst kijk ik wat ernstig om mij heen maar al snel herpak ik mij weer. Ik kijk naar Rozeline die schreeuwt tegen de tovenaars dat ze mij moeten met rust laten. Waar zitten de vampiers zo lang? Ik weet dat zemet een groep wolven moesten echten maar het duurt nu echt wel lang. Ik hoop dat hun niets overkomt. Al snel is mijn concentretie weer bij de tovenaars. Ik kijk ze woedend aan. "geef je over Selina, je kunt toch geen kant meer op.” Zegt een tovenaar bloed serieus. “Neen dat nooit.”Schreeuw ik uit. “Kom dan maar op of wil je geen wraak nemen voor de koningin? O wacht de koningin is je moeder die we hebben gedood.” “Wat ik haat jullie, door jullie weet mijn vader en ik niets meer van dit.” Terwijl ik het zeg zwaai ik met mijn armen door de lucht. “Nauw dat is dan de schuld van je domme moeder, zij heeft jullie geheugen gewist, maar gelukkig voor kou is er een middeltje voor je alles te herinneren. Maar nu ter zake komen. Geef je over of we vernietigen het middeltje voor je geheugen en we maken je leven tot een hel, zodat je je wel moet overgeven!” Ik zie alle 5 de tovenaars gemeen grijnzen. “Selina geef je niet over anders wort alles tot een hel.” Hoor ik Rozelina zeggen die een beetje verder van de tovenaars staat. Ik zie dat 1 van de tovenaars zijn hoofd draait naar
Rozelina “Hou je kop, klein miezerig feetje!” Schreeuwt de tovenaar die zijn hoofd heeft gedraaid. Ik kijk de tovenaars me toegeknepen ogen aan. Ik ga me heus niet overgeven! Ik dank aan hoe ik een fee wordt en al snel ben ik getransformeerd. “Zo, je kiest dus voor de moeilijke manier.” Zegt de tovenaar. Vlug vlieg ik uit de cirkel richting Rozelina die nu ook terug vliegt. Al snel word ik gevolgd door 5 woedende tovenaars. Opeens zie ik de vampiers in met Lion in de verte. Met opluchting kijk ik de groep aan die nu lopend op ons af komt. Wat ben ik blij dat ze de wolven hebben kunnen verslaan. “Selina kijk uit!” Ik kijk achter mij en ik kan nog net op tijd een zwarte energie bal ontwijken. Vlug denk ik aan vuur en dan richt ik mijn handen op Kentlos en ik vuur vuurballen op hem af. De meeste kan hij ontwijken maar ik heb toch een beetje geluk gehad en een paar vuur ballen raken hem in zijn buik en op zijn arm en schouder. Ik zie dat er op zijn arm een lichte brandwonde opzwelt. Kentlos doet eken met zijn hand naar de andere tovenaars zonder naar hen te kijken, maar al snel merkt hij dat ze niet komen. Vlug draait hij zich om en ziet dan pas dat de andere 4 tovenaars in een gevecht verwikkeld zitten met de vampiers. “Zo te zien zijn je hulpjes druk bezig.” Zeg ik met een grijns tegen Kentlos. Hij kijkt me woedend aan. “Ik krijg je wel te pakken miezerig klein feetje!” “Ik dacht het niet.” Zeg ik vastberaden. Zo vlug als ik kan vlieg ik weg van Kentlos. Ik zie dat hij zwarte energie ballen op mij afschiet. Vlug kruis ik mijn handen en dan komt er een schild tevoorschijn. De zwarte ballen gaan tegen mijn schild, maar gelukkige worden ze onmiddellijk vernietigt. Vlug denk ik aan water en kijk ik naar het kleine beekje onder ons. Dan kijk ik naar Kentlos. Ik zie dat hij al weer wilt aanvallen maar voor dat hij zich nog kan bewegen gaat er een hele golf met water over hem. Als snel valt hij op de grond. Zo vlug mogelijk denk ik dat het water bevriest en richt ik mijn handen naar het water waar Kentlos in ligt. Al snel zie ik dat het water aan het bevriezen is. “Ik laat mezelf niet zo rap verslaan.” Zegt ik tegen Kentlos “Dat zullen we wel nog eens zien.” Roept hij boos. Opeen hoor ik gekraak, vlug kijk ik naar het ijs en voor ik nog kan reageren, spat het ijs in 1000 stukjes. Ik voel dat paar scherpe stukjes mijn arm en mijn gezicht raakt. Vlug ga ik met mijn hand naar mijn wang. Dan kijk ik op en dan zie ik Kentlos die bliksem of wat dan ook op mij afvuurt. Ik wil de bliksem zo snel mogelijk ontwijken maar het is al te laat als ik een scherpe pijn op mijn rug voel. Ik val op de grond en draai mij al snel om. Vlug maak ik mijn schild weer want er komt weer een bliksemschicht op mij af. Als de bliksemschicht weg is vlieg ik vlug weer weg. Ik kijk eens achter mij en zie dat Kentlos mij volgt. “Nu ben je niet zo dapper meer hé.” Zegt hij spottend. Oh Selina je mag nu niet opgeven, je moet terug vechten. Het lukt mij wel! Zeg ik terwijl ik mijzelf moed in praat. Snel vlieg ik naar beneden en dan draai ik mij om en schiet een enorme vuurbal op hem af. Ik zie dat Kentlos de vuurbal probeert tegen te houden, maar al snel valt hij toch recht tegen een boom. “Ja, het is raak.” Roep ik blij.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorry, dat het al een eindje is geleden dat ik nog heb geüpdatet. Ik weet dat ik heb gezegd dat ik ging stoppen met het verhaalwant ik dacht dat het slecht was. Daar door had ik geen moed meer om te schrijven. Gelukkig kreeg ik er reacties op dat het boek wel goed is en daardoor zal ik weer proberen verder te schrijven. Ik hoop dat je het boek nog steeds tof vindt. Votes zijn ook altijd welkom. :)