Kaderin Kırmızı İpi

Bölüm43:Veda Busesi/1.KitapSon

Merhabaaa canlarım. 

Nasılsınız, umarım iyisinizdir. Çünkü ben hiç iyi değilim.

Geldim işte, son bölümle. Bittik, bitiyoruz. Hayır merak etmeyin ebediyen değil. Belki de başlıyoruzdur bilemiyorum. Yaşayıp göreceğiz. Ama bu bölüm aylar süren maceramızın ve aynı satırları okuyarak beraber gülüp beraber ağladığımız Kaderin Kırmızı İpi serisinin ilk kitabı olan "Alev'in" final bölümü. Son okuyacağımız bölüm.

43 sayısının benim için ve bu evren için olan anlamı çok ama çok büyük. 43'ü görmekten çok korkuyordum bölümleri sırayla yazarken çünkü hikaye benim zihnimde yıllar önce bu noktada başlıyordu. Bundan önce yazdığım tüm bölümler adım adım buraya yani 43'e ve sonrasına ulaşmak içindi. Ve ulaştık ama sorun şu  ki bu bölümü yazarken nasıl bir hale geldim? O kadar zorlandım ve elim yazmaktan o kadar kaçtı ki ilk defa. Kelimenin tam anlamıyla yazarken mahvoldum. Neyse çok uzatmayayım zaten okuyup siz de mahvolacaksınız.

Dediğim gibi kitabımız bitmiyor. Kaderin Kırmızı İpi iki kitaptan oluşacak bir seri. 

1. Kitap:Alev

2.Kitap:Kül

Kül kitabında ne zaman buluşuruz ya da yeni kurgularımla ne zaman gelirim inanın bilmiyorum ama bunun kısa bir zaman olmayacağını çok üzülerek söyleyebilirim. Çünkü akıp giden hayatım içerisinde evet bu kitap benim için çok önemli bir yer kaplıyor, sizler çok önemli yerler kaplıyorsunuz lakin biraz da diğer taraflar var ve biliyorsunuz ki mezun yılındayım ve sınava çalışıyorum. Bu yüzden de sınava kadar önceliğim ilk kitap olacak ve bu süreçte sadece ilk on beş bölümü kurguyu değiştirmeden sadece o çalakalemliğimi, acemiliğimi alarak ve daha uzun bölümler yazarak değiştireceğim.

Sizleri tanıdığım bu kısa süre zarfında ne kadar sevdiğimi, okunma sayımın bir arttığını gördüğümde yüzümde oluşan gülümsemeyi, oy verdiğinizde ben de nasıl bir ışık yaktığınızı ve yorumlarınıza bazen kahkahalarla bazen de nasıl böyle düşünmüş ya diyerek tepki verdiğimi anlatamam. Sadece bu okuduğunuz kitabın arkasındaki kişi işin, Beyza için çok önemli ve kıymetli olduğunu bilmenizi istiyorum. Her zaman buradayım ve burada olmaya da mürekkebim bitmedikçe ve insanlar kurutmadıkça devam edeceğim. O yüzden her daim mesaj atabilirsiniz, seve seve sizlerle konuşurum. Canınız sıkılsa bile atın, belki benim de canım sıkılmıştır.

Sizler, benim yazdıklarımı okuyanlarsınız. Sizler benim okuyan yanım, yanan tarafımsınız. Sizler hem okuyanım hem de yananımsınız.

Var olun, hep.

Ve sen, Cihan ÖZKAN. Gerçek yaşamımdan izler taşıyan ama özünü zihnimde bulan ve gözlerini zihnimin duvarlarına kanla kazıyan, uyumak için girdiğim o yatakta ağlarken bana ormanların kapılarını aralayan yeşil gözlü esmer tenli cehennemden gelen kanatsız adam.

Orman gözlüm, zehir sözlüm.

Doğum günün kutlu olsun.

Neyse öpüyorum hepinizi bebeklerim. Biz tekrar geri dönüp bu sayfalarda can almaya başlayana kadar kendinize iyi bakın. Hiç tanımadığınız bir insan tarafından çok seviliyorsunuz ve belki duymaya ihtiyacınız vardır. Sizi seviyorum.

O zaman son kez ritüellerimizi yapalım.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Satır aralarında buluşalım. Son kez ve el ele.

Okumaya geçmeden önce sol alt köşedeki yıldızı parlatıp sayfanıza ışık olmasını sağlarsanız çok sevinirim.

Hepinize iyi okumalar dilerim.