*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
කතාවෙ මෙතන ඉඳලා කතාව ලියන විදිහ ටිකක් වෙනස් වෙනවා. ටික දවසක් යනකම් තනුරගෙයි අභිමාන්ගෙයි සම්භන්ධය ටිකක් දුරස්වෙන නිසා තනුර ඉන්න කොටස් ටික වෙන කෙනෙක් විස්තර කරන විදිහට ලියන්නම් නැත්තම් කතාව තේරෙන එකක් නෑ.
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
"අභී..." චාරු කතා කරාමයි මන් පියවි ලෝකෙට ආවෙ.
"ආ ඇයි බන්?"
"උඹ හොඳින්ද මොනවද හිතන්නෙ?"
"නෑ මට හිතුනෙ.සමහර විට මමත් අද මෙතන ඉන්න තිබුනා කියලා.අම්මා මාව අතෑරියා නම්."
"අමතක කරහම් බන් පරණ කතා.ඔව්වා දැන් හිතන්න ඕනෙ නෑ.අර පොත් ටික අරන් එමුකො.දැන් ඒ ටික බෙදලා දෙන්න ඕනෙ"
"ආ හරි යමු." මම කිව්වා.ඒත් අපිට යන්න හම්බුනේ නෑ.පිටිපස්සෙන් ඇහුන හඬකට මන් හැරිලා බැලුවා.
"අප්පච්චී..." ඒක පොඩි ළමයෙකුගෙ කටහඬක් නිසා මන් බැලුවෙ ළමා නිවාසයක් ඇතුලෙ කවුද එහෙම කියන්නෙ කියලා.
මන් දැක්කෙ ලොකෙ සුන්දරම දර්ශනය කියලයි මට හිතුනේ.අවු 4 ක විතර පුංචි පිරිමි ළමයෙක් අපි ඉන්න පැත්තට දුවගෙන ආවා.මන් ඇසිපිය නොහෙලා එයා දිහා බලන් හිටියා.මගෙ පැත්තට ආව එයා මගෙ කලිසම් කකුලෙ එල්ලුනා.
"අප්පච්චි මට හම්බුනා.." ඒ කටහඬේ තිබුනෙ ලොකු සතුටක්.මන් එයාව වඩාගත්තෙ ඉබේටමයි.
" මන් ඔයාගෙ අප්පච්චි නෙවෙයිනෙ පැටියෝ.ඔයා කාත් එක්කද මෙහෙ ආවෙ" මම ඇහුවා.
"මේ මගෙ ගෙදරනෙ.ඇයි ඔයා මාව බලන්න ආවෙ නැත්තෙ?"
මට ඒක්ට උත්තර දෙන්න හම්බුනේ නැත්තෙ ඒ වෙලාවෙ ළමා නිවාසෙ බලාගන්න කෙනා ආව නිසා.
"තිමිර.. ආයෙත් එන අයට කරදර කරනවා නේද? මන් වේවැල ගේන්නද?"
මට මේකට මැදිහත්වෙන්න වෙනවා.මම හිතුවා.
"අනේ නෑ මට කරදරයක් වුනේ නෑ.මෙයා හරිම කියුට් නේ."මම කිව්වෙ දඬුවම වලක්වන අදහසින්.
"මේ මෙහෙ ඉන්න කෙනෙක්ද?" චාරු ඇහුවා.
"ඔව්.. අවු 4 යි වයස.කවුරු හරි කෙනෙක් පාර අයිනෙ කුණු බාල්දියකට දාලා ගිහින් අවු 4 කලින්.දැකපු කෙනෙක් අපිට ගෙනත් භාර දුන්නා."
