Ο Απολογισμός(βιβλίο 1) #TYS2021υπο επιμέλεια

Επιχείρηση Χίμλερ/ part 5

Ο Χανς καρτερούσε τον φίλο του να επιστρέψει κοιτώντας από το παράθυρο δειλά. Πλέον ο φόβος ήταν χειροπιαστός. Ήταν τόσο χειροπιαστός που έπαιρνε στα σίγουρα τη μορφή ενός ένστολου απρόσωπου, μίας φιγούρας βγαλμένης από τους εφιάλτες. Πάντοτε ήταν ψύχραιμος και ποτέ του δεν έδειχνε τον φόβο του, ωστόσο τώρα ένιωθε να τον κυκλώνει ασφυκτικά ο πανικός. Όλη η χώρα ήταν εναντίον τους και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είχαν ανοίξει με ανθρώπους σαν τον Βίγκμπερτ που εκπαιδευόταν στο ειδικό τμήμα του Νταχάου, το οποίο αναλάμβανε να σπουδάσει φύλακες στρατοπέδων. Όσο και αν ο κόσμος δεν ήθελε να το αποδεχτεί, υπήρχαν άνθρωποι που οικειοθελώς σπούδαζαν για να βασανίσουν. Κανένας Χίτλερ δεν τους ανάγκασε, καμία προσταγή δεν δέχτηκαν. Το έκαναν και μάλιστα μέσα από την καρδιά τους.

Ο Ότο κλονιζόταν από τους διαρκείς πονοκεφάλους εξαιτίας των έργων της καινούργιας Καγκελαρίας που είχε εξελιχθεί σε ένα ειδεχθές, ρατσιστικό άνδρο μεγαλομανίας και απόκοσμων, απάνθρωπων αποφάσεων. Δύο αγάλματα βρίσκονταν δεξιά και αριστερά από τον μεγάλο πυλώνα με τις κολόνες, όπου για ακόμη μία φορά ένας πέτρινος αετός βαστούσε στα νύχια του τον αγκυλωτό σταυρό. Εδώ και καιρό τα ανάκτορα του Χίντεμπουργκ δεν ήταν αρκετά για τον Χίτλερ. Ήθελε ένα δικό του μνημειώδες, κυκλώπειο ανάκτορο. Ο Άλμπερτ Σπέερ ανέλαβε ξανά τη δουλειά. Οι αίθουσες ήταν στρωμένες με πλακάκια ανάμεσα στις πορφυρές και μπρούτζινες πόρτες. Ορισμένες μάλιστα ήταν και μία ελαφριά απομίμηση εκείνων με τους καθρέπτες στις Βερσαλλίες. Τα ψηλά, ευρύχωρα παράθυρα αυτού του ναζιστικού οικοδομήματος, φώτιζαν τα ευρύχωρα δωμάτια με θέα στους κήπους. Παντού υπήρχαν μεσαιωνικές ταπισερί, κολόνες, αετώματα, κηροπήγια. Το πάτωμα ήταν στρωμένο με χαλιά τόσο μεγάλα και παχιά που ο Ότο ίδρωνε κάθε φορά να τα διασχίσει και μόνο εξαιτίας της υφής και του πάχους. Οι φρουροί των Ες-Ες όπως εκείνος, ήταν πολύ προσεκτικά επιλεγμένοι, όπως και ο Μπροκ, ώστε να εντυπωσιάζουν. Όμορφοι με την μαύρη και ασημένια στολή τους, τους τετράγωνους ώμους, τα ολόξανθα, κυματιστά μαλλιά και τα λευκά δόντια, συνόδευαν ευγενικά προσκεκλημένους ή σχηματίζουν φράγμα κατά μήκος των τειχών εντελώς ακίνητοι. Ο Ότο στεκόταν ώρες ατελείωτες ακίνητος, ενώ τα μάτια του πάλευαν να ξεφύγουν από τη θέση τους όποτε ερχόταν κάποιος, προκειμένου να δει το πρόσωπό του. Με μία διαταγή, άνοιγε την πόρτα από acajou* ύψους έξι μέτρων που οδηγούσε στο γραφείο του Φύρερ. Μακρύ με οκτώ συρτάρια, ένα μοναδικό τηλέφωνο για άμεση επικοινωνία με την Κόλαση, μία λάμπα στ' αριστερά, ένα μελανοδοχείο στη μέση για να σημειώνει ο Φύρερ τα απομνημονεύματα αξίας και βαριές πολυθρόνες δεξιά και αριστερά για τους άτυχους επισκέπτες. Όλα τα θυμόταν ξεκάθαρα, αλλά κυρίως το χαλί που τον ενοχλούσε φλερτάροντας να το γεμίσει λάσπες.