Ο Απολογισμός(βιβλίο 1) #TYS2021υπο επιμέλεια

Και τώρα οι δυο μας/ part 1

Όταν διαταγή έβγαλε το καθεστώς να καούνε σε δημόσιες πλατείες τα βιβλία που περικλείνουν ιδέες ανατρεπτικές και από παντού κεντρίζανε τα βόδια να σέρνουν κάρα ολόκληρα με βιβλία για την πυρά, ένας εξορισμένος ποιητής, ένας από τους καλύτερους, διαβάζοντας των βιβλίων τον κατάλογο, με φρίκη του είδε πως τα δικά τα είχανε ξεχάσει. Χίμηξε στο γραφείο του με τις φτερούγες της οργής και έγραψε στους τυράννους ένα γράμμα : " Κάψτε με! Μ' αφήσατε έξω! Δεν μπορείτε να μου το κάνετε αυτό εμένα! Την αλήθεια δεν έγραφα πάντοτε στα βιβλία μου; Και τώρα μου φερόσαστε σαν να είμαι ένας ψεύτης! Σας διατάζω, κάψτε με!''

Μπέρτολ Μπρεχτ, ποιήματα 1938

Ο Λούκα ταξίδευε όλο το βράδυ ενώ πάλευε όσο μπορούσε να κοιμηθεί δίχως αποτέλεσμα. Η μισή του καρδιά, ίσως και ολόκληρη, βρισκόταν στο Βερολίνο. Ένιωθε πως είχε εγκαταλείψει ανθρώπους που τον είχαν ανάγκη και φυσικά δεν εννοούσε τον Ότο. Ο αδερφός του ήταν μάλλον αρκετά δυνατός και ικανός να κινείται με άνεση ανάμεσα στα θηρία, με εκείνα να του γλύφουν τα χέρια. Κατά μία έννοια ήταν λογικό. Όντας ναζιστικό πρότυπο δεν είχε τίποτε απολύτως να φοβάται. Αντίθετα η Χέλγκα με τον Χανς είχαν. Ζούσαν μέσα στην αβεβαιότητα ειδικά μετά το μποϊκοτάζ της κυβέρνησης που είχε δείξει για τα καλά τα δόντια και τις καθαρές της προθέσεις απέναντί τους, παρά το γεγονός πως το αποτέλεσμα δεν ήταν το ιδανικό και ένα μεγάλο μέρος του γερμανικού πληθυσμού έδειξε αδιαφορία.

Ξημερώνοντας αργά αργά από το παράθυρο του κουπέ, άρχισε να διακρίνεται η οροσειρά του Μέλανα Δρυμού και αργότερα διάφορα χωριά πνιγμένα στην αγκαλιά της φύσης. Για λίγο ο Λούκα ένιωσε μία επίπλαστη έστω ύπαρξη ελευθερίας, σαν να είχε αφήσει την πηγή του κακού πίσω. Και η αλήθεια ήταν πως τα πράγματα σε κάποια μέρη της επαρχίας ήταν πολύ καλύτερα. Εκεί οι απόψεις ακούγονταν πιο ελεύθερα σε σχέση με το Βερολίνο. Αναδεύτηκε στη θέση του. Οι επιλογές προς ανάγνωση χάρη στον θείο του ήταν από Φρίντριχ Σίλλερ* ως Ντοστογιέφσκι για τον οποίο είχε ακούσει σχετικά λίγα. Το σούρουπο, καθώς ο ουρανός ήταν βαμμένος με την παλέτα του μενεξέ και των φωτεινών πινελιών της τελευταίας ηλιακής ανάσας, ο Λούκα έφτασε στο Φράιμπουργκ. Ο Άλμπρεχτ είχε κανονίσει ένα ταξί να τον πάρει και είχε πληρώσει τα έξοδα διαμονής του εκεί γνωρίζοντας την φρικτή οικονομική κατάσταση της αδερφής του και την αδιαφορία του Γκούσταφ ο οποίος ήταν πλέον προνομιούχος εξαιτίας του κόμματος, και που φυσικά βρισκόταν σε καλή οικονομική κατάσταση.