Ο Απολογισμός(βιβλίο 1) #TYS2021υπο επιμέλεια

Lebensunwertes Leben/ part 2

Ο Χανς βρισκόταν στο μαγαζί του πατέρα του που σχεδόν επικρατούσε πένθος. Είχε τύχει ξανά μερικά αλητόπαιδα να σπάσουν την μπροστινή βιτρίνα και να προβούν έπειτα σε πλιάτσικο. Σήμερα το ποτήρι είχε ξεχειλίσει για τον κύριο Ντόνερ που βρισκόταν καθισμένος στο μικρό, ξύλινο τραπέζι που είχε στον όροφο του σπιτιού, κοιτώντας για ώρα με μάτια άψυχα ένα παπούτσι. Η μητέρα του Χανς κατηφής πηγαινοερχόταν, όταν είδαν τον πατέρα να πετά με λύσσα τελικά το παπούτσι στο πάτωμα και να ξεκινά να χτυπά το κεφάλι του στο ξύλο αργά αλλά με δύναμη, σε σημείο που αίμα άλικο άρχισε να τρέχει από το μέτωπό του. Έξω η βιτρίνα του ήταν βαμμένη με μπογιές. Ο Χανς έτρεξε στο πλάι του παλεύοντας να τον σταματήσει.

«Παράτα με! Πάνε να μας καταστρέψουν! Διαδίδουν ψεύδη εις βάρος μας. Δεν θυμάσαι πως μου μίλησε εκείνη η αλήτισσα; Βαρέθηκα να σκύβω το κεφάλι και να δέχομαι προσβολές»

Είχε δίκιο και ο Χανς όφειλε να του το αναγνωρίσει. Η μητέρα του τον αγκάλιασε κλαίγοντας για παρηγοριά. Ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει. Ο Χανς αποκαρδιωμένος ανέβηκε στο μικρό λουτρό που είχαν και έχοντας γεμίσει την μπανιέρα, αφαίρεσε τα ρούχα του και βυθίστηκε στο νερό. Δεν ήταν πολύ ζεστό και αυτό αν και τον ενοχλούσε στην αρχή, μετά το συνήθιζε. Από πάνω του, υπήρχε ένα θαμπό τζάμι σαν παράθυρο σε ανάκληση. Στο σπίτι επικρατούσε αρχικά ησυχία, όταν ξαφνικά φωνές πλημμύρισαν τον δρόμο έξω από το μαγαζί και μέλη της Χιτλερικής Νεολαίας ξεκίνησαν να πετάνε πέτρες και ότι άλλο βρήκαν στα τζάμια. Ο Χανς τινάχτηκε από την μπανιέρα όταν μία πέτρα βρήκε το παράθυρο από πάνω του, με αποτέλεσμα να το κάνει θρύψαλα και εκείνα με την σειρά τους να κόψουν διάφορα σημεία του γυμνού του κορμιού. Το νερό σιγά σιγά βάφτηκε κόκκινο και ο νεαρός βγήκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, φόρεσε κυριολεκτικά ότι βρήκε μπροστά του και ξεκίνησε να κατεβαίνει στο μαγαζί, όταν άκουσε τα ουρλιαχτά της μητέρας του και τις εκκλήσεις της για βοήθεια.

Το θέαμα που αντίκρισε, τον σόκαρε. Ο πατέρας του κειτόταν στην βιτρίνα μπροστά, βουτηγμένος στο αίμα, ενώ παιδιά νεαρά έως το πολύ δώδεκα χρονών γελούσαν με το θέαμα τραγουδώντας ναζιστικά εμβατήρια. Θολωμένος πετάχτηκε έξω χαστουκίζοντας έναν πιτσιρικά, μα σύντομα οι ενισχύσεις τον κύκλωσαν και ο ξυλοδαρμός βρισκόταν μία ανάσα μακριά. Ο Χανς ετοιμάστηκε και επιτέθηκε σε έναν ένστολο τρώγοντας μπουνιά που τον έριξε στο δρόμο. Κλωτσιές ακολούθησαν όταν φωνές διέκοψαν τον καβγά. Ο Στάινερ που περιπλανιόταν άσκοπα, είχε τύχει να πάρει τον σιδηρόδρομο για Νοϊκέλν, πιο πολύ για βόλτα. Ήταν γνωστός κυρίως εξαιτίας του πατέρα του, επομένως στη θέα του ο καβγάς κόπασε προσωρινά. Ο Χανς είχε κουλουριαστεί σε εμβρυϊκή στάση σκούζοντας. Το βλέμμα του Στάινερ έπεσε επάνω στο φαινομενικά άψυχο σώμα του άνδρα στη βιτρίνα.