Στη φωτο ο Χανς
Αυτές οι όμορφες στιγμές θα ήταν ακριβοθώρητες πια. Η Χέλγκα είχε περισσότερη άγνοια σε σχέση με αυτό από τον Ότο που καθόταν οκλαδόν μαζί της κάτω από μία μυρωδάτη λεμονιά, που έραινε την ζεστή ατμόσφαιρα γύρω τους με ένα άρωμα γλυκόπικρο. Εκείνη είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στο στήθος του. Ήταν ψηλή και σχετικά αδύνατη, μα και ο Ότο ήταν θεόρατος με ανοιχτές πλάτες που την σκέπαζαν προστατευτικά. Τα χέρια του είχαν τυλίξει τη μέση της ελαφρώς αμήχανα και η πλάτη του ήταν ακουμπισμένη στον τοίχο. Δεν μιλούσαν. Για την ακρίβεια δεν είχαν πει λέξη, εξαιτίας του φόβου του τι θα έφερναν τα λόγια. Μήπως ειπωθεί κάτι πικρό ή προσβλητικό. Η Χέλγκα έπαιζε με το χαμόγελό του. Πάλευε να το σχηματίσει στα χείλη του, που σχεδόν πάντα παρέμεναν ανέκφραστα ή θλιμμένα. Κατόπιν, κινήθηκε σε αυτό το σημείο που είχε λατρέψει ασυνείδητα από τότε που ήταν παιδιά. Την ατίθαση εκείνη ξανθιά τούφα που τίποτε και κανένας δεν είχε κατορθώσει να υποτάξει. Τα δάχτυλά της περνούσαν με ευκολία μέσα από τα μαλλιά του και εκείνος έσκυψε μπροστά φιλώντας την στο μέτωπο. Η αίσθηση ήταν μοναδική, μα στην καρδιά και των δύο προκαλούσε πόνο, λες και τους κάρφωναν κάτι κοφτερό.
«Νομίζω πως πρέπει να πηγαίνω» ακούστηκε η φωνή του, βραχνή ακόμη εξαιτίας της χαλάρωσης.
«Ναι. Δεν πρέπει να μας δει ο πατέρας μου και σίγουρα θα αναρωτιέται αν ζούμε τόση ώρα που λείπουμε ή αν έχουμε αλληλοσκοτωθεί» γέλασε συγκρατημένα.
«Πιστεύεις πως δεν έχει καταλάβει τίποτε;» την ρώτησε.
«Είναι έξυπνος. Πολύ φοβάμαι πως έχει...» συμπλήρωσε εκείνη και ο Ότο ξεφύσησε.
«Υπό άλλες συνθήκες, δεν θα ντρεπόμασταν να το δείξουμε. Εγώ δεν ντρέπομαι, αλλά δεν πρέπει. Είναι απαγορευτικό και θα κινδυνέψεις. Δεν είμαι ένας απλός και αδιάφορος πολίτης ξέρεις...Οι κύκλοι με γνωρίζουν» πρόφερε και ήταν η στιγμή που είχαν φοβηθεί και οι δύο. Τα λόγια που θα οδηγούσαν σε πικρά συμπεράσματα.
«Πόσο βαθιά χωμένος είσαι;» ρώτησε τώρα η Χέλγκα δίχως να τον κοιτάζει. Μεταξύ τους μπήκε ξανά η απόσταση.
«Αρκετά» απάντησε μονολεκτικά εκείνος.
«Και αύριο πού θα πας; Τι ακριβώς θα κάνεις;» συνέχισε να τον πιέζει και διόλου του άρεσε να νιώθει στρυμωγμένος.
«Δεν σε αφορά» της απάντησε και την είδε να μπαίνει μπροστά του.
«Δεν με εμπιστεύεσαι, έτσι δεν είναι; Κάποτε με κατηγόρησες πως κρύβομαι όταν εσύ δεν αποκαλύπτεις τίποτε απολύτως» διαμαρτυρήθηκε.
BẠN ĐANG ĐỌC
Ο Απολογισμός(βιβλίο 1) #TYS2021υπο επιμέλεια
Tiểu Thuyết Lịch SửΟ θαυμασμός για την ιστορία και η θέληση να δώσει απαντήσεις στα «γιατί», οδηγούν μία Γερμανίδα φοιτήτρια ιστορίας, σε μία συνταρακτική συνέντευξη με ένα μυστηριώδες πρόσωπο. Η αφήγηση, θα την μεταφέρει στην ταραγμένη εποχή της ασθενικής Δημοκρατίας...
