Ο Απολογισμός(βιβλίο 1) #TYS2021υπο επιμέλεια

Όποιος σώζει μία ζωή, σώζει ολόκληρο τον κόσμο*/part 1

Η Χέλγκα καθόταν σκεφτική στον κήπο του σπιτιού της. Η ζέστη του καλοκαιριού του 34, βοηθούσε ελάχιστα στο να μην καταρρεύσει η διάθεσή της, βυθίζοντάς την στη θλίψη. Από το πρωί της είχε ζητήσει ο πατέρας της να πεταχτεί στο φούρνο, μερικά στενά παρακάτω μα εκείνη αρνούνταν γιατί ήξερε πως η επίσκεψη για ένα τόσο απλό πράγμα, θα κατέληγε σε καβγά. Η κοινωνία άλλαζε, το ίδιο και οι ισορροπίες όσο και αν επιθυμούσαν να το αποτρέψουν. Είτε από φόβο, είτε από θέληση ή συνήθεια, στη συνείδηση των Γερμανών είχε μπει για τα καλά η έννοια του διαχωρισμού της φυλής των Εβραίων από την δική τους. Το έβλεπες παντού γύρω σου. Το μποϊκοτάζ του Απριλίου σχεδόν έναν χρόνο πριν, ήταν μία μικρή έναρξη προτού ακολουθήσει ο αποκλεισμός των Εβραίων από τα διοικητικά συμβούλια των εταιριών ή από τη θέση του υπαλλήλου. Ένα παράδειγμα ήταν και η εταιρία των καλλυντικών νιβέα, που είχαν αλλάξει τη διαφημιστική τους καμπάνια, ξεκαθαρίζοντας τη γερμανικότητα του προϊόντος.

Αυτό ωστόσο που πονούσε περισσότερο, ήταν η αλλαγή στις σχέσεις των ανθρώπων που είχαν χάσει πια τη φυσικότητά τους. Οι θαμώνες της ταβέρνας κοντά τους, είχαν χωριστεί σε ΄΄στρατόπεδα΄΄ , έχοντας ανασυνταχθεί για να αποκλείσουν ας πούμε τον Εβραίο χαρτοπαίχτη. Δύο κηπουροί αλλοτινοί φίλοι, ο ένας Γερμανός και ο άλλος Εβραίος, σταμάτησαν να μιλούν ξαφνικά μεταξύ τους την ώρα της δουλειάς. Τα παιδιά δεν επέστρεφαν σε μεικτές παρέες από το σχολείο όπως άλλοτε η Χέλγκα με τους φίλους της. Μόνοι γυρνούσαν οι Γερμανοί, μόνοι οι Εβραίοι. Οι αναμνήσεις την στοίχειωναν ξανά και τα μάτια της βούρκωσαν. Ήθελε να πάει στην Καγκελαρία και να ουρλιάξει στον Χίτλερ να αφήσει ήσυχο τον κόσμο. Πλέον, ακόμη και η φίλη της η Κρίστα, είχε αραιώσει τις επισκέψεις καθώς οι γονείς της ένιωθαν άβολα. Ο πατέρας της, αυτός ο κοσμικός ήρωας με τη χρυσή καρδιά και το πράο βλέμμα, έκανε τα πάντα για να μην της μεταδώσει το άγχος του. Λες και δεν έβλεπε και η ίδια πως τα λεφτά λιγόστευαν και πως οι πελάτες είχαν μειωθεί τραγικά. Αυτή η διακοπή των αμφίρροπων σχέσεων ανάμεσα σε φίλους και γείτονες, ήταν κάτι το καινούργιο και όχι ο αντισημιτισμός καθαυτός.

Κοίταξε τα λουλούδια του κήπου ξεφυσώντας. Η σκηνή με τον Ότο της ήρθε στο μυαλό, όπως και η αντίστοιχη του χορού με τις μάσκες. Η λογική πάλευε διαρκώς και αέναα σε μία μάχη άνευ προηγούμενου. Στα μάτια της αρχικά ήταν ένας ναζί και η εβραϊκή καταγωγή της το θεωρούσε ντροπή και μόνο να κάνει θετικές σκέψεις σχετικά με το πρόσωπό του. Ήταν υπερβολικά περήφανη και ατίθαση για να επιτρέψει του εαυτού της να παρεκτραπεί. Από την άλλη, δεν μπορούσε να ελέγξει το υποσυνείδητο που της ψιθύριζε πως οι νόμοι της έλξης και της φύσης γενικότερα, δεν παραβιάζονται ακόμη και από την πιο σκληρή δικτατορία. Το άρωμά του το ανδρικό, τα υπέροχα μάτια του, το νερό που κυλούσε στο πρόσωπο και το σώμα του...Στη σκέψη άρπαξε το ποτιστήρι και το πέταξε με φόρα για να καταλήξει στο κεφάλι του Χανς που πλησίαζε ξεφυσώντας.