Ο Απολογισμός(βιβλίο 1) #TYS2021υπο επιμέλεια

Κωδικός Κολιμπρί/ part 4

Tα πράγματα μύριζαν μπαρούτι και αίμα. Ο Ρεμ και ο Γκούσταφ συναντιούνταν ολοένα και πιο συχνά και φυσικά δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για τις συναντήσεις του Ότο με τον κύκλο του Χίτλερ. Εκείνος πάλι, λίγο καιρό αργότερα, συναντήθηκε στα κρυφά με τους αρχηγούς του στρατού στο κρουαζιερόπλοιο ΄΄Deutschland΄΄ προκειμένου να συζητήσουν το φλέγον ζήτημα του Ρεμ και της Ες-Α. Ο παλιός του φίλος δεν δίσταζε ούτε στο ελάχιστο να τους αποκαλεί ΄΄σκουριασμένους΄΄ και φυσικά να θεωρεί τον στρατό σαν σχολείο κατωτέρας κατηγορίας σε σχέση με τη δική του δύναμη. Ο Χίτλερ είχε στριμωχτεί και σε κανέναν επικίνδυνο σαν και του λόγου του δεν άρεσε μία τέτοια κατάσταση. Συμφωνώντας με τους στρατιωτικούς, έβαλε τον Ρεμ να υπογράψει ένα χαρτί, πως ο στρατός θα είχε τον πρώτο λόγο στα εθνικά ζητήματα.

«Οι γελοιότητες αυτού του δεκανέα, ειλικρινά δεν μας αφορούν» είπε ο Ρεμ στον Γκούσταφ, έξαλλος για την απόφαση του Χίτλερ.

Η αλήθεια, ο Γκούσταφ είχε βρεθεί στη μέση. Σακάτης πλέον δεν θα μπορούσε να διαδραματίσει και σπουδαίο ρόλο, ενώ η εικόνα του Χίτλερ να εξαφανίζεται τη στιγμή που το πραξικόπημα δεν φαινόταν να είχε την έκβαση την επιθυμητή, του είχε σταθεί στο λαιμό. Ένας δειλός ήταν, ένα τίποτε. Αντιθέτως ο Ρεμ τον σεβόταν και η δύναμη της δικής του ομάδας, τετραπλασιαζόταν. Κανένας δεν το είχε ομολογήσει ανοιχτά, μα έβλεπαν με πλάγια ματιά τη θέση του Χίτλερ, όσο πλάγια και εχθρικά τους έβλεπε και η ομάδα του. Ο Γκέρινγκ ας πούμε, μετέφερε τον έλεγχο της Γκεστάπο από τον Ρεμ στον Χίμλερ. Η διαβολική τριάδα, μαζί με τον Γκαίμπελς και τη βοήθεια των πληροφοριών του Ότο, ήταν έτοιμη να σκάψει τον λάκκο στους φαιοχίτωνες. Ήδη ο Χίμλερ με τον Χάιντριχ συγκέντρωναν δήθεν κατηγορίες, όπως ας πούμε πως ο Ρεμ είχε πάρει δώδεκα εκατομμύρια μάρκα από την Γαλλία για να κάνει πραξικόπημα ενάντια στον Χίτλερ.

«Η Ες Ες είναι η Ελίτ. Πάντα υπάρχει μία τέτοια φρουρά, όπως ας πούμε είχαν οι Πέρσες, οι Έλληνες ή ο Ναπολέον» πρόφερε ο Χίμλερ «Αυτά τα σκουπίδια δεν τα θέλουμε, έγινα κατανοητός;» μούγκρισε στον Χάιντριχ που ένευσε θετικά. Ο Χίμλερ ωστόσο καταλάβαινε απόλυτα, πως για να δικαιολογείται η ύπαρξη μίας τέτοιας ομάδας, χρειάζονταν εχθροί. Ο Ρεμ και οι δικοί του αποτελούσαν τον τέλειο στόχο. Τα μάτια του όμοια με εκείνα ενός ύπουλου τρωκτικού, έλαμψαν στη μακρινή θέα του Ότο. Του νεαρού-θαύμα που θα γινόταν το δεξί χέρι της ομάδας του. Σύντομα όλα θα έμπαιναν σε μία υπέροχη σειρά μόλις έβγαινε από την μέση και το τελευταίο εμπόδιο.