Artık ne olacağı , kimin ne diyeceği umrumda bile değildi. Büyümek , belki de böyle bir şeydi. Aramızdaki mesafeyi kapattım. Göğüs kafesimi delip geçmekte ısrarcı olan kalbim tanıdıktı. Elimi ensesine götürüp parmak uçlarıma çıktım ve dudaklarımı on...
Bugün il elemeleri zamanıydı. O kadar heyecanlıydım ki birazdan heyecandan kusabilirdim. Sabaha karşı uyumuştum. Alarmın sesiyle kalkıp bir şeyler yemek için direkt mutfağa indim. Aysel Abla bana hafif bir şeyler hazırlamıştı. Bugün normalde hafta içi bir gündü yani okul vardı ama biz okula gidip orada toplanacak ve okulun bir servisiyle elemelerin yapılacağı görevli merkeze gidecektik. Kahvaltımı yaptıktan sonra Aysel Teyzeye teşekkür edip bana kendimi gelebilmem için bir buzlu kahve hazırlamasını istedim. O gülümseyerek kabul ettiğinde hemen üst kata odama çıktım ve dolabımı açtım. Sahne kıyafetini yanımızda götürecektik. O yüzden şimdi rahat bir şeyler giyebilirdim. Ocak Aynın sonlarında olmamıza rağmen hava sıcak sayılırdı. Üzerime kısa krem rengi bir tayt ve onun renginde bir sweat giydim.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Siyah bir sırt çantasınının içine sahne kıyafetimi , makyaj malzemelerimi ve düzleştiricimi yerleştirdim. İşime yarayabilecek birkaç şeyi daha içine yerleştirdikten sonra Eylülün mesajıyla aşağı indim. Aysel Teyze elime buzlu kahvemi verip başarılar diledi ve beni yanaklarımdan öptü. Ona kocaman gülümsedim ve teşekkür ederek ayakkabılarımı giydim. Sahnede giyeceğim ayakkabıları da dün gece hazırladığım bir poşetle çantama koymuştum. Dışarıya çıkıp temiz havayı içime çektim. Heyecandan bayılabilirdim. Hızlıca Eylülün kırmızı arabasına doğru koştum. Çantamı arka koltuğa bırakıp yanındaki koltuğa oturdum. Güneş gözlüğünün üzerinden bana baktı.
"Ne durumdasın."
"Heyecandan birazdan kusacağım."
"Arabama kusmazsan sevinirim."
"Söz veremiyorum."
"En azından dene."
"Denerim."
Bu komik diyalogdan sonra okulu arabaya doğru sürmeye başladı. Okula doğru ne kadar yaklaştıkça kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Umarım kalp krizi geçirmem. Otoparka arabayı park ettiğimizde inip çantamı aldım. Eylülle okulda girdiğimizde merdivenlerin önünde beni kendine çekip sarıldı.
"Başarılar , başarılar tanrım başarılar. Aklıma ilk dans yarışmam geliyor. Sana çok çok çok güveniyorum. Haydi."
Ben de ona sıkıca sarıldım ve merdivenlere doğru giderken ona seslendi.
"Dua et. Şans dile."
Baş parmaklarını yukarı kaldırarak yumruk yaptığı iki elini bana uzattı. Merdivenlerden çıkıp en üst kata geldim. Müzik sınıfının önünde Anılı görünce çalışma odasına gitmeden onun yanına uğramaya karar verdim.
"Hey."
"Hey , sonunda yakaladım seni. Başarılar , sana güveniyorum."
"Teşekkür ederim , şimdi diğerlerini yanına gitmem gerekiyor. Görüşürüz."
"O elemeleri geçeceksiniz."
"Şans dile."
Anıldan ayrıldıktan sonra müzik odasına gittim. Neredeyse herkes gelmişti. Mehmet Hoco çok heyecanlı gözüküyordu. Bense gitarımı görünce biraz sakinleşmiştim. Sahnedeyken sadece o ve ben vardık. Bunu başarabilirdik.
