Ο Απολογισμός(βιβλίο 1) #TYS2021υπο επιμέλεια

Η Ενσάρκωση του Διαβόλου/part 3

Με τα κλειδιά του άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και μπήκε μέσα. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί όποτε επέστρεφε, όλα έμοιαζαν μέσα του να αλλάζουν. Γινόταν ευσυγκίνητος, τρωτός. Έφευγε θαρρείς η μάσκα του σκληρού και αδυσώπητου χαρακτήρα και έμενε εκεί ξεγυμνωμένος, εκείνος και το παρελθόν του. Το δωμάτιο του Λούκα είχε αρχίσει να σκονίζεται. Κάτω από το κρεβάτι υπήρχε ένα αραιό, λευκό στρώμα εγκατάλειψης. Η καρδιά του Ότο μάτωσε. Εγκατάλειψη και απουσία. Τρέχοντας πήγε στην κουζίνα και αρπάζοντας μία σκούπα ξεκίνησε να καθαρίζει. Με πανιά και ότι άλλο έβρισκε συνέχισε να σκουπίζει και να περιποιείται τον χώρο. Τίναξε τα σεντόνια και το έστρωσε όπως του έπρεπε. Έπειτα κάθισε οκλαδόν με την πλάτη στον τοίχο και έμεινε να το κοιτάζει πάντοτε βαστώντας το μενταγιόν στα χέρια του. Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια του και ξερόβηξε παλεύοντας να ανοίξει έναν φανταστικό διάλογο.

΄΄Γεια σου αδερφέ μου. Σου ετοίμασα το δωμάτιό σου για να μην ξεχνάμε τις παλιές μας συνήθειες. Ξέρεις, εσύ πάντοτε βιαζόσουν γιατί σε περίμεναν οι φίλοι σου να πάτε στο σχολείο. Εγώ πάλι που δεν είχα και που αν ας πούμε έκανα το λάθος να μιλήσω στη Χέλγκα ή τον Χανς θα με έσπαγε στο ξύλο εκείνος, έμενα πάντοτε λίγο πιο πίσω και έστρωνα τα κρεβάτια μας. Τουλάχιστον η μαμά με θαύμαζε για την τάξη μου, αφού δεν της έμενε και τίποτε άλλο να αγαπά σε εμένα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ο Γκούσταφ σχολαστικά μου εξηγούσε πως οι Εβραίοι μας μισούν. Πως θέλουν το κακό της χώρας μας, πως είναι γεννημένοι για να αγαπούν τον εαυτό τους. Όλα αυτά μου έμειναν μέσα μου χαραγμένα και από τότε παλεύω κάθε μέρα βλέποντας την γενική τρέλα που επικρατεί. Ακόμη και σήμερα κάπου βαθιά μέσα μου αναρωτιέμαι τι θα γινόταν, αν οι Εβραίοι δεν μετακόμιζαν ποτέ δίπλα μας. Η μαμά θα ζούσε; Ο Γκούσταφ θα ήταν ίσως λιγότερο βίαιος; Πες μου κάτι και εσύ. Όλο εγώ μιλάω και δεν το συνηθίζω΄΄ έκανε μία παύση όταν ένιωσε τα δάκρυα να στάζουν στο πάτωμα. Τα χέρια του έτρεμαν σαν τρελά τώρα. ΄΄Ήσουν δυνατός. Ο κόσμος εμένα φοβάται, αλλά εσύ ήσουν πιο δυνατός. Πάλεψες ως το τέλος για τα πιστεύω σου, τη στιγμή που εμένα ο Γκούσταφ τρύπησε την ψυχή μου. Πολλά τα ελαττώματα που μου άφησε. Οργίζομαι όταν βλέπω απότομες κινήσεις προς το μέρος μου, σε σημείο που κινδυνεύω να χάσω τον έλεγχο. Απέναντί μου βλέπω τον Γκούσταφ να με χτυπά και γι' αυτό μπορώ να γίνω ακόμη και θανάσιμα επικίνδυνος. Δεν μου αρέσει και προσπαθώ να το ελέγξω. Έπειτα τρέμουν τα χέρια μου πολύ και ολοένα και πιο συχνά όταν αγχώνομαι. Αυτό μπορεί να με καταστήσει ανίκανο να κρατήσω όπλο. Γελάς ε; Το ξέρω πως θα ευχόσουν να μου κοπεί το χέρι, παρά να κρατήσω όπλο αδερφέ. Μα, άκουσέ με. Στο μυαλό μου όλα τα έχω φτιάξει Λούκα μου. Έπειτα, ο συνεχής ξυλοδαρμός έχει αφήσει σημάδια στο κορμί μου εσωτερικά και εξωτερικά. Ο έρωτας μέσα μου εκφράζεται με θυμό, φοβάμαι να αφεθώ και να νιώσω κάτι καλό, γιατί είτε πιστεύω πως δεν μου αξίζει είτε το απωθώ. Πολλές φορές αυτοτραυματίζομαι χτυπώντας τις γροθιές μου στον τοίχο σαν να θέλω να με τιμωρήσω. Είναι περίπλοκη η ψυχολογία μου. Όχι, μην στεναχωριέσαι. Θα είμαι καλά. Απλώς αγκάλιασε με σφιχτά όπως στον σταθμό, την ημέρα της επιστροφής σου από το Οικοτροφείο΄΄