Doctor, Who Am I? | Türkçe | DW

Beyaz Boşluk

Bu bölüm biraz kafa karıştırıcı olacak. Dikkatli okusanız iyi olur :) Sherry'nin gerçek kimliğine yaklaşıyoruz.

Öncesinde...

Arkasını yalnızca birkaç saniyeliğine dönmüştü. Ama bu zaman Sherry’nin kaybolmasına yetmişti.

“Sherry!”

İçine ne yapacağını bilemez bir çaresizlik kaplamıştı. Bu hissi çok iyi biliyordu. Her seferinde bu şekilde bitmek zorunda mıydı? Ama çabalamadan vazgeçemezdi.

YENİ BÖLÜM 

Sherry gözlerini açtı. Etrafındaki sonsuz beyazlık hiç hoşuna gitmemişti. Ama düşünmesi gereken daha önemli şeyler vardı.

“Nerdeyim ben?”

Kafasının içinde binlerce ses vardı. Nerde duyduğunu bilmediği sesler… Ne dediğini anlamadığı sesler. Başı öyle çok dönüyordu ki. Adım atıyordu ama görebildiği bir zemin bile yoktu. Hareket edip etmediğini anlayamıyordu. Kimdi? Ne olmuştu? Nerdeydi? Hiçbir şey yoktu hatırladığı. Tek hissettiği boşluktu.

“Dok..tor.”

Karmaşık zihninden çıkıp gelen bir kelimeydi duyduğu. Zihnini sonuna kadar açabileceğini biliyordu. Nasıl biliyordu? Ne yapıyordu? Bilmiyordu. Ama zihnini açtığında duyması gereken düşünceler, varlığını hissetmesi gereken birileri olduğunu biliyordu. Tek bildiği şu an yaşadığı şeyin ilk olduğuydu. Boşluk. Hiçbir düşünce, hiçbir his, hiçbir şey. Yalnızca hiçlik vardı. Sonsuzluk kadar büyük bir hiçlik. 

Koşuyordu. Hayır hayır oturmuştu. Düşünüyordu. Yo, ağlıyordu. Hiçbiri miydi yaptığı yoksa hepsi mi? Karmaşıklığın hiçlikle harmanladığı olmayan bir yerde kaybolmuştu. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------

(Bu sırada Doktor.)

Doktor kendi etrafında döndü. Bembeyaz bulutun içinde hareket ediyordu. Kapılar geliyordu gözünün önünde. Var olmadığını bildiği ama gördüğü kapılar. İçindeki his sonunda mutlu olacak bir şeyler olmadığını hissettiriyordu. Yapabilecek başka bir şey yoktu. İlerleyecekti.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

(Bu sırada Sherry.)

Sherry boşlukta ne yaptığını bilmez halde dururken – ya da hareket ederken- orda olmadığını bildiği şeyler görüyordu. Varlığının yokluk olduğu insanlar. Baktığı yerde kimse yoktu ama sanki zihninde hissediyordu onu. Sadece zihniyle görüyor gibiydi. Şizofren gibi hissediyordu kendini. Var olmadığını bildiği hayallere bakıyordu. Konuşan yoktu. Ama duyuyordu. Tıpkı kimse olmadığı halde onları görmesi gibi…

-------------------------------------------------------------------------------------------------

(Bu sırada Doktor)

Kapıyı açtığında nerde olduğunu önce anımsayamadı Doktor. Aslında hiçbir yerdeydi. Ama aynı zamanda her yerde. Gördüğü şeyleri hatırlamakta zorlanıyordu. Bir ışık gördü alabildiğine güzel. Birbirinin etrafına dolanmış gibi gözüken ışık yumaklarıydı sanki. Bunu daha önce görmüş müydü? 

------------------------------------------------------------------------------------------

( Bu sırada Sherry)

Işık… Ne kadar da güzeldi? Hareket ediyordu sanki. Yaklaşmaktan alıkoyamıyordu kendini. Yaklaştıkça kayboldu. Bembeyaz hiçliğin ortasına geri dönmüştü.