Yardım Çığlığı
Anna görüntülerinden hiç hoşlanmadığı bu 3 yaratıktan uzak durmaya çalışarak konuşuyordu.
“Yalnızca biraz almamız yetecek. Neden sadece gitmemize izin vermiyorsunuz?”
Doktor araya girdi.
“Bu gezegen büyük bir çarpışmayla karşılaşmak üzere. Gelin size yeni bir gezegen bulalım.”
“Doktor, onları da yanımıza almaktan bahsetmiyorsun değil mi?”
Doktor Ami-mony’lere yaklaştı.
“Neden olmasın Sherry? Bakın gemimle bütün türünüzü kurtarabiliriz.”
“Bizler yalnızca 3 adet kaldık.”
“Ama bu… Siz mükemmel uyum sağlayan yaratıklarsınız bu nasıl olur?”
“Gezegenimiz kara deliğe düşerken yalnızca 3 kişilik araştırma mürettebatımız kurtuldu. Biz de buraya yerleştik.”
“Neden diğerlerinin yanına gitmediniz? Ami-mony ırkı galakside birden fazla gezegende yaşamını sürdürüyor. Buraya uyum sağlamak yerine başka bir yere gidebilirdiniz.”
“Gemimiz bu gezegenin yakınlarındayken bozuldu. Mecburi iniş yapmak zorunda kaldık.”
Sherry zihnindeki garip şekillere anlam veremiyordu. Kara delik… Neden çok önemli bir kelimeymiş gibi geliyordu?
“Dinleyin. Bir an önce gitmeliyiz. Sizi de istediğiniz yere götürebiliriz. Biz de buraya yanlışlıkla geldik.”
Aralarında tartışıyor gibi görünen üçlü hafif kenara doğru çekilmişti. Sherry bu arada ayağa kalkıp yürümeye başladı. Ne yaptığını bilmiyor gibiydi. Bu sırada Ami-Mony’ler silahlarını indirmiş, Doktor’un teklifini kabul etmişlerdi. Doktor enerji için kristalden parçalar kopartıyordu. Tripton Neptün’e iyice yaklaştığından hafif sarsıntılar hareket etmelerini zorlaştırıyordu. Anna Sherry’e yaklaştı.
“Sherry napıyorsun?”
“İmdat…. Duymuyor musunuz? Yardım istiyor. Yalvarıyor. Yardım edelim.”
“Kime Sherry? Kimse yardım istemiyor hadi gidelim artık.”
“Orda. Çok yorgun. Çok yalnız. Çok küçük.”
Doktor ihtiyacı kadarını almış Ami-monylerle birlikte taşıyorlardı.
“Hadi kızlar gidelim.”
“Doktor, Sherry iyi değil.”
Doktor elindekileri Anna’ya verdi. Tardis’e gitmelerini söyledikten sonra Sherry ile konuşmaya başladı.
“Sherry napıyorsun? Yeterli kristali aldık. Daha fazlasına ihtiyacımız yok.”
Sherry olduğu yere çökmüş kristali parçalıyordu.
“Sherry dur artık! Gitmemiz gerek.”
“Olmaz. Doktor! Dinlesene! Çığlık atıyor. Yardım edelim.”
Sherry ağlıyordu artık.
“Lütfen yardım et. Burda. Burda. Lütfen.”
Doktor Sherry’nin yanına çöktü. Kendine doğru çekti.
“Şşş… Sakin ol Sherry. Burda kimse yok.”
“Doktor, soniği ver.”
“Ne?”
“Soniği ver dedim!”
Doktor Sherry’nin gözlerindeki kendinden emin bakışı göz yaşlarına rağmen net bir şekilde görüyordu. Uzattı.
“Sherry sen onu nasıl kullanacağını bilmiyorsun bile.”
“O zaman sen kullan. Lütfen Doktor. Orda biri var. Biliyorum.”
Doktor garipseyen bakışlarla Sherry’e baksa da söylediğini yaptı.
“İyi o halde. Kurtaralım bakalım.”
Devam Edecek.
Yazar Notu: Baya baya mutlu ettiniz beni :D Sürekli bölüm atmaktan şikâyetçi olmam lazım ama hiiiiiiç değilim. Stoktaki bölümlerin bitmesini sabırsızlıkla bekliyorum :D Ya hakkaten çok seviyorum sizi ya. Sabah sabah evde misket oynadım :D :D Siz böyle devam edin ben saat başı bile bölüm atarım :D
Not: Evet yazarınız bir manyak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doctor, Who Am I? | Türkçe | DW
FanfictionBizi tanımlayan nedir? Geçmişimiz. Ya hepsi yok olsaydı? Hiçbir şey hatırlamadığınız, geçmişe ait hiçbir şeyinizin olmadığı bir sabaha uyansaydınız? Sherry de bunu yaşamıştı. Gözlerini açtığı hastanede ne olduğunu, nerede olduğunu, kim olduğunu bilm...
