Kötü Çocuk I & II

6

İlk günden müdür odasına çağrılmak.

Öğrencilik tarihime yıldızlı bir not düşürülmesi gerekiyordu bu olayla birlikte. Ömer beni müdür odasının kapısında kadar gururlu bir askermişim gibi uğurlamıştı. Bunu hak etmiyordum. Müdür beni çağırmazdı. Eski hayatımda.

Genç okul müdürümüz Ömer'e sahiden de benziyordu. Onun birkaç yaş almış, yüzü oturmuş, kıvırcık olmayan hali gibiydi. Okulu filmlerdeki gibi yapan oyunculara benzeyecek kadar gösterişli olan okul müdürü olabilirdi. Benimle çok nazik konuşmuştu. Yemekhanedeki olayı duymuş ve bir sorun olup olmadığını öğrenmek istemişti. Yok, demiştim. Büyütmek istemiyordum. Bana bununla ilgili bir sıkıntım olursa onunla konuşabileceğimi söyledikten sonra gitmeme izin verdi.

Babam talimat vermişti. İlk günden bir olaya karıştığımı da duyacaktı muhtemelen. İstesem bu kadar sorun çıkaramazdım. Bunun için belki de o ukala çocuğa teşekkür etmeliydim.

Odadan çıktığımda Cansu ve Ömer beni bekliyordu ama aklımda yarım kalmış başka bir şey olduğu için onlara yavru köpek bakışları attım. Cansu beni daha kolay anlıyordu. Ömer biraz homurdansa da gitmeme ses çıkarmadı. Yeni edindiğim iki arkadaşım sınıfa çıkarken ben yeniden bahçeye yürüdüm.

"Yeni kız, itiraf etmeliyim son olayınla gözüme girmeye başladın."

Bora beni görünce sırıtarak gururumu okşayıcı şeyler söyledi. Bu gruptan birilerinin benden hoşlanması beni rahatlatıyordu. Sanki içlerine dışarıdan kimseyi almayacak kadar yabaniydiler.

Ama buradayım işte, diye kendime hatırlattım.

"Abartma Bora."dedi Suzan hemen.

"Şu ukala çocuk olayı mı? Kendini ne sanıyor?"diyerek yanlarına oturdum. Meriç'e göz ucuyla bir baktım ama yine ben yokmuşum gibi davranıyordu.

"Paralı arkadaşların ona aşık."

Cansu gibi. Gözlerimi devirme isteğimi yenerek ağzımı açtım.

"Ben değilim. Paralı da sayılmam sahiden."

Suzan homurdansa da devam ettim. "Birisi beni okutuyor gibi düşünebilirsiniz."

"Ve özel aracıyla okula bırakıyor."

İyi niyetimi yitirmeden Sunana gülümseyerek döndüm.

"Tanışmadık aslında ben Kayla."

Elimi havada bırakınca Bora onun kabalığını kapatmaya çalıştı. "Suzi'ye aldırma yeni kız. Alev ile tanış. Serhat ve Barış da en az Alev kadar sessizdir. Sessizlerden korkacaksın ha!"

Gülerek onlara da el salladım.

"Ben gidiyorum. Bugünlük bu kadar yeter."

Tam da sıra ondayken!

Meriç yerinden kalkarken onunla birlikte diğer herkes de kalkmıştı. Bora ve ben hariç.

"Biz de sınıfa gidelim."diyerek yürümeye başladıklarında Bora'ya döndüm. "Hangi sınıftasınız?"

"F8"

Ona anlamsızca bakınca hiçbir şey bilmediğimi anlayıp harf sayı kombinasyonuna bir açıklama getirdi. "Sayısal."

F8'i aklıma kazıdıktan sonra "Sen neden onlarla gitmedin?"diye sordum.

"Sana iyilik yapmak için."

"Ne iyiliği?"

Hiçbir şey anlamamış gibi kaşlarımı kaldırarak safa yatıyordum.

"Bugün o ukalaya sataşmanın ödülü yeni kız, Meriç okulu ekiyor. Derslerin o kadar önemli değilse koş."