Kötü Çocuk I & II

2.14

Babamın kendi arabasını vermesi şartıyla evden ayrılabilmiştik. Motorla gitmemize tabii ki izin vermemişti. Eminim ki bu gece o motorla daha önce bir yerden bir yere seyahat ettim diye düşünecek çok vakti olacaktı. Eğer buna gerçekten kafayı takarsa eve döndüğümde beni bunun için sorguya da alabilirdi.

Okulun önüne geldiğimizde kemeri çözüp ona döndüm. İltifat işini gözlerini benden kaçıracağı bir ana bırakmamıştım.

"Çok şık gözüküyorsun."dedim onu incelerken.

"Beni böyle daha önce de gördün."

"Sayılır. Bugün daha iyisin."

"Bugün ailemi memnun etmek için kravat takmıyorum. O yüzden daha mutlu gözüküyor olabilirim."dedikten sonra gömleğinin yakalarını düzeltip bana baktı. "Teşekkür ederim."

"Rica ederim."

"Sen de güzel olmuşsun."

Önce iltifat etmenin kötü tarafı buydu herhalde. Onun için her şeyi kolaylaştırıp bir ağacın arkasında saklanarak bir şeyler gevelemesine izin vermiştim.

"Teşekkür ederim."

"Gidelim mi yoksa biraz daha konuşmak istiyor musun?"

"Gidelim."

Aşağı indikten sonra yanına gidip koluna girdim.

"Annem sana iltifat etmeyi unutmamam için kapıdan çıkana kadar başımın etini yedi."

"Çok kibar biri olduğundan..."

"Seni tanımayan biri. Bana fırsat vermeden senin aceleciliğinle yorum yapacağını söyledim ama bana inanmadı."

Demek öyle...

"Arabada bolca vaktimiz vardı."

"Sen neden yol boyu sustun o zaman?"

Peki...

Boğazımı temizlediğimde beni taklit eder gibi o da temizledi ve "Ben de öyle tahmin etmiştim."dedi. Aferin sana, her şeyi biliyorsun.

"Anne ve babanla yeniden aynı evde yaşamak nasıl?"

"Kavga etmemeye çalışmaları komik. Babam iyileşene kadar annem ofansif olmamaya yemin etmiş olmalı. Ondan beklenmeyecek kadar sakin."

"Bu iyi bir şey mi?"

"Sanırım."

"Yani her şey iyi gidiyor."

"Dobby olmasa yine de onlara katlanamazdım. Neden ayrılmadıklarını bir türlü anlamıyorum. Boşanmak isteyen taraf savaştan çekilecekmiş de ikisi de ilk çekilen olmak istemiyor sanki... Bir tuhaflar işte."

"Birbirilerini seviyor olabilme ihtimali hiç aklına geliyor mu?"

"Onların da iddiaları bu yönde."dedi salonun önüne ulaştığımızda.

İçeri girdiğimizde bizi kalabalık karşıladı. Renkli disko topları tavanlara asılmış, neon ışıklar dans eden insanların üzerinde dolanıyordu.

"Çok güzel."dedim etrafa hayranlıkla bakarken. Önceden bir kısmını görmüştüm ama herkesin katıldığı haliyle her şey tamamlanmıştı.

Herkes siyah beyaz giyinmiş olduğundan insanlar bile dekorun bir parçası gibi duruyordu.

"Sizin eseriniz."

Elini belime yerleştirip kalabalığın etrafında bir çember çizerek gideceğimiz yere bir rota oluşturdu. İlişkimiz olduğunu duymayan kaldı mı emin değildim. Okul sitesinde ilişkimize dair haberler vardı. Tanıştığımızdan beri düzenli olarak okul müdürüne uğrayarak okuldakilerin gündemi haline geliyorduk. Olağan koşullarda birinin bizim birlikte olduğumuzdan haberdar olmama imkanı yok gibiydi ama okuldakilerin önünde neredeyse hiç sevgili anı yaşamadığımızdan en güzel kıyafetlerimizle yan yana yürümemiz bile resmi nikah etkisi taşıyordu. Kimsenin o kadar umurunda olmasak bile benim için ilişkimizi okula taktim ediyorduk ve bu çok özel bir andı.