... cute baby ...

(( 37 ))

+آخه.. آخه چرا؟

ناراحت زمزمه کرد و لب هاش به پایین متمایل شد...

اون تازه میخواست بره و دنیا رو بگرده، اون وقت لویی این حرف رو میزد؟

صدای غمگین و آرومش تنها به گوش لویی که بهش نزدیک تر بود رسید و باعث شد ظرف کره خوری رو برای گرفتنِ دست لیام کنار بزنه...

×ببین لیام، من و تو اون روز توی شهربازی با هم صحبت کردیم درسته؟

لیام لقمه ای که چند دقیقه برای درست کردنش وقت صرف کرده بود رو روی میز برگردوند...

+اوهوم

دست های لیام رو توی دستش گرفت و ناخودآگاه از حس کردنِ نرمیِ دست هاش آرامش گرفت...

×وقتی دیدم اینقدر علاقه داری و به گفته ی سارا حتی میتونی توی تدریس باهاش رقابت کنی، با یک سری شرط قبول کردم که وارد این کار بشی ولی تو شرط رو زیر پا گذاشتی.

لیام دست هاش رو از دست های لویی بیرون کشید و توی بغلش جمعشون کرد...

برای بیرون نچکیدن اشک های حلقه زده توی چشم هاش، اونها رو تا آخرین درجه باز کرد و این باعث بیشتر شدنِ معصومیتِ نگاهش شد...

+ولی لیام پسرِ خوبی بود همیشه

لویی نگاه درموندش رو به هری داد...

*ما میدونیم که تو پسرِ خیلی خوبی هستی اما نمیشه عزیزم. دیگه نمیتونی ادامه بدی

ترکیدنِ بغض لیام، چیز غیر منتظره ای نبود و این رو هردو مرد میدونستند که در اواسط این مکالمه، این لحظه فرا میرسه...

لیام دستمالِ کاغذیِ تمیزی از جیبِ شلوارکِ قلب قلبیش بیرون کشید و بعد از پاک کردنِ اشک های درشتی که در کسری از ثانیه صورتش رو خیس کرده بودند، نیم نگاهی به هری و لویی کرد و خودش رو پایین کشید تا از دید اون نفر خارج شه...

چشم های گیج و سردرگم لویی در پی جوابی برای این کار لیام به هری زل زدند و هری هم در جواب شانه بالا انداخت اما پس از چند ثانیه با فین کشدارِ لیام به جوابشون رسیدند...

لبخندِ ناخودآگاهی روی صورتشون نقش بست؛ پسر کوچولوی با ادب...

با حسِ بیرون اومدنِ لیام از زیر میز، حالتِ جدی رو به چهرشون برگردوندند و هری از روی صندلی بلند شد و بعد از دیدنِ چشم های همچنان اشک بارِ لیام تصمیم گرفت اون دو برادر رو تنها بذاره؛ پس با گذاشتنِ دستش روی شونه ی لیام و نوازش کردنش، از آشپزخانه خارج شد...

لیام بینیش رو بالا کشید و چشم هاش رو مالید...

+همه لیامو دوس دارن

لویی آهی کشید...

نمیدونست چطور میتونه موقعیت رو به لیام بفهمونه...