Ep 37
ဒီနေ့ကျွန်တော်တို့ဝေယံတို့အိမ်မှာမုန့်လုပ်စားမယ်ဆိုသောကြောင့်၆နာရီခွဲလောက်ထဲကအိပ်ယာထရမည်။ဘာလို့ဆိုစျေးသွားပြီးလိုအပ်တာတွေနည်းနည်းဝယ်ရမည်မို့လို့ပင်။အိပ်ယာထခါနီးခွန်းသမှာအမြဲတမ်းခါးပေါ်ကလက်တစ်စုံကိုဖယ်ရသည်။ကိုကိုကအိပ်တိုင်းကျွန်တော့်ခါးကိုခပ်တင်းတင်းဖက်ကာသူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်၍အိပ်တတ်သည်။ဒီနေ့တော့ကိုကို့ကိုမနှိုးတော့ပါ။ခွန်းသလည်းလက်ကိုဖယ်ကာဖြည်းဖြည်းလေးထမလို့လုပ်တုန်းပြန်ဖက်ထားသောလက်တစ်စုံ......
“ကလေးဘယ်သွားမလို့လဲအစောကြီးရှိသေးတာကိုပြန်အိပ်လေ”
“ဒီနေ့ဝေယံတို့အိမ်မှာမုန့်လုပ်စားမှာလေ” ခွန်းသအပြောကိုစျာန်ကမျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ
“အဲ့တာဘာဖြစ်လို့လဲ”
“အဲ့တာလိုတာတွေလည်းဝယ်ရမှာပေါ့စောစောထပြီးသူတို့ကိုဖုန်းဆက်ပြီးတစ်ခါတည်းဝင်ဝယ်မလို့လ”ထိုအချိန်ကျမှစျာန်ကမျက်လုံးဖွင့်ကာ
“ကလေးပင်ပန်းနေမယ် ကိုယ်တစ်ယောက်ယောက်ကိုခိုင်းလိုက်မယ်လေ”
“ရပါတယ် ကျွန်တော်တခါတည်းဝယ်ပြီးသူတို့ဆီကိုတခါတည်းသွားမှာ ပြီးရင်ချယ်ရီကိုလည်းခေါ်ရအုန်းမှာ”
ထိုအခါစျာန်က
“ကလေးကလည်းကွာ အစောကြီးကိုကိုယ်လိုက်ပို့မယ်နော်အခုတော့အိပ်တော့”ဟုဆိုကာခွန်းသအားပြန်ဆွဲကာရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ခွန်းသလည်းကလေးလိုရစ်နေသောစျာန့်ကိုမနိူင်တော့၍ရေချိုးခန်းဝင်မည့်အရေးတော်ပုံအားနောက်ဆုတ်ကာကုတင်ပေါ်၌သာပြန်အိပ်ရတော့သည်။
မနက်ပိုင်း ၇နာရီကျော်မှစျာန်နှင့်ခွန်းသတို့ပြန်နိူးကြသည်။ခွန်းသရေချိုးခန်းအမြန်ဝင်ကာဝေယံ့ကိုဖုန်းဆက်၍လိုအပ်တာဝယ်ဖို့ပြောတော့နောက်မှအေးဆေးဝယ်မယ်ဟုပြောလာ၍
‘ဘာလဲကိုယ်ဘဲတတ်ကြွတဲ့ကြက်ဖဖြစ်နေတာလား’ ဟုတောင်ပြန်တွေးရသည်။စျာန်ကခွန်းသ
နှင့်ချယ်ရီအားဝေယံ့အိမ်ကိုပို့ပေးပြီးမှCompanyကိုတန်းသွားလိုက်သည်။
ခွန်းသတို့နှစ်ယောက်ဝေယံတို့အိမ်ရောက်တော့ခြံစောင့်ကတံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။ဝေယံတို့မိဘတွေကခရီးသွားလုပ်ငန်းလုပ်တော့ အိမ်တွင်သိပ်မရှိဘဲ တော်တော်လေးလည်းအလုပ်ရှုပ်သည်။ခရီးတွေလည်းခဏခဏသွားရသည်။အခုလည်းဝေယံတို့မိဘတွေမရှိ၍မုန့်လုပ်စားမှာပင်။ခွန်းသနှင့်ချယ်ရီတို့အိမ်ထဲဝင်သွားချိန်ဧည့်ခန်းမှာဝေယံ့အကိုကသတင်းစာဖတ်နေသည်။
“အကို ဝေယံရော”
“ဪ ညီတို့ရောက်လာပြီလား” ခွန်းသမေးလိုက်တော့တေဇကလက်ထဲကသတင်းစာကိုချကာပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“ဝေယံကအပေါ်မှာညီရဲ့ဆင်းလာလိမ့်မယ် အော်ဟိုမှာလာပြီ”
“လာပြီဟေ့ လာပြီ”
“မလာရင်ငါကရေနဲ့လာပက်တော့မှာ” ခွန်းသကဝေယံအားမဲ့ကာပြောတော့
“ခွေးကောင်ငါကရေနဲ့ပက်ရအောင်ခွေးလား”
“ အယ် အဲ့လိုမပြောပါဘူးနော်”
“ကဲပါညီတို့ရယ်တော်ပါတော့ ဝေယံလည်းညီ့ကိုမစနဲ့တော့”
“ဟွန်း”
“ဒါနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ် ဒါကချယ်ရီတဲ့ငါ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း”
“ဟုတ်ကဲ့ချယ်ရီပါ ခွန်းသ ကိုခင်သလိုခင်ပါနော်”
“ငါကဝေယံ ဒါကငါ့အကိုတေဇတဲ့”ဝေယံက ခွန်းသမိတ်ဆက်ပေးစရာမလိုဘဲ သူ့ဘာသာပေါ့ပေါ့ပါးပါးမိတ်ဆက်လိုက်ပြီး ခွန်းသတို့ကိုကြည့်ကာ......
“မင်းတို့ဘာစားပြီးပြီလဲ”
“ငါတို့က စားလာပြီးပြီ”
ခွန်းသအပြောကိုဝေယံကခေါင်းညိတ်ကာ
“အခုမုန့်လုပ်စားမယ်ဆိုတော့ဘာစားမှာလဲ” ဝေယံရဲ့အမေးကိုခွန်းသက အလျင်အမြန်ပင်
“ငါကhot potစားချင်တာ”
“ဟင် မင်းကွာနေ့လယ်ဘက်ကြီးပူပူလောင်လောင်နဲ့”ဝေယံက နှာခေါင်းရှူံ့လိုက်ကာပြောလိုက်ပေမယ့် ခွန်းသကတော့ ဂရုမစိုက်စွာ......
“ဘာဖြစ်လဲ ငါစားချင်တာပြောတာကို”ထိုအချိန်ချယ်ရီက
“ငါပန်ကိတ်လုပ်တတ်တယ် ပြီးတော့ခွန်းသစားချင်တဲ့hot potစားမယ် အိုကေလား” အဲ့တော့မှခွန်းသနှင့်ဝေယံတို့
“ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ငါလည်းပန်ကိတ်ကြိုက်တယ် ဒါနဲ့အကိုရော” ဝေယံကအခုမှ တစ်ချိန်လုံးငြိမ်နေသောတေဇဘက်ကိုလှည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
“ငါကငါ့ကိုမေ့နေကြသလားလို့ထင်နေတာ”
အဲ့တော့မှအကုန်လုံးရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေကာ ဝေယံက
“မမေ့ပါဘူးအကိုရာ ငါ့အကိုကအကုန်စားတော့ဘာမှမမေးတော့တာ အခုရောဘာစားမှာလဲ မစားလည်းရတယ်နော်”
“ဟေ့ကောင်စားမှာ မင်းလိုအစားသရဲစားစရာမရှိအောင်ကိုထိုင်စားပစ်မှာ”
“ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ ဒါနဲ့hot potအတွက်ကတော့အသားနည်းနည်းဝယ်ရမယ်ထင်တယ် ဒါနဲ့ချယ်ရီနင့်ပန်ကိတ်ကရောဘာတွေလိုသေးလဲ” ဝေယံ့အမေးကိုချယ်ရီက
“လိုတာတွေက ဂျုံမုန့်ရယ်ကြက်ဥရယ်နွားနို့ရယ်သကြားရယ်ဆီရယ်ရှာသကာရည်ရယ် ထောပတ်ဆီရယ်ဒါပေမယ့်ထောပတ်ဆီကမသုံးလဲရပါတယ်ဒယ်အိုးကိုဆီလေးသုတ်ပြီးလုပ်လို့ရတယ်” ချယ်ရီကလိုတာတွေပြောလိုက်တော့ဝေယံက
“အိမ်မှာတော့နွားနို့မရှိဘူးဟ ဂျုံမုန့်ကလည်းမသုံးတော့မရှိဘူး”ဝေယံကပြောပေမယ့်တေဇကတော့ဘာမှမပြောဘဲ အရှေ့ကမနိူင်စိန်သုံးယောက်သာကြည့်နေလိုက်သည်။ထိုအခါချယ်ရီက…..
“ဒါဆိုအဲ့ဒါတွေသွားဝယ်မယ်လေ”
“အွန်း ဒီနားမှာ24နာရီဆိုင်ရှိတယ် အဲ့မှာသွားဝယ်မယ် ခွန်းသ မင်းကအိမ်မှာနည်းနည်းပြင်ထားလိုက်ကွာ ငါနဲ့ချယ်ရီကအသားပြားတွေပါဝယ်ခဲ့မယ် ရေခဲသေတ္တာထဲမှာတော့အသားနည်းနည်းရှိသေးတယ် ပြီးတော့အရည်အတွက် အစပ်ထုတ်လေးဝယ်ခဲ့မယ် Okလား”
“အင်း ရတယ် မြန်မြန်သာလာခဲ့ စားချင်နေပြီ”
“အေးပါကွာ အကိုကခွန်းသနဲ့နေခဲ့ပေးနော်စားဖိုမှူးကြီး”ဝေယံကရယ်ပြီးပြောတော့
“အိမ်စောင့်ဆိုအိမ်စောင့်ပေါ့ အပိုတွေပြောနေပြန်ပြီ”
“ဟီးဟီးသွားပြီ” ဝေယံနှင့်ချယ်ရီတို့ထွက်သွားတော့အိမ်မှာခွန်းသနှင့်တေဇဘဲကျန်ခဲ့သည်။တေဇကခွန်းသကိုသေချာကြည့်နေကာ စိတ်ထဲတွင်လည်းအကောင်သေးသေးကွေးကွေးလေးကချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ထိုအချိန်ခွန်းသက တေဇဘက်သို့လှည့်ကာ
“အကိုကျွန်တော်နဲ့ နည်းနည်းပြင်ပေးနော်”
“အင်း ရတယ်လေ”ဟုပြောကာနှစ်ယောက်သားမီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်ကာခွန်းသနှင့်တေဇတို့လုပ်စရာရှိတာလုပ်နေကြသည်။ခဏအကြာတေဇကခွန်းသကိုကြည့်ကာ
“ညီ အကိုမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်”
“ဟုတ်အကိုပြောလေ”ခွန်းသက အသားပြားတွေကိုလုပ်နေရင်းမော့ကြည့်လာသည်။
“အကို ကို့တစ်မျိုးတော့မထင်ပါနဲ့နော်”
“………”
“အကိုမင်းကိုချစ်တယ် ညီ”
“ဗျာ” တေဇရဲ့စကားကြောင့်ခွန်းသလုပ်နေသောအလုပ်ပင်ရပ်တန့်သွားသည်။သူအိမ်ထောင်ရှိတာအကိုတေဇကမသိဘူးလား။ဝေယံကမပြောဘူးလားဟုသာတွေးနေမိသည်။
“အကိုမင်းကိုမြင်မြင်ချင်းထဲကချစ်နေတာပါ ဒါမဲ့ယောင်္ကျားလေးနှစ်ယောက်ပေါင်းစည်းနိူင်ဖို့ကမလွယ်ဘူးမလား”
“အစကဒီတိုင်းညီလေးတစ်ယောက်လိုချစ်တယ်ထင်ခဲ့တာဒါမဲ့နောက်ပိုင်းမှကိုယ်ညီလေးလိုချစ်တာမဟုတ်မှန်းသိခဲ့ရတာ ခွန်းရောကိုယ့်ကိုချစ်လားဟင်”
တေဇရဲ့ တရစပ်ပြောစကားတွေအဆုံးမှာ
ခွန်းသလန့်သွားမိသည်။သူဘယ်လိုဖြေရမလဲ ကိုယ်ကြောင့်တစ်ပါးသူထိခိုက်မှာမလိုလားပါ။မျှော်လင့်ချက်လည်းမပေးချင်ပါ။ထို့ကြောင့်
“အကိုကျွန်တော်ပြောတာသေချာနားထောင်နော် တကယ်တော့ကျွန်တော့်မှာအိမ်ထောင်ရှိတယ်အကို ပြီးတော့သူကလည်းယောကျာ်းလေးပါ”
“ဟင် “ ခွန်းသစကားကြောင့်တေဇတစ်ယောက်မင်သက်သွားမိသည်။
“ဟုတ်တယ်အကိုကျွန်တော်တမင်ဖုံးကွယ်ထားတာမဟုတ်ပါဘူး စကားမကြုံလို့မပြောမိတာပါ ပြီးတော့ကျွန်တော်အကို့ကို အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုဘဲခင်တယ်အကို”ခွန်းသအပြောကြောင့်တေဇကပြုံးလိုက်ကာ
“အကိုတောင်းပန်ပါတယ်ညီ အိမ်ထောင်ရှိသူကိုပစ်မှားမိပြီထင်တယ် အကို့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ “
“မဟုတ်တာအကိုရာ အချစ်ဆိုတာသူ့အလိုလိုဖြစ်လာတာဘဲ ပြီးတော့ကျွန်တော်အိမ်ထောင်ရှိတာအကိုမှမသိတာ ဝေယံတောင်ဟိုတလောကမှသိတာ ကျွန်တော်အကို့ကိုအပြစ်မတင်ပါဘူး ရှေ့လျှောက်ကျွန်တော်တို့ညီအကိုတွေလိုနေလို့ရတာဘဲမဟုတ်ဘူးလား ကျွန်တော်လည်းအကို့ကို အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုချစ်မယ်အကိုလည်းညီလိုပြန်ချစ်ပေါ့”
ခွန်းသကပြုံးနေသော်လည်းမပြုံးနိူင်သူကတော့တေဇပင်။ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကကိုယ့်ကိုငြင်းတဲ့ခံစားချက်ကတော်တော်ခံရခက်သည်။ဒါပေမယ့်ဖူးစာမပါတာလို့ဘဲမှတ်ယူရမည်။အနည်းဆုံးတော့ညီလေးလိုချစ်လို့ရသေးတယ်မလား။ကံကောင်းတာက သူတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးလေးကပျက်စီးမသွားတာပင်။
ခွန်းသတို့စကားပြောနေတုန်းဝေယံတို့ပြန်လာတာကြောင့်မုန့်များလုပ်စားကာညနေရောက်တော့စျန်ကလာကြိုသည်ကြောင့်ချယ်ရီနှင့်ခွန်းသတို့ပြန်သွားကြသည်။
Ep 37
ဒီေန႕ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဝယံတို႔အိမ္မွာမုန့္လုပ္စားမယ္ဆိုေသာေၾကာင့္၆နာရီခြဲေလာက္ထဲကအိပ္ယာထရမည္။ဘာလို႔ဆိုေစ်းသြားၿပီးလိုအပ္တာေတြနည္းနည္းဝယ္ရမည္မို႔လို႔ပင္။အိပ္ယာထခါနီးခြန္းသမွာအၿမဲတမ္းခါးေပၚကလက္တစ္စုံကိုဖယ္ရသည္။ကိုကိုကအိပ္တိုင္းကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုခပ္တင္းတင္းဖက္ကာသူ႕ရင္ခြင္ထဲထည့္၍အိပ္တတ္သည္။ဒီေန႕ေတာ့ကိုကို႔ကိုမႏွိုးေတာ့ပါ။ခြန္းသလည္းလက္ကိုဖယ္ကာျဖည္းျဖည္းေလးထမလို႔လုပ္တုန္းျပန္ဖက္ထားေသာလက္တစ္စုံ......
ကေလးဘယ္သြားမလို႔လဲအေစာႀကီးရွိေသးတာကိုျပန္အိပ္ေလ
ဒီေန႕ေဝယံတို႔အိမ္မွာမုန့္လုပ္စားမွာေလ ခြန္းသအေျပာကိုစ်ာန္ကမ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ
အဲ့တာဘာျဖစ္လို႔လဲ
အဲ့တာလိုတာေတြလည္းဝယ္ရမွာေပါ့ေစာေစာထၿပီးသူတို႔ကိုဖုန္းဆက္ၿပီးတစ္ခါတည္းဝင္ဝယ္မလို႔လထိုအခ်ိန္က်မွစ်ာန္ကမ်က္လုံးဖြင့္ကာ
ကေလးပင္ပန္းေနမယ္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုခိုင္းလိုက္မယ္ေလ
ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တခါတည္းဝယ္ၿပီးသူတို႔ဆီကိုတခါတည္းသြားမွာ ၿပီးရင္ခ်ယ္ရီကိုလည္းေခၚရအုန္းမွာ
ထိုအခါစ်ာန္က
ကေလးကလည္းကြာ အေစာႀကီးကိုကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ေနာ္အခုေတာ့အိပ္ေတာ့ဟုဆိုကာခြန္းသအားျပန္ဆြဲကာရင္ခြင္ထဲထည့္ထားလိုက္သည္။ခြန္းသလည္းကေလးလိုရစ္ေနေသာစ်ာန့္ကိုမနိူင္ေတာ့၍ေရခ်ိဳးခန္းဝင္မည့္အေရးေတာ္ပုံအားေနာက္ဆုတ္ကာကုတင္ေပၚ၌သာျပန္အိပ္ရေတာ့သည္။
မနက္ပိုင္း ၇နာရီကျော်မှစျာန်နှင့်ခွန်းသတို့ပြန်နိူးကြသည်။ခွန်းသရေချိုးခန်းအမြန်ဝင်ကာဝေယံ့ကိုဖုန်းဆက်၍လိုအပ်တာဝယ်ဖို့ပြောတော့နောက်မှအေးဆေးဝယ်မယ်ဟုပြောလာ၍
ဘာလဲကိုယ္ဘဲတတ္ႂကြတဲ့ၾကက္ဖျဖစ္ေနတာလား ဟုေတာင္ျပန္ေတြးရသည္။စ်ာန္ကခြန္းသ
ႏွင့္ခ်ယ္ရီအားေဝယံ့အိမ္ကိုပို႔ေပးၿပီးမွCompanyကိုတန္းသြားလိုက္သည္။
ခြန္းသတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဝယံတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ၿခံေစာင့္ကတံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။ေဝယံတို႔မိဘေတြကခရီးသြားလုပ္ငန္းလုပ္ေတာ့ အိမ္တြင္သိပ္မရွိဘဲ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းအလုပ္ရႈပ္သည္။ခရီးေတြလည္းခဏခဏသြားရသည္။အခုလည္းေဝယံတို႔မိဘေတြမရွိ၍မုန့္လုပ္စားမွာပင္။ခြန္းသႏွင့္ခ်ယ္ရီတို႔အိမ္ထဲဝင္သြားခ်ိန္ဧည့္ခန္းမွာေဝယံ့အကိုကသတင္းစာဖတ္ေနသည္။
အကို ေဝယံေရာ
ဪ ညီတို႔ေရာက္လာၿပီလား ခြန္းသေမးလိုက္ေတာ့ေတဇကလက္ထဲကသတင္းစာကိုခ်ကာျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ေဝယံကအေပၚမွာညီရဲ႕ဆင္းလာလိမ့္မယ္ ေအာ္ဟိုမွာလာၿပီ
လာၿပီေဟ့ လာၿပီ
မလာရင္ငါကေရနဲ႕လာပက္ေတာ့မွာ ခြန္းသကေဝယံအားမဲ့ကာေျပာေတာ့
ေခြးေကာင္ငါကေရနဲ႕ပက္ရေအာင္ေခြးလား
အယ္ အဲ့လိုမေျပာပါဘူးေနာ္
ကဲပါညီတို႔ရယ္ေတာ္ပါေတာ့ ေဝယံလည္းညီ့ကိုမစနဲ႕ေတာ့
ဟြန္း
ဒါနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးမယ္ ဒါကခ်ယ္ရီတဲ့ငါ့အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း
ဟုတ္ကဲ့ခ်ယ္ရီပါ ခြန္းသ ကိုခင္သလိုခင္ပါေနာ္
ငါကေဝယံ ဒါကငါ့အကိုေတဇတဲ့ေဝယံက ခြန္းသမိတ္ဆက္ေပးစရာမလိုဘဲ သူ႕ဘာသာေပါ့ေပါ့ပါးပါးမိတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ခြန္းသတို႔ကိုၾကည့္ကာ......
မင္းတို႔ဘာစားၿပီးၿပီလဲ
ငါတို႔က စားလာၿပီးၿပီ
ခြန္းသအေျပာကိုေဝယံကေခါင္းညိတ္ကာ
အခုမုန့္လုပ္စားမယ္ဆိုေတာ့ဘာစားမွာလဲ ေဝယံရဲ႕အေမးကိုခြန္းသက အလ်င္အျမန္ပင္
ငါကhot potစားခ်င္တာ
ဟင္ မင္းကြာေန႕လယ္ဘက္ႀကီးပူပူေလာင္ေလာင္နဲ႕ေဝယံက ႏွာေခါင္းရႉံ႕လိုက္ကာေျပာလိုက္ေပမယ့္ ခြန္းသကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္စြာ......
ဘာျဖစ္လဲ ငါစားခ်င္တာေျပာတာကိုထိုအခ်ိန္ခ်ယ္ရီက
ငါပန္ကိတ္လုပ္တတ္တယ္ ၿပီးေတာ့ခြန္းသစားခ်င္တဲ့hot potစားမယ္ အိုေကလား အဲ့ေတာ့မွခြန္းသႏွင့္ေဝယံတို႔
ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ ငါလည္းပန္ကိတ္ႀကိဳက္တယ္ ဒါနဲ႕အကိုေရာ ေဝယံကအခုမွ တစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္ေနေသာေတဇဘက္ကိုလွည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
ငါကငါ့ကိုေမ့ေနၾကသလားလို႔ထင္ေနတာ
အဲ့ေတာ့မွအကုန္လုံးရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ေနကာ ေဝယံက
မေမ့ပါဘူးအကိုရာ ငါ့အကိုကအကုန္စားေတာ့ဘာမွမေမးေတာ့တာ အခုေရာဘာစားမွာလဲ မစားလည္းရတယ္ေနာ္
ေဟ့ေကာင္စားမွာ မင္းလိုအစားသရဲစားစရာမရွိေအာင္ကိုထိုင္စားပစ္မွာ
ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ဒါနဲ႕hot potအတြက္ကေတာ့အသားနည္းနည္းဝယ္ရမယ္ထင္တယ္ ဒါနဲ႕ခ်ယ္ရီနင့္ပန္ကိတ္ကေရာဘာေတြလိုေသးလဲ ေဝယံ့အေမးကိုခ်ယ္ရီက
လိုတာေတြက ဂ်ဳံမုန့္ရယ္ၾကက္ဥရယ္ႏြားနို႔ရယ္သၾကားရယ္ဆီရယ္ရွာသကာရည္ရယ္ ေထာပတ္ဆီရယ္ဒါေပမယ့္ေထာပတ္ဆီကမသုံးလဲရပါတယ္ဒယ္အိုးကိုဆီေလးသုတ္ၿပီးလုပ္လို႔ရတယ္ ခ်ယ္ရီကလိုတာေတြေျပာလိုက္ေတာ့ေဝယံက
အိမ္မွာေတာ့ႏြားနို႔မရွိဘူးဟ ဂ်ဳံမုန့္ကလည္းမသုံးေတာ့မရွိဘူးေဝယံကေျပာေပမယ့္ေတဇကေတာ့ဘာမွမေျပာဘဲ အေရွ႕ကမနိူင္စိန္သုံးေယာက္သာၾကည့္ေနလိုက္သည္။ထိုအခါခ်ယ္ရီက..
ဒါဆိုအဲ့ဒါေတြသြားဝယ္မယ္ေလ
အြန္း ဒီနားမွာ24နာရီဆိုင္ရွိတယ္ အဲ့မွာသြားဝယ္မယ္ ခြန္းသ မင္းကအိမ္မွာနည္းနည္းျပင္ထားလိုက္ကြာ ငါနဲ႕ခ်ယ္ရီကအသားျပားေတြပါဝယ္ခဲ့မယ္ ေရခဲေသတၱာထဲမွာေတာ့အသားနည္းနည္းရွိေသးတယ္ ၿပီးေတာ့အရည္အတြက္ အစပ္ထုတ္ေလးဝယ္ခဲ့မယ္ Okလား
အင္း ရတယ္ ျမန္ျမန္သာလာခဲ့ စားခ်င္ေနၿပီ
ေအးပါကြာ အကိုကခြန္းသနဲ႕ေနခဲ့ေပးေနာ္စားဖိုမႉးႀကီးေဝယံကရယ္ၿပီးေျပာေတာ့
အိမ္ေစာင့္ဆိုအိမ္ေစာင့္ေပါ့ အပိုေတြေျပာေနျပန္ၿပီ
ဟီးဟီးသြားၿပီ ေဝယံႏွင့္ခ်ယ္ရီတို႔ထြက္သြားေတာ့အိမ္မွာခြန္းသႏွင့္ေတဇဘဲက်န္ခဲ့သည္။ေတဇကခြန္းသကိုေသခ်ာၾကည့္ေနကာ စိတ္ထဲတြင္လည္းအေကာင္ေသးေသးေကြးေကြးေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္ဟုေတြးလိုက္မိသည္။ထိုအခ်ိန္ခြန္းသက ေတဇဘက္သို႔လွည့္ကာ
အကိုကြၽန္ေတာ္နဲ႕ နည္းနည္းျပင္ေပးေနာ္
အင္း ရတယ္ေလဟုေျပာကာႏွစ္ေယာက္သားမီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔ ဝင္ကာခြန္းသႏွင့္ေတဇတို႔လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေနၾကသည္။ခဏအၾကာေတဇကခြန္းသကိုၾကည့္ကာ
ညီ အကိုမင္းကိုေျပာစရာရွိတယ္
ဟုတ္အကိုေျပာေလခြန္းသက အသားျပားေတြကိုလုပ္ေနရင္းေမာ့ၾကည့္လာသည္။
အကို ကို႔တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္ပါနဲ႕ေနာ္
အကိုမင္းကိုခ်စ္တယ္ ညီ
ဗ်ာ ေတဇရဲ႕စကားေၾကာင့္ခြန္းသလုပ္ေနေသာအလုပ္ပင္ရပ္တန့္သြားသည္။သူအိမ္ေထာင္ရွိတာအကိုေတဇကမသိဘူးလား။ေဝယံကမေျပာဘူးလားဟုသာေတြးေနမိသည္။
အကိုမင္းကိုျမင္ျမင္ခ်င္းထဲကခ်စ္ေနတာပါ ဒါမဲ့ေယာကၤ်ားေလးႏွစ္ေယာက္ေပါင္းစည္းနိူင္ဖို႔ကမလြယ္ဘူးမလား
အစကဒီတိုင္းညီေလးတစ္ေယာက္လိုခ်စ္တယ္ထင္ခဲ့တာဒါမဲ့ေနာက္ပိုင္းမွကိုယ္ညီေလးလိုခ်စ္တာမဟုတ္မွန္းသိခဲ့ရတာ ခြန္းေရာကိုယ့္ကိုခ်စ္လားဟင္
ေတဇရဲ႕ တရစပ္ေျပာစကားေတြအဆုံးမွာ
ခြန္းသလန့္သြားမိသည္။သူဘယ္လိုေျဖရမလဲ ကိုယ္ေၾကာင့္တစ္ပါးသူထိခိုက္မွာမလိုလားပါ။ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္းမေပးခ်င္ပါ။ထို႔ေၾကာင့္
အကိုကြၽန္ေတာ္ေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္ တကယ္ေတာ့ကြၽန္ေတာ့္မွာအိမ္ေထာင္ရွိတယ္အကို ၿပီးေတာ့သူကလည္းေယာက်ာ္းေလးပါ
ဟင္ ခြန္းသစကားေၾကာင့္ေတဇတစ္ေယာက္မင္သက္သြားမိသည္။
ဟုတ္တယ္အကိုကြၽန္ေတာ္တမင္ဖုံးကြယ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး စကားမႀကဳံလို႔မေျပာမိတာပါ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကို အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုဘဲခင္တယ္အကိုခြန္းသအေျပာေၾကာင့္ေတဇကၿပဳံးလိုက္ကာ
အကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ညီ အိမ္ေထာင္ရွိသူကိုပစ္မွားမိၿပီထင္တယ္ အကို႔ကိုခြင့္လႊတ္ပါ
မဟုတ္တာအကိုရာ အခ်စ္ဆိုတာသူ႕အလိုလိုျဖစ္လာတာဘဲ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္အိမ္ေထာင္ရွိတာအကိုမွမသိတာ ေဝယံေတာင္ဟိုတေလာကမွသိတာ ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုအျပစ္မတင္ပါဘူး ေရွ႕ေလွ်ာက္ကြၽန္ေတာ္တို႔ညီအကိုေတြလိုေနလို႔ရတာဘဲမဟုတ္ဘူးလား ကြၽန္ေတာ္လည္းအကို႔ကို အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုခ်စ္မယ္အကိုလည္းညီလိုျပန္ခ်စ္ေပါ့
ခြန္းသကၿပဳံးေနေသာ္လည္းမၿပဳံးနိူင္သူကေတာ့ေတဇပင္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကကိုယ့္ကိုျငင္းတဲ့ခံစားခ်က္ကေတာ္ေတာ္ခံရခက္သည္။ဒါေပမယ့္ဖူးစာမပါတာလို႔ဘဲမွတ္ယူရမည္။အနည္းဆုံးေတာ့ညီေလးလိုခ်စ္လို႔ရေသးတယ္မလား။ကံေကာင္းတာက သူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးေလးကပ်က္စီးမသြားတာပင္။
ခြန္းသတို႔စကားေျပာေနတုန္းေဝယံတို႔ျပန္လာတာေၾကာင့္မုန့္မ်ားလုပ္စားကာညေနေရာက္ေတာ့စ်န္ကလာႀကိဳသည္ေၾကာင့္ခ်ယ္ရီႏွင့္ခြန္းသတို႔ျပန္သြားၾကသည္။