Continuation of Chapter 13 (Operation: Make the Maldita Suffer)
____
Adrian's POV:
BUO na ang desisyon ni Patrick. Hindi na ito nagpapigil pa at tinanong agad ang dalaga.
Sana pala, hindi ko na sinabi 'yon.
Nagsisi tuloy ako nang makita kong masaya si Yassy sa lalaki.
Pumayag na siguro siya na magpaligaw sa kapatid ko.
Ito kasi ang naging usapan nila habang nandito ako sa harapan at nanonood sa dalawa.
Hindi ako chismoso dati, pero nagiging chismoso ako ngayon.
Wala naman sigurong mali kung alamin ko ang tungkol sa kanila.
I'm just concern to my brother. Alam nating lahat na maldita at walang puso ang tulad ni Yassy. And I don't want to hurt Patrick. Kahit bali-baliktarin ang mundo, kapatid ko siya at kuya niya ako.
"Seryoso ka ba talaga? I mean, bukod sa pangit ang ugali ko. Mukha ko lang ang maganda.", sambit ng babae.
Tsk, pabebe pa. Halata naman na gusto niya rin ang utol ko.
"No Yas. Inside and out, you're beautiful. Huwag mong paniwalaan ang sinasabi ng iba sa'yo. Dahil para sa akin, perfect ka. Kaya nga bagay tayo sa isat-isa.", wika ng binata.
Bakit ba kasi nauso ang harutan?
Ang sakit sa mata na makita sila na ganito.
Kaya pinikit ko ang mata habang nakasanday ang aking likod sa upuan.
"H-hindi pa kasi ako handa.", biglaang sabi ni Yassy.
Napaangat muli ako ng ulo at napatingin sa dalaga.
Hinihintay ko ang susunod niyang sasabihin.
Bahagya din itong sumulyap sa gawi ko kaya pasimple kong iniwas ang aking mukha.
Baka isipin nito, may gusto ako sa kanya.
"Liligawan lang kita. Alam ko naman na wala ka pang nararamdaman sa akin. Pero malay mo, kapag nagsimula na akong manligaw sayo, magkaroon ka ng spark.", saad ng kapatid ko.
The way he said it, I can feel his sincerity.
"Kung hindi kita mapipigilan, edi ikaw ang bahala. But don't assume na sasagutin kita ng mabilis.", pagtuturan niya.
Pakipot-kipot pa sa umpisa, bibigay din pala.
Ang dami talagang pakulo ng babaeng 'to.
"Kahit abutin pa 'yan ng limang taon, handa akong hintayin kita. Hindi naman kita minamadali. Ayoko lang kasi na agawin ka pa ng ibang lalaki.", pahayag muli ni Patrick na tila may pinapatamaan.
"Huwag kang praning 'tol! Wala kang karibal dyan! Virus nga, iniiwasan siya. Lalaki pa kaya?", singit na bigkas ko sa usapan nila.
Matalim akong tinitigan ni Yassy na animo'y aapaw na ang galit nito.
"Nagtataka tuloy ako, kung bakit natipuhan mo siya. Look at her, kambal niya yata si Satanas. Ang maldita. Ang sama ng ugali.", turan ko ulit para sana pabaguhin ang isip ni Patrick.
"Ano bang kasalanan ko sayo ha? Ang sakit mo na magsalita! Sa pagkakaalam ko, hindi kita nagawan ng mali.", bulyaw ng dalaga.
Pumutak na ito dahil nasapul ko yata siya sa mukha.
"Ang mga sinabi ko, totoo 'yon. Kaya kung natamaan ka, edi pasensya... At nga pala, malinaw pa rin sa isipan ko ang pagbuhos mo sa akin ng kape.", nakangising tugon ko.
Natameme naman siya nang maalala ang ginawa nito sa akin noon.
"Pasalamat ka nga, dahil nandito pa si Patrick at kasama mo. Kasi kung hindi, baka hindi lang 'yan ang abutin mo. Pero 'wag kang makampante, dahil aalis din 'yan sa susunod na araw.", patuloy kong saad bago ko nilisan ang loob ng room.
Mag-enjoy sila kung gusto nila.
Basta ako, chill lang at nag-iisip ng panibagong pagpapahirap kay Yassy.
Babalik din kasi sa Batanes si Patrick. Kaya masosolo ko ulit ang dalaga.
END OF CHAPTER 13
©Binibining_Timoji