မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၂၉)
တင္တက္ရင္သည္စံအိမ္ေတာ္တြင္ ကမာနွင့္မင္းႀကီးေရွ႕မသြားပဲ ေရွာင္ေနနိုင္ေသာ္လည္း မင္းႀကီး အျပင္သြားလွ်င္ ကိုယ္တိုင္လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္ရသည္။ ထိုအခါ မငး္ႀကီး ကမာ့ကို အခ်စ္သည္း ေနသည္ကို မႀကည့္ခ်င္ျမင္ေနရသည္။ ကမာက အကိုႀကီးရွိလွ်င္ မင္းႀကီး၏ အေပြ႕အဖက္ကို သိပ္ မခံခ်င္ေပ။ မင္းႀကီးကို တတ္နိုင္သေလာက္တားသည္။ သို႕ေသာ္ မင္းႀကီးက သူလိုူခ်င္လွ်င္ ဘယ္လို မွ တားလို႕မရသျဖင့္ကမာ ရွက္ရြံရစျမဲျဖစ္သည္။
တင္တက္ရင္သည္ ထုိေန႕မ်ိဳးတြင္ မိမိအခန္းသို႕ျပန္ေရာက္သည္နွင့္ အရက္ကို နင္းကန္ေသာက္ ေတာ့သည္။ တင္တက္ရင္၏ တပည့္ စစ္သူႀကီးက စစ္သူႀကီးကို တားလည္းတားခ်င္၊ တားလည္း မတားရဲသျဖင့္ ေနာက္ဆံုးကမာ့အနား လံုျခံဳေရးတာ၀န္က်စဥ္ မင္းႀကီးအလစ္တြင္ ေလွ်ာက္တင္ လိုက္သည္။
ထိုအခါမွ ကမာက အကိုႀကီး အရက္ကို နင္းကန္ေသာက္ေနသည္ကို သိေတာ့သည္။ ကမာသည္ အကိုႀကီးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးရန္ ႀကိဳးစားေတာ့သည္။ မင္းႀကီးက လံုး၀ အလစ္မေပးသျဖင့္ ေနာက္ဆံုး သမားေတာ္ေပးထားေသာ အိပ္ေဆးကို မင္းႀကီး၏ အရက္ထဲ ထည့္တိုက္လိုက္သည္။ မင္းႀကိးအိပ္ေမာက်သြားစဥ္ အကိုႀကီးတပည့္ယူလာေပးေသာ ေယာက်္ားေလး အ၀တ္ကိုလဲကာ ျပတင္းတံခါးေက်ာ္ကာထြက္လာခဲ့သည္။
အျပင္တြင္ လက္ေထာက္စစ္သူႀကီးက ေစာင့္ေပးေနသည္။
"သခင္မ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး မင္းႀကီးအေဆာင္ အျပင္ကေနေစာင့္ေပးေနပါ့မယ္။ ဘယ္သူမွ အထဲ၀င္ မလာေအာင္ တားထားပါ့မယ္။ သခင္မက စစ္သူႀကီးကို သြားျပီးေျဖာင့္ျဖေပးပါ။ စစ္သူႀကီးက သခင္မ စကားမွ နားေထာင္မွာပါ။"
ကမာ ခပ္သုုတ္သုတ္ထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္မွ အကိုႀကီးအေစာင့္က မိိမိကို မွတ္မိကာ အရိုအေသ ေပးလိုက္စဥ္ ကမာ မွာလိုက္သည္။
"ရဲမတ္ အျပင္မွာ ဘယ္သူမွ ကပ္မလာေအာင္ ေသခ်ာေစာင့္ႀကည့္ေပးပါ။ စစ္သူႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာလိုက္ဦးမယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ။"
ထိုရဲမတ္ထြက္သြားျပီးေနာက္ ကမာ အေဆာင္ထဲ၀င္လာခဲ့သည္။ အကိုႀကီးက တံခါးဖြင့္သံကို ႀကားေသာ္ အျပင္မွ တပည့္ေအာက္ေမ့ျပီးလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"ေဟ့ အရက္တစ္အိုးယူခဲ့ဦး။"
ကမာသည္အကိုႀကီး၏ အခန္းထဲ၀င္ျပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္။ အကိုႀကီးက အရက္အိုးလိုက္ေမာ့ ေနသျဖင့္ မိိမိ၀င္လာသည္ကို မသိေပ။
"အကိုႀကီး...ဘာလို႕ အရက္ကို ဒီေလာက္ေသာက္ေနရတာလဲ..."
ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ အရက္အိုးကို လွမ္းဆြဲကာ ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ တင္တက္ရင္ မိမိအခန္းထဲ ကမာေရာက္ေနသည္ကို သိေတာ့သည္။
"ကမာ မင္း ဘာလို႕ ထြက္လာတာလဲ။ မင္းႀကီးသိသြားရင္ မင္းကို အျပစ္တင္ေနမယ္။"
ကမာသည္ အရက္အိုးကိုဆြဲလုကာေျပာလိုက္သည္။
"မင္းႀကီးကို အိပ္ေဆးတိုက္ထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးကို စိုးရိ္မ္လို႕ေမးခ်င္ေနတာႀကာျပီ။ အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာမေက်နပ္ေနတာလဲ။ ဘာလို႕ အရက္ကို နင္းကန္ေသာက္ေနတာလဲ။"
တင္တက္ရင္သည္ အရက္အိုးကို ျပန္လုသည္။ ကမာက အတင္း ေနာက္သို႕ပို႕ကာ ဇြတ္ေမးလိုက္သည္။
"အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ္ ေမးတာေျဖပါ။ အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ့္မ်က္နွာ မျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းေနလား။ အကိုႀကိီးေပ်ာ္ေအာင္ က်ြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေသေပးရင္ အကိုႀကီး ေက်နပ္မလား။"
တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့စကားေႀကာင့္ ရင္၀ယ္မ်ိဳသိပ္ထားေသာအခ်စ္မ်ား တိုးထြက္လာခဲ့သည္။ အရက္ရွိန္ေရာ။ အခ်စ္ရွိန္ေရာ ေရာေနွာကာ ေသြးတိုးနႈန္းျမန္လာခဲ့သည္။ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ကမာ ကအရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ တင္တက္ရင္ သည္စိတ္ကို အတင္းထိန္းခ်ဳပ္ကာ ကမာကို နွင္လိုက္သည္။
"ကမာ မင္းျပန္ေတာ့။"
"မျပန္နိုင္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးဆီက အေျဖကို မရမခ်င္းလံုး၀မျပန္ဘူး။"
"မင္းႀကီးသိသြားလိမ့္မယ္။ ျပန္ေတာ့။"
တင္တက္ရင္ စိတ္ကို တင္းကာ ဇြတ္နွင္သည္။ သို႕ေသာ္ ကမာက အကိုႀကီး၏ နာက်င္ရိပ္စြန္းေန ေသာမ်က္၀န္းကို ျမင္ေသာ္ ေသခ်ာသြားေလျပီ။ အကိုႀကီး တစ္စံုတစ္ခုကို ႀကိတ္ခံစားေနရသည္။ အကိုႀကီးကို မရရေအာင္ေမးကာ ကူညီေပးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အခုမွ သိေအာင္မေမး နိုင္လွ်င္ မိမိဘယ္ေတာ့မွ ေမးလို႕ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
"အကိုႀကီး ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကိီး စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ အသက္ေတာင္ေပးဖို႕ ၀န္မေလးပါဘူး။"
တင္တက္ရင္သည္ မ်က္လံုးကို မွိတ္လိုက္သည္။ ခ်စ္ျခင္းတရားက ေသြးထဲလွည့္ပတ္ကာ အသိစိတ္ကို အနိုင္ယူလုနီးလာေလျပီ။ တင္တက္ရင္ နူတ္ခမ္းကိ ုကိုက္လိုက္စဥ္ ေသြးထြက္လာ ခဲ့ျပန္သည္။ စစ္ခနဲ နာက်င္မႈက ခဏေတာ့ စိတ္ရိုင္းကို တားထားလိုက္နို္င္သည္။
ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ နူတ္ခမ္းမွ ေသြးစီးက်လာသည္ကို ေတြ႕ေသာ္ စိုးရိ္မ္သြားျပီး သတိ လက္လႊတ္ျဖင့္ သြားထိမ္ိလိုက္သည္။ တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ တင္းမာ စြာေျပာလိုက္သည္။
"မင္း ငါ့ အသားကို မထိနဲ႕လို႕ေျပာထားတယ္ေနာ္ ကမာ။ မင္း ငါ့စကားကို နားမလည္ဘူးလား။"
"နားလည္တယ္။ အကိုႀကီး မေက်နပ္ရင္လည္း ေသေအာင္ရိုက္လိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အကိုႀကီး ကို ကြ်န္ေတာ္ေဆးထည့္ေပးဦးမယ္။ ျပီးမွ အကိုႀကီး ကယ္ခဲ့တဲ့ အသက္ကို အကိုႀကီးလက္နဲ႕ အေသခံ လိုက္မယ္။ အခုလို မ်က္နွာမျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရြံရွာမုန္းတီးခံေနရတဲ့ ဘ၀မွာ အသက္မရွင္ခ်င္ ေတာ့ဘူး။"
တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့လက္ကို ဖ်စ္ညစ္ကာ စိမ္းစိမ္းႀကည့္ျပိီးေမးလိုက္သည္။
"မင္းကို ဘယ္သူက မ်က္နွာမျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရြံရွာမုန္းတီးခံေနတယ္လို႕ ေျပာလို႕လဲ။ "
ကမာသည္ အကုိႀကီး၏ လက္ထဲတြင္ ဖ်စ္ညစ္ခံေနရသျဖင့္နာက်င္သည္ကို သိေသာ္လည္း လံုး၀မရုန္းပဲ ေျပာလိုက္သည္။ မ်က္လံုးထဲတြင္ မ်က္ရည္တို႕ အိုင္ဖြဲ႕လာခဲ့သည္။
"ကြ်န္ေတာ္က အရူးမဟုတ္ဘူ။ အအလည္း မဟုတ္ဘူး အကိုႀကီး ။အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ကို
ရြံတယ္ဆိုတာသိတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျမင္ရင္ အကိုႀကီးရွက္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေယာက်္ားတန္မယ့္နဲ႕ မင္းႀကီးကိုေဖ်ာ္ေျဖေနတဲ့ဘ၀။ ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ္က အကိုႀကိီးကို အျမဲစိတ္ပူေနတာပါ။ အကိုႀကီးကို ခ်စ္တယ္။ အကိုႀကိီးကို ကူညိီခ်င္တယ္။"
ကမာ့ မ်က္ရည္ကို ေတြ႕ေသာ္ တင္တက္ရင္၏ စိတ္တို႕လြတ္ထြက္လုနီးပါးျဖစ္သြားသည္။ ကမာ့ စကားလံုးမ်ားက သိေသာ္လည္း ျပန္မရွင္းနိုင္ေတာ့ေပ။ ကမာ့ကို အခန္းျပင္သို႕တြန္းလႊတ္ကာ
"မင္း ငါ့ အခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ့။ သြား...."
ကမာ့ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာခဲ့ေတာ့သည္။ အကိုႀကီးက မိမိကို တကယ့္ကို ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနေလ ျပီ။ ကမာ့ ၀မ္းနည္းစိတ္က ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ့ပါ။ အထီးက်န္ျခင္း။ တြယ္တာရာမဲ့ျခင္းတို႕က ရင္၀ယ္ လႊမ္းျခံဳလာခဲ့သည္။
"အကိုႀကီး...ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမာင္းမထုတ္ပါနဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္ေလ .. အကိုႀကီးကိုခ်စ္တယ္။"
တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့လက္ထဲမွ အရက္အိုးကို ေျမေပၚပစ္ေပါက္ခြဲလိုက္မိသည္။ ကမာတုန္သြား သည္။ အကိုႀကိီးတကယ္ကို စိတ္ဆိုးေနေလျပီ။ ကမာ အကုိႀကီးကို ေမာ့ႀကည့္လိုက္မိစဥ္ အမိ်ဳး အမည္မသိေသာ အႀကည့္ျဖင့္ ေတာက္ပေေနေသာ အကိုႀကိီးမ်က္၀န္းက ေတာက္ေျပာင္လြန္း လွသည္။
ကမာ အကိုႀကီး၏ ထိုပံုစံကို တခါမွမျမင္ဖူးသျဖင့္ ေႀကာင္ႀကည့္ေနမိသည္။ သားေကာင္ရွာထြက္ သည့္ က်ားရဲ႕၏ မ်က္လံုးအလား စူးရွေတာက္ေျပာင္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို ကမာ့ အညိွဳ႕ခံရသည့္ နွယ္ မ်က္လံုးမလႊဲတမ္းႀကည့္ေနမိသည္။
တင္တက္ရင္သည္ မ်က္ရည္စမ်ားနွင့္ ကမာ့အားငယ္ရိပ္ျဖင့္ မ်က္နွာေလးကို စိုက္ႀကည့္ကာ ေပါက္ကြဲထြက္လာမည့္ အခ်စ္ကိုအတင္းေအာင့္အီးကာ ေက်ာခိုု္င္းလိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းသြားေတာ့ ကမာ။ မနက္မွ မင္းကို ရွင္းျပမယ္။"
ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ စကားေႀကာင့္ ၀မး္နည္းကာ အက္ုိႀကီး၏ ေက်ာျပင္ကို ေျပးဖက္ကာ ေျပာလိိုက္သည္။
"ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကိီးရဲ႕ ဥပကၡာကို ခံရမယ့္ အစားေသသြားတာပဲ ေကာင္းတယ္။ အကိုႀကိီး စိတ္ဆင္းရဲေနတာ ကြ်န္ေတာ့္ေႀကာင့္ဆိုတာ သိပါတယ္။. ကြ်န္ေတာ္က အဲ့ဒိီေလာက္ အဖိုး မတန္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေသသြားရင္ အကိုႀကီး အရွက္ရစရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ အကိုႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္ နူတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မရွိေတာ့ရင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ အကိုႀကီး။"
ကမာေျပာျပိီး တင္တက္ရင္ကို လႊတ္ကာ ေျပးထြက္သြားေတာ့သည္။
"ကမာ..."
တင္တက္ရင္က လႊားခနဲ ကမာေနာက္ေျပးလိုက္ကာ လက္ကိုဆြဲလိုက္သည္။ ကမာက အရွိန္ျဖင့္ တင္တက္ရင္၏ ရင္ခြင္ထဲ ျပိဳလဲက်လာခဲ့သည္။
"ကမာ...ကမာေလး...."
တင္တက္ရင္၏ တင္းထားေသာစိတ္တို႕ျပိဳက်သြားေတာ့သည္။ ကမာကိုရင္ခြင္ထဲ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားကာ အံ့အားသင့္ကာ ေမာ့ႀကည့္လာေသာကမာ့နုတ္ခမ္းေလးကို အသက္ကယ္ေဆးပမာ အငမ္းမရ မြတ္သိပ္စြာ ျမတ္နိုးစြာ တမ္းတစြာ နမ္းလိုက္မိေတာ့သည္။
"အကို...ႀကီး..."
ကမာ ရုတ္တရက္ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိလိုက္ေပ။ သတိ၀င္လာေတာ့ အကိုႀကီးက မိမိကိုခုတင္ေပၚ ေပြ႕ေခၚသြားေလျပီ။ ဘာလုိ႕လဲ။ အကိုႀကီးက မိမိကို ဘာလို႕နမ္းသလဲဆိုတာကို မနည္းစဥ္းစား ေနစဥ္ ခုတင္ေပၚတင္ကာ အေပၚစီးမွ ဖိမိုးကာ ပူျပင္းမြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းတို႕ကို ထပ္ျပီးရ လိုက္သည္။
"ခ်စ္တယ္ ကမာ။ မင္းကို အကိုႀကီး အရမ္းခ်စ္မိေနျပီ။ မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႕ အကိုႀကီးေသလုေမ်ာပါး ခံစားေနရတာ သိရဲ႕လား။ မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႕ မင္းနဲ႕ေ၀းရာကို ေျပးေနရတာကို သိရဲ႕လား။ မင္းက ကိုယ္ေရွာင္တဲ့ၿကားက ကို္ယ့္ဆီကို အတင္းတိုးလာခဲ့တယ္။ "
တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့နားနားကပ္ကာ ေျပာလိုက္ျပီး ကမာ့ကို သဲမည္းစြာနမ္းေတာ့သည္။
"အကို.. ၿကီး...ဟင့္...အင္း...."
ကမာ ကေယာင္ကတမ္းေလးျဖင့္ တားရန္ႀကိဳးစားလို္က္သည္။ မိမိ အထင္မွားသြားေလျပီ။ မိမိကို မုန္းလို႕ မဟုတ္။အကိုႀကီး၏ နာက်င္ေနေသာ မ်က္၀န္းက မိမိကို ခ်စ္လြန္းလို႕ နာက်င္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။
"ခ်စ္တယ္ ကမာေလး။ အရမ္းခ်စ္တယ္။"
ကမာ လန္႕ကာတားရန္ႀကိဳးစားသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်စ္နတ္ဘီလူး စီးေနေသာ အကိုႀကီးက ဘာမွ မသိေတာ့ပါ။ ကမာ့ကိုယ္အနံ႕ကို အခ်စ္တံဆိပ္ခပ္နွိပ္ေတာ့သည္။ ကမာ ေတာင္းပန္သည့္ႀကားမွ အခ်စ္္ကို အတင္းလုယူေတာ့သည္။
"ကမာေလး..ကမာေလး...ခ်စ္တယ္။ သိပ္ခ်စ္တယ္။ မင္းကို မရရင္ ကိုယ္ေသသြားနုိင္တယ္။ "
အကိုႀကီး၏ စကားေႀကာင့္ ရုန္းေနေသာ ကမာ အားေလွ်ာ့ကာ ျငိမ္သြားေတာ့သည္။ အကိုႀကီး မိမိကို လိုခ်င္လြန္းလို႕ ေသလုမတတ္ျဖစ္ေနပါလား။ ကမာ မရုန္းရက္ေတာ့ေပ။ အကိုႀကီးလိုခ်င္သည္ကို ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ မိမိကို အကိုႀကီးပိုင္သည္ ဟု ခံယူထားသည္။ မိမိကို လိုလွ်င္ ကမာ ဘယ္ေတာ့မွ ျငင္းဖို႕စိတ္ကူးမရွိပါ။
"ခ်စ္တယ္ ကမာေလး။ အရမ္းခ်စ္တယ္။"
ကမာ ဘာတခြန္းမွေတာ့မေျပာပါ။ မ်က္လံုးေထာင့္မွ မ်က္ရည္ေတာ့စီးက်လာခဲ့သည္။
"မငိုပါနဲ႕ ကမာေလးရယ္။ မင္းကိုယ့္ကို မႀကည္ျဖဴလို႕လား။ မင္း မႀကည္ျဖဴရင္ ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။"
တင္တက္ရင္က ရပ္ကာ ေမးလိုက္သည္။ ကမာ ေခါင္းကို ယမ္းကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးကို ႀကည္ျဖဴပါတယ္။ "
တင္တက္ရင္ ထုိအခါမွ ခ်စ္ခရီးစသည္။ ကမာက ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္း မသိေသာခံစားခ်က္ျဖင့္ အကိုႀကီးကို လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္ေတာ့သည္။
တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေသာအခါ ကမာကို အခ်စ္ကမ ၻာေလးထဲ ဆြဲေခၚသြား ေတာ့သည္။ ခ်စ္ရပါေသာ ခ်စ္သူေလးနွင့္ နွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ေပါင္းစည္းမႈကို တင္တက္ရင္ စိတ္ပါ လက္ပါ လုပ္ေဆာင္ေနေတာ့သည္။ ကမာေလး၏ ပူေႏြးေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ကိုုယ္ေလးကိုပြတ္သပ္ကာ ခ်စ္ေႀကာင္း ဘယ္ေလာက္ေျပာေနမိသည္ မသိေတာ့ေပ။ ေနာက္ဆံုးမူူးမူးနွင့္ ေက်နပ္စြာအိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ ကမာ အ၀တ္ျပန္၀တ္ကာ မင္းႀကီးအေဆာင္သို႕တိတ္တဆိတ္ျပန္လာခဲ့ သည္။ လက္ေထာက္စစ္သူႀကီးက ကမာႀကာေနသျဖင့္ စိုးရမ္စြာေစာင့္ေနသည္။ ကမာကို ျမင္ေသာ္ အျမန္ေျပးလာျပိးေျပာသည္။
"သခင္မ... ခဏကေတာ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္စစ္တပ္က တပ္မႈးလာသြားေသးတယ္။ ျမန္ျမန္၀င္ပါေတာ့။"
ကမာ ေခါင္းျငိမ့္ကာ အျမန္၀င္လိုက္သည္။ ကမာ ႏြမ္းနယ္စြာျဖင့္ အ၀တ္လဲလွယ္ကာ မင္းႀကီးေဘး တြင္ ၀င္လွဲလိုက္သည္။ ကမာ ငိုခ်င္စိတ္ပင္မရွိေတာ့ေပ။ မိမိကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ကဲသို႕ မွတ္ထင္ကာ အကိုႀကီးက ခ်စ္ေနသည္ဆိုေသာ အသိကကမာကို မူးေနာက္သြားေစသည္။ ကမာ သက္ျပင္းရိႈက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
အကိုၿကီး မူးျပီးေျပာေနတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ မနက္နို္းလာလွ်င္ အကိုႀကီး အားလံုးေမ့သြားမည္ဟု ေမွ်ာ္လင္းရင္း ကမာအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
~ ဆက္ရန္
================
မုန်တိုင်းများ၏အရှင်သခင်
အပိုင်း (၂၉)
တင်တက်ရင်သည်စံအိမ်တော်တွင် ကမာနှင့်မင်းကြီးရှေ့မသွားပဲ ရှောင်နေနိုင်သော်လည်း မင်းကြီး အပြင်သွားလျှင် ကိုယ်တိုင်လိုက်ပါစောင့်ရှောက်ရသည်။ ထိုအခါ မင်းကြီး ကမာ့ကို အချစ်သည်း နေသည်ကို မကြည့်ချင်မြင်နေရသည်။ ကမာက အကိုကြီးရှိလျှင် မင်းကြီး၏ အပွေ့အဖက်ကို သိပ် မခံချင်ပေ။ မင်းကြီးကို တတ်နိုင်သလောက်တားသည်။ သို့သော် မင်းကြီးက သူလိုူချင်လျှင် ဘယ်လို မှ တားလို့မရသဖြင့်ကမာ ရှက်ရွံရစမြဲဖြစ်သည်။
တင်တက်ရင်သည် ထိုနေ့မျိုးတွင် မိမိအခန်းသို့ပြန်ရောက်သည်နှင့် အရက်ကို နင်းကန်သောက် တော့သည်။ တင်တက်ရင်၏ တပည့် စစ်သူကြီးက စစ်သူကြီးကို တားလည်းတားချင်၊ တားလည်း မတားရဲသဖြင့် နောက်ဆုံးကမာ့အနား လုံခြုံရေးတာဝန်ကျစဉ် မင်းကြီးအလစ်တွင် လျှောက်တင် လိုက်သည်။
ထိုအခါမှ ကမာက အကိုကြီး အရက်ကို နင်းကန်သောက်နေသည်ကို သိတော့သည်။ ကမာသည် အကိုကြီးကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးရန် ကြိုးစားတော့သည်။ မင်းကြီးက လုံး၀ အလစ်မပေးသဖြင့် နောက်ဆုံး သမားတော်ပေးထားသော အိပ်ဆေးကို မင်းကြီး၏ အရက်ထဲ ထည့်တိုက်လိုက်သည်။ မင်းကြိးအိပ်မောကျသွားစဉ် အကိုကြီးတပည့်ယူလာပေးသော ယောကျ်ားလေး အဝတ်ကိုလဲကာ ပြတင်းတံခါးကျော်ကာထွက်လာခဲ့သည်။
အပြင်တွင် လက်ထောက်စစ်သူကြီးက စောင့်ပေးနေသည်။
"သခင်မ ကျွန်တော်မျိုး မင်းကြီးအဆောင် အပြင်ကနေစောင့်ပေးနေပါ့မယ်။ ဘယ်သူမှ အထဲဝင် မလာအောင် တားထားပါ့မယ်။ သခင်မက စစ်သူကြီးကို သွားပြီးဖြောင့်ဖြပေးပါ။ စစ်သူကြီးက သခင်မ စကားမှ နားထောင်မှာပါ။"
ကမာ ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်လာခဲ့သည်။ အပြင်မှ အကိုကြီးအစောင့်က မိမိကို မှတ်မိကာ အရိုအသေ ပေးလိုက်စဉ် ကမာ မှာလိုက်သည်။
"ရဲမတ် အပြင်မှာ ဘယ်သူမှ ကပ်မလာအောင် သေချာစောင့်ကြည့်ပေးပါ။ စစ်သူကြီးကို ကျွန်တော် စကားပြောလိုက်ဦးမယ်။"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ။"
ထိုရဲမတ်ထွက်သွားပြီးနောက် ကမာ အဆောင်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။ အကိုကြီးက တံခါးဖွင့်သံကို ကြားသော် အပြင်မှ တပည့်အောက်မေ့ပြီးလှမ်းပြောလိုက်သည်။
"ဟေ့ အရက်တစ်အိုးယူခဲ့ဦး။"
ကမာသည်အကိုကြီး၏ အခန်းထဲဝင်ပြီး တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ အကိုကြီးက အရက်အိုးလိုက်မော့ နေသဖြင့် မိမိဝင်လာသည်ကို မသိပေ။
"အကိုကြီး...ဘာလို့ အရက်ကို ဒီလောက်သောက်နေရတာလဲ..."
ကမာသည် အကိုကြီး၏ အရက်အိုးကို လှမ်းဆွဲကာ ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ တင်တက်ရင် မိမိအခန်းထဲ ကမာရောက်နေသည်ကို သိတော့သည်။
"ကမာ မင်း ဘာလို့ ထွက်လာတာလဲ။ မင်းကြီးသိသွားရင် မင်းကို အပြစ်တင်နေမယ်။"
ကမာသည် အရက်အိုးကိုဆွဲလုကာပြောလိုက်သည်။
"မင်းကြီးကို အိပ်ဆေးတိုက်ထားတယ်။ ကျွန်တော် အကိုကြီးကို စိုးရိမ်လို့မေးချင်နေတာကြာပြီ။ အကိုကြီး ကျွန်တော့်ကို ဘာမကျေနပ်နေတာလဲ။ ဘာလို့ အရက်ကို နင်းကန်သောက်နေတာလဲ။"
တင်တက်ရင်သည် အရက်အိုးကို ပြန်လုသည်။ ကမာက အတင်း နောက်သို့ပို့ကာ ဇွတ်မေးလိုက်သည်။
"အကိုကြီး ကျွန်တော် မေးတာဖြေပါ။ အကိုကြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာ မမြင်ချင်လောက်အောင် မုန်းနေလား။ အကိုကြီးပျော်အောင် ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။ ကျွန်တော်သေပေးရင် အကိုကြီး ကျေနပ်မလား။"
တင်တက်ရင်သည် ကမာ့စကားကြောင့် ရင်ဝယ်မျိုသိပ်ထားသောအချစ်များ တိုးထွက်လာခဲ့သည်။ အရက်ရှိန်ရော။ အချစ်ရှိန်ရော ရောနှောကာ သွေးတိုးနှုန်းမြန်လာခဲ့သည်။ မီးရောင်အောက်တွင်ကမာ ကအရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းနေသည်။ တင်တက်ရင် သည်စိတ်ကို အတင်းထိန်းချုပ်ကာ ကမာကို နှင်လိုက်သည်။
"ကမာ မင်းပြန်တော့။"
"မပြန်နိုင်ဘူး။ ကျွန်တော် အကိုကြီးဆီက အဖြေကို မရမချင်းလုံးဝမပြန်ဘူး။"
"မင်းကြီးသိသွားလိမ့်မယ်။ ပြန်တော့။"
တင်တက်ရင် စိတ်ကို တင်းကာ ဇွတ်နှင်သည်။ သို့သော် ကမာက အကိုကြီး၏ နာကျင်ရိပ်စွန်းနေ သောမျက်ဝန်းကို မြင်သော် သေချာသွားလေပြီ။ အကိုကြီး တစ်စုံတစ်ခုကို ကြိတ်ခံစားနေရသည်။ အကိုကြီးကို မရရအောင်မေးကာ ကူညီပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အခုမှ သိအောင်မမေး နိုင်လျှင် မိမိဘယ်တော့မှ မေးလို့ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။
"အကိုကြီး ပြောပါ။ ကျွန်တော် အကိုကြီး စိတ်ချမ်းသာမယ်ဆိုရင် အသက်တောင်ပေးဖို့ ဝန်မလေးပါဘူး။"
တင်တက်ရင်သည် မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်သည်။ ချစ်ခြင်းတရားက သွေးထဲလှည့်ပတ်ကာ အသိစိတ်ကို အနိုင်ယူလုနီးလာလေပြီ။ တင်တက်ရင် နူတ်ခမ်းကိ ုကိုက်လိုက်စဉ် သွေးထွက်လာ ခဲ့ပြန်သည်။ စစ်ခနဲ နာကျင်မှုက ခဏတော့ စိတ်ရိုင်းကို တားထားလိုက်နိုင်သည်။
ကမာသည် အကိုကြီး၏ နူတ်ခမ်းမှ သွေးစီးကျလာသည်ကို တွေ့သော် စိုးရိမ်သွားပြီး သတိ လက်လွှတ်ဖြင့် သွားထိမိလိုက်သည်။ တင်တက်ရင်သည် ကမာ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တင်းမာ စွာပြောလိုက်သည်။
"မင်း ငါ့ အသားကို မထိနဲ့လို့ပြောထားတယ်နော် ကမာ။ မင်း ငါ့စကားကို နားမလည်ဘူးလား။"
"နားလည်တယ်။ အကိုကြီး မကျေနပ်ရင်လည်း သေအောင်ရိုက်လိုက်ပါ။ ဒါပေမယ့် အကိုကြီး ကို ကျွန်တော်ဆေးထည့်ပေးဦးမယ်။ ပြီးမှ အကိုကြီး ကယ်ခဲ့တဲ့ အသက်ကို အကိုကြီးလက်နဲ့ အသေခံ လိုက်မယ်။ အခုလို မျက်နှာမမြင်ချင်လောက်အောင် ရွံရှာမုန်းတီးခံနေရတဲ့ ဘဝမှာ အသက်မရှင်ချင် တော့ဘူး။"
တင်တက်ရင်သည် ကမာ့လက်ကို ဖျစ်ညစ်ကာ စိမ်းစိမ်းကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။
"မင်းကို ဘယ်သူက မျက်နှာမမြင်ချင်လောက်အောင် ရွံရှာမုန်းတီးခံနေတယ်လို့ ပြောလို့လဲ။ "
ကမာသည် အကိုကြီး၏ လက်ထဲတွင် ဖျစ်ညစ်ခံနေရသဖြင့်နာကျင်သည်ကို သိသော်လည်း လုံးဝမရုန်းပဲ ပြောလိုက်သည်။ မျက်လုံးထဲတွင် မျက်ရည်တို့ အိုင်ဖွဲ့လာခဲ့သည်။
"ကျွန်တော်က အရူးမဟုတ်ဘူ။ အအလည်း မဟုတ်ဘူး အကိုကြီး ။အကိုကြီး ကျွန်တော့်ကို
ရွံတယ်ဆိုတာသိတယ်။ ကျွန်တော့်ကို မြင်ရင် အကိုကြီးရှက်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ ကျွန်တော်က ယောကျ်ားတန်မယ့်နဲ့ မင်းကြီးကိုဖျော်ဖြေနေတဲ့ဘဝ။ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်က အကိုကြီးကို အမြဲစိတ်ပူနေတာပါ။ အကိုကြီးကို ချစ်တယ်။ အကိုကြီးကို ကူညီချင်တယ်။"
ကမာ့ မျက်ရည်ကို တွေ့သော် တင်တက်ရင်၏ စိတ်တို့လွတ်ထွက်လုနီးပါးဖြစ်သွားသည်။ ကမာ့ စကားလုံးများက သိသော်လည်း ပြန်မရှင်းနိုင်တော့ပေ။ ကမာ့ကို အခန်းပြင်သို့တွန်းလွှတ်ကာ
"မင်း ငါ့ အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့။ သွား...."
ကမာ့ မျက်ရည်များစီးကျလာခဲ့တော့သည်။ အကိုကြီးက မိမိကို တကယ့်ကို ခါးခါးသီးသီးဖြစ်နေလေ ပြီ။ ကမာ့ ဝမ်းနည်းစိတ်က ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ပါ။ အထီးကျန်ခြင်း။ တွယ်တာရာမဲ့ခြင်းတို့က ရင်ဝယ် လွှမ်းခြုံလာခဲ့သည်။
"အကိုကြီး...ကျွန်တော့်ကို မောင်းမထုတ်ပါနဲ့။ ကျွန်တော်လေ .. အကိုကြီးကိုချစ်တယ်။"
တင်တက်ရင်သည် ကမာ့လက်ထဲမှ အရက်အိုးကို မြေပေါ်ပစ်ပေါက်ခွဲလိုက်မိသည်။ ကမာတုန်သွား သည်။ အကိုကြီးတကယ်ကို စိတ်ဆိုးနေလေပြီ။ ကမာ အကိုကြီးကို မော့ကြည့်လိုက်မိစဉ် အမျိုး အမည်မသိသော အကြည့်ဖြင့် တောက်ပေနေသော အကိုကြီးမျက်ဝန်းက တောက်ပြောင်လွန်း လှသည်။
ကမာ အကိုကြီး၏ ထိုပုံစံကို တခါမှမမြင်ဖူးသဖြင့် ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ သားကောင်ရှာထွက် သည့် ကျားရဲ့၏ မျက်လုံးအလား စူးရှတောက်ပြောင်နေသော မျက်လုံးများကို ကမာ့ အညှို့ခံရသည့် နှယ် မျက်လုံးမလွှဲတမ်းကြည့်နေမိသည်။
တင်တက်ရင်သည် မျက်ရည်စများနှင့် ကမာ့အားငယ်ရိပ်ဖြင့် မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ကာ ပေါက်ကွဲထွက်လာမည့် အချစ်ကိုအတင်းအောင့်အီးကာ ကျောခိုင်းလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"မင်းသွားတော့ ကမာ။ မနက်မှ မင်းကို ရှင်းပြမယ်။"
ကမာသည် အကိုကြီး၏ စကားကြောင့် ဝမ်းနည်းကာ အကိုကြီး၏ ကျောပြင်ကို ပြေးဖက်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် အကိုကြီးရဲ့ ဥပက္ခာကို ခံရမယ့် အစားသေသွားတာပဲ ကောင်းတယ်။ အကိုကြီး စိတ်ဆင်းရဲနေတာ ကျွန်တော့်ကြောင့်ဆိုတာ သိပါတယ်။. ကျွန်တော်က အဲ့ဒီလောက် အဖိုး မတန်ပါဘူး။ ကျွန်တော်သေသွားရင် အကိုကြီး အရှက်ရစရာမရှိတော့ပါဘူး။ အကိုကြီးကို ကျွန်တော် နူတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော် မရှိတော့ရင်ပျော်ပျော်နေပါ အကိုကြီး။"
ကမာပြောပြီး တင်တက်ရင်ကို လွှတ်ကာ ပြေးထွက်သွားတော့သည်။
"ကမာ..."
တင်တက်ရင်က လွှားခနဲ ကမာနောက်ပြေးလိုက်ကာ လက်ကိုဆွဲလိုက်သည်။ ကမာက အရှိန်ဖြင့် တင်တက်ရင်၏ ရင်ခွင်ထဲ ပြိုလဲကျလာခဲ့သည်။
"ကမာ...ကမာလေး...."
တင်တက်ရင်၏ တင်းထားသောစိတ်တို့ပြိုကျသွားတော့သည်။ ကမာကိုရင်ခွင်ထဲ တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားကာ အံ့အားသင့်ကာ မော့ကြည့်လာသောကမာ့နုတ်ခမ်းလေးကို အသက်ကယ်ဆေးပမာ အငမ်းမရ မွတ်သိပ်စွာ မြတ်နိုးစွာ တမ်းတစွာ နမ်းလိုက်မိတော့သည်။
"အကို...ကြီး..."
ကမာ ရုတ်တရက် ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိလိုက်ပေ။ သတိဝင်လာတော့ အကိုကြီးက မိမိကိုခုတင်ပေါ် ပွေ့ခေါ်သွားလေပြီ။ ဘာလို့လဲ။ အကိုကြီးက မိမိကို ဘာလို့နမ်းသလဲဆိုတာကို မနည်းစဉ်းစား နေစဉ် ခုတင်ပေါ်တင်ကာ အပေါ်စီးမှ ဖိမိုးကာ ပူပြင်းမွတ်သိပ်သော အနမ်းတို့ကို ထပ်ပြီးရ လိုက်သည်။
"ချစ်တယ် ကမာ။ မင်းကို အကိုကြီး အရမ်းချစ်မိနေပြီ။ မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ အကိုကြီးသေလုမျောပါး ခံစားနေရတာ သိရဲ့လား။ မင်းကိုချစ်လွန်းလို့ မင်းနဲ့ဝေးရာကို ပြေးနေရတာကို သိရဲ့လား။ မင်းက ကိုယ်ရှောင်တဲ့ကြားက ကိုယ့်ဆီကို အတင်းတိုးလာခဲ့တယ်။ "
တင်တက်ရင်သည် ကမာ့နားနားကပ်ကာ ပြောလိုက်ပြီး ကမာ့ကို သဲမည်းစွာနမ်းတော့သည်။
"အကို.. ကြီး...ဟင့်...အင်း...."
ကမာ ကယောင်ကတမ်းလေးဖြင့် တားရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ မိမိ အထင်မှားသွားလေပြီ။ မိမိကို မုန်းလို့ မဟုတ်။အကိုကြီး၏ နာကျင်နေသော မျက်ဝန်းက မိမိကို ချစ်လွန်းလို့ နာကျင်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။
"ချစ်တယ် ကမာလေး။ အရမ်းချစ်တယ်။"
ကမာ လန့်ကာတားရန်ကြိုးစားသည်။ သို့သော် အချစ်နတ်ဘီလူး စီးနေသော အကိုကြီးက ဘာမှ မသိတော့ပါ။ ကမာ့ကိုယ်အနံ့ကို အချစ်တံဆိပ်ခပ်နှိပ်တော့သည်။ ကမာ တောင်းပန်သည့်ကြားမှ အချစ်ကို အတင်းလုယူတော့သည်။
"ကမာလေး..ကမာလေး...ချစ်တယ်။ သိပ်ချစ်တယ်။ မင်းကို မရရင် ကိုယ်သေသွားနိုင်တယ်။ "
အကိုကြီး၏ စကားကြောင့် ရုန်းနေသော ကမာ အားလျှော့ကာ ငြိမ်သွားတော့သည်။ အကိုကြီး မိမိကို လိုချင်လွန်းလို့ သေလုမတတ်ဖြစ်နေပါလား။ ကမာ မရုန်းရက်တော့ပေ။ အကိုကြီးလိုချင်သည်ကို ပေးလိုက်တော့သည်။ မိမိကို အကိုကြီးပိုင်သည် ဟု ခံယူထားသည်။ မိမိကို လိုလျှင် ကမာ ဘယ်တော့မှ ငြင်းဖို့စိတ်ကူးမရှိပါ။
"ချစ်တယ် ကမာလေး။ အရမ်းချစ်တယ်။"
ကမာ ဘာတခွန်းမှတော့မပြောပါ။ မျက်လုံးထောင့်မှ မျက်ရည်တော့စီးကျလာခဲ့သည်။
"မငိုပါနဲ့ ကမာလေးရယ်။ မင်းကိုယ့်ကို မကြည်ဖြူလို့လား။ မင်း မကြည်ဖြူရင် ကိုယ်ဘာမှ မလုပ်တော့ပါဘူး။"
တင်တက်ရင်က ရပ်ကာ မေးလိုက်သည်။ ကမာ ခေါင်းကို ယမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် အကိုကြီးကို ကြည်ဖြူပါတယ်။ "
တင်တက်ရင် ထိုအခါမှ ချစ်ခရီးစသည်။ ကမာက ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်း မသိသောခံစားချက်ဖြင့် အကိုကြီးကို လိုက်လျောပေးလိုက်တော့သည်။
တင်တက်ရင်သည် ကမာ့ထံမှ ခွင့်ပြုချက်ရသောအခါ ကမာကို အချစ်ကမ ္ဘာလေးထဲ ဆွဲခေါ်သွား တော့သည်။ ချစ်ရပါသော ချစ်သူလေးနှင့် နှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်ပေါင်းစည်းမှုကို တင်တက်ရင် စိတ်ပါ လက်ပါ လုပ်ဆောင်နေတော့သည်။ ကမာလေး၏ ပူနွေးပျော့ပျောင်းသော ကိုယ်လေးကိုပွတ်သပ်ကာ ချစ်ကြောင်း ဘယ်လောက်ပြောနေမိသည် မသိတော့ပေ။ နောက်ဆုံးမူူးမူးနှင့် ကျေနပ်စွာအိပ်ပျော် သွားတော့သည်။ ထိုအခါမှ ကမာ အဝတ်ပြန်ဝတ်ကာ မင်းကြီးအဆောင်သို့တိတ်တဆိတ်ပြန်လာခဲ့ သည်။ လက်ထောက်စစ်သူကြီးက ကမာကြာနေသဖြင့် စိုးရမ်စွာစောင့်နေသည်။ ကမာကို မြင်သော် အမြန်ပြေးလာပြိးပြောသည်။
"သခင်မ... ခဏကတော့ လျှို့ဝှက်စစ်တပ်က တပ်မှုးလာသွားသေးတယ်။ မြန်မြန်ဝင်ပါတော့။"
ကမာ ခေါင်းငြိမ့်ကာ အမြန်ဝင်လိုက်သည်။ ကမာ နွမ်းနယ်စွာဖြင့် အဝတ်လဲလှယ်ကာ မင်းကြီးဘေး တွင် ဝင်လှဲလိုက်သည်။ ကမာ ငိုချင်စိတ်ပင်မရှိတော့ပေ။ မိမိကို မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကဲသို့ မှတ်ထင်ကာ အကိုကြီးက ချစ်နေသည်ဆိုသော အသိကကမာကို မူးနောက်သွားစေသည်။ ကမာ သက်ပြင်းရှိုက်ကာ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်တော့သည်။
အကိုကြီး မူးပြီးပြောနေတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ မနက်နိုးလာလျှင် အကိုကြီး အားလုံးမေ့သွားမည်ဟု မျှော်လင်းရင်း ကမာအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
~ ဆက်ရန်