Hadi bakalım başlıyoruz sjsj
İyi okumalar...
"POYRAZ BEN HAMİLEYİM!!"
avazımın çıktığı kadar bağırmakla meşgulken,o sadece elimi tutup "He yav he! Yürü" deyip elimi sıkıca tutup beni de arkasından sürüklemeye başlamıştı.Bir kaç dakika farkına varması için zaman tanıdım.Birden hiç beklemediğim bir şekilde durup bana hızla dönerken "Ne diyon lan sen!?" deyip gözlerini kısmıştı.
Ve bingoo!
"Baba oluyon lan baba! Hala daha anlamadın mı!?" deyip ardından bir sevinç kahkahası atıp boşta olan elimle omzuna hafifçe vurdum.
Gözleri bir kaç kere karnımda,yüzümde sonra tekrar karnımda gidip gelirken şokun etkisinde olduğunu biliyordum.İlk başta bende böyleydim çünkü.
"Dünyadan Poyraz'a!!" deyip elimi yüzünde gezdirdim.Dümdüz robot gibi bana bakıyordu. Hadi ama.Artık bir mimik vermesi gerekti.
"Ha-hamile.?...." deyip parmağıyla beni işaret ederken başımı hızla salladım.Şu an yeni yeni konuşmayı çözmüş bebekler gibiydi.
Birden ağzını sonuna kadar açıp elimi bırakırken yere hafifçe eğilip "BABA OLUYOM LAAAAANNN!!!!" diye bağırmasıyla ellerimi bir çocuk gibi çırpıp yerimde zıpladım.Tabiki de diğer baba olan adamların gibi yaptığını yapmıyordu.Şu an Poyraz'ın yaptığını hiç kimse cesaret edip sokağın ortasında bağıramazdı.
Bize bakıp geçenler arkasına bir daha dönüp bakarken,Poyraz çoktan beni aldığı gibi omzuna atıp koşturmaya başlamıştı bile sokaklarda.Bu arada yine bağırmayı ihmal etmiyordu tabi.Ben onun omzunda koşturdukça sarsılırken kendimi bi an dünyanın en mutlu kadını gibi hissettim.Bu muhteşem bir duyguydu.Her ne kadar şu an ki halimiz insanlar için rezil edici bir durum olsa da şu an hiç bir şey beni durduramaz gibi gözüküyordu. Hele ki Poyraz'ı.Onu hiç bir cürret durdurmaya yetmezdi.Bilmiyorum şu an koşturarak nereye gidiyordu ama içinin başka türlü olduğunu biliyordum.
Birden burnuma Deniz 'in tuzlu kokusu burnuma ulaştığında nihayet yere ayak basabilmiştim.Sersemce yanımda duran banktan destek alırken beni şaşırtan şu an ki olay Poyraz'ın hayvanca Denize atlamasıydı.Bu soğuk hava da hemde öyle mi!?
Elimle ağzımı kapatıp gözlerimi sonuna kadar araladım ve bir süre suyun yüzeyine çıkmasını bekledim.Yani tamam sevinmesi iyi güzel hoşta bu kadarını beklemiyordum.Üstelik hava soğuktu ve bu hava da da denize atlamak kesinlikle bir insanı hasta edecek türdendi.Poyraz bir süre sonra nihayet gözle görülür bir hal alınca direkt ''Çık artık hasta olucaksın!'' diye bağırdım.Sözümü dinlemesini diliyorum lütfen Allahım!
''Poyraz bak eğer çıkmazsan şuracıkta erken doğum yapıveririm''
Bi an çıkmazsa gerçekten bunu yapabilir miyim diye düşündüm.Ikındığım zaman belki olabilirdi.Sonradan kendime gelip etimi çimdirdim.Ne diyom ben ya!!
''Dur dur tamam çıkıyorum'' deyince derin bir nefes alıp verdim.Nihayet!
Sudan çıkarken beyaz gömleğinin vücuduna yapışmış olduğunu görmemle ona doğru ilerleyip ıslak olduğuna aldırmayıp sarıldım.''Üşüdün ama Poyraz.Ne gerek vardı şimdi?'' ıslak saçlarını şöyle bi elimden geçirdim.''Olsun.İkiniz ısıttınız zaten beni''
Bi anda kollarını belime sarıp dudaklarıma kapanınca ellerim ensesini kavradı.Poyraz benim hayatta başıma gelen en güzel şeydi.Ona beni bağlayan sadece öküz olması değildi.En azından zamanında olmasa bile şu ankinden daha fazla beni önemsediği beni sevdiğiydi.Şu zamanda buna o kadar çok ihtiyacım vardı ki.Koruyup kollanmaya.Karnımdaki bebeğimin birisi daha sahiplenmeye.Ki o zaten Poyrazdı.Sahi hala daha yeni yeni farkına varıyorum.Poyraz da artık baba oluyordu.Ben anne o baba.Var mı benden mutlusu bu Dünyada?
''Teşekkür ederim.Bana bir kez daha cennetimi verdiğin için'' şakaklarıma doğru inip dudaklarını gezdirirken cümlesine içtenlikle gülümseyebilmiştim.Onun cenneti bizdik.Onun ömrü onun hayatı...Bizdik.
*******
Arabaya kendimizi atar atmaz Poyraz klimayı açarken onun kadar bende fazlasıyla üşümüştüm.Ellerimi birbirine ovuştururken Poyraz ellerini saçlarına götürüp karıştırdı ve ''Sanırım eve gidince direkt duş almam gerekecek'' diye homurdandı.Arabanın içi yavaş yavaş ısınırken dirseğimi kapının koluna dayadım.Ardından elimi de çeneme yaslarken Düz yola bakmaya devam ettim.
''Bundan sonra kendini yormak yok tamam mı? Zırt pırt alışveriş merkezlerine gezmeye çıkmakda yok.Otur evde adamını bekle.'' elimi çenemden çektiğim gibi ona çevirdim başımı.Tabiki kendimi yoracak hiç bir şey yapmazdım fakat önemli bir şey olduğunda illaki çıkardım dışarı.Ayrıca hangi deli kendini ağır hissettiği zaman alışveriş merkezine giderdi ki.
Önüme bakıp dudaklarımı arlamadan gülümserken karnıma doğru hafifçe eğilip ''Duydun mu babayı canım.Akşama kadar bekliycekmişiz çınar ağacımızı '' diyerek karnımdaki yavruya seslendiğimde Poyraz ''Anan sana emanet oğlum.Erkeklerle konuşacak olursa basarsın tekmeyi'' dedi.
Hamileyim.Bi çocuğum olucak.Ve ben erkeklerle görüşeceğim öyle mi!? tamam Kuzey hocayla illaki görüşürüm.Görüşmek zorundayım çünkü o benim hocam.Ayrıca ona yarın büyük bir özür borçluyum.Kim bilir adam şu an ne hallerdeydi.En son kaşı ve burnu kanıyordu. ''Sen az önce oğlum mu dedin!'' hızla ona doğru dönerken piç bir şekilde sırıttığını gördüm.Evet evet.Az önce oğlum demişti doğru işittim.
''Oğlan olcak tabi.Kız olsun istemiyorum.Şimdi o da senin gibi güzel olur.Sonra sevgilisi olur.Sonra benim başım belaya girer.Sonra kızımın sevgilisini bıçakladım diye hapise girerim car curt. Hiç gerek yok.En iyisi senin mavi gözlerini almış bir oğlan olsa yeter.'',
''Ya ne biliyosun belki anasının dibinde oturan güzel bi kız olucak!''
''Abartma lan.Oğlan olcak.Görürsün.''
''Görürüz'' deyip tripli bir şekilde kollarımı göğsümde bağlayıp önüme döndüm.
******************
Eve büyük bir yorgunlukla vardığımızda anahtarımı portmantoya koyduğum gibi Poyraz'a döndüm.Islak gömleğine baktığımda anda kaşlarımı çatarken ellerimi yakasına götürdüm.''Çıkar şu gömleği de makinaya atayım'' dedim ellerimi düğmelerine götürüp.Fazla ıslaktı ve fazlasıyla da...yapış yapış.
''Çıkar bekliyorum'' gözlerimi devirip yavaş yavaş gömleğinin düğmelerini açarken dudaklarıma kapanmasıyla birlikte kalbim yine aldı başını gitmişti. Bu adam beni kalpten mi götürmek istiyordu yahu!
Dudakları gittikçe hareketlenirken açtığım gömleğini hızla omzundan sıyırmam bir olmuştu.O hareketlendikçe beni de aynı şekilde ekseni altında tutuyordu ve onun büyüsüne kapıldığım anda kendimi bambaşka bir dünya da hissediyordum.
''Deniz,geldiniz mi annecim?!'' Poyraz'ın dudaklarından ayrıldığım gibi telaşla arkama dönerken tedirgin bir şekilde yutkunup zoraki bir şekilde güldüm.Hayır hayır lütfen annem görmemiş olsun! yerin dibine giriyorum...
''Yok gelmedik daha yoldayız'' kapının ağzında dikilen annemi es geçerek Poyraz'a döndüğümde sırtını duvara yasladığı gibi bana doğru bir öpücük atmıştı. Bu herif annemle dalga mı geçiyordu az önce?
''Evet anne.Az önce geldik'' bu sırada da Poyraz omzundan hunharca sıyırdığım gömleğini tekrar üzerine geçirmişti. ''Yanlış bir zaman da size seslendik galiba'' annemin arkasından Yekta amcanın sesini duyduğumda anneme arkasından sarıldığı gibi Poyraz'la ikimize baktı.Evet hem de baya bi yanlış zamanda bize seslenmişlerdi.''Sadece gömleğimi çıkarmaya çalışıyordu ıslaktı da.'' hemen başımı salladım Poyraz'ın dediğine karşın.Yalnış anlaşılacak bi konu vardı ortada ve kesinlikte durumu toparlamak lazımdı.Ellerimi arkamda birleştirip iki yana sallanmaya başlarken Yekta amcanın ''Noldu sen neden ıslaksın ve neden garip bir koku alıyorum'' diye gözlerinin kıstığını gördüm.Ah evet şimdi tam sırasıydı.
Poyraz birden beni kendine çekince yanağıma bir öpücük kondurup ''Baba oluyorum'' deyince Annemin ağzı bir karış açılmış,Yekta amcanın elleri annemin belinden inmiş,ben ise gülerek Poyraz'a bakmıştım.Yüzlerimiz yakın olduğundan Poyraz bundan istifade edip dudaklarıma kapanınca gülerek karşılık verdim.Kısa bir süre sonra dudaklarından ayrılıp anneme bakınca hala daha ağzının açık olduğunu gördüm.''İ-inanmıyorum Deniz! ss-sen anne mi-!''
''evet anne.'' dedim bezmiş bir şekilde.Evet anne oluyorum.Evet bi bebeğim oluyor.Evet bi hamileyim!
Koca bir EVET!
''Aman allahım gel buraya!'' sonradan yeni yeni gülümserken kollarını açıp bana sıkıca sarıldı.Yekta amca bir süre donup kalsa da Poyraz ona doğru ilerleyip ''Bu sefer sarılabiliriz'' diye kollarını açmıştı.Biliyorum.Poyraz babasına gerek duymadıkça sarılmazdı.Hatta sarılmayı bırak seni seviyorum bile demeyi göze almazdı.
***********************
''Demek sevinçten atladın Denize ha? Bi de bu soğuk havada'' Yekta amcaya gülerek bakarken annemin göğsüne başımı koyarak sarılmaya devam ettim.Poyraz üstü açık bir şekilde salona girerken bi yandan da elindeki beyaz havluyla başını kuruluyordu.Yekta amcanın yanına oturup havluyu bir kenara bırakırken yayvan bir şekilde arkasına yaslandı.''Öyle oldu.O an hamile olduğunu söyleyince bende ne yapacağımı şaşırdım.'' deyince,annem ''Aynı şey Yekta da da oldu.Evlenme teklifini kabul edince kendini Denize atmakla yetindi'' deyince burukça gülümsemiştim.
''Her neyse bunu en yakın zamanda kutlamalıyız Deniz!''
''Kutlama?!'' annemin göğsünden kalkıp oturduğum yerde dikleştim.Bunu hiç aklıma bile getirmemiştim.
''Evet.Neden şaşırdın? Tabiki de anneanne oluşumu kutlamayacağız öyle değilmi'' elindeki içeceğinden bir yudum alırken ister istemez sesli bir şekilde gülümsedim.Ama annem istese de istemese de zorunlu bir şekilde anneanne olucaktı.Hemde baya bi genç yaşta.
''Cemiyetindeki süslü kokonalar anneanne olacağın için sana ne derler bilmiyorum ama burda söz konusu bebeğim anne.Düşünsene bunun şerefine bi kutlama yapıyoruz ve senin sosyetelerin geliyor ve ben o boya küplerini sonra ise burnuma gelen parfüm şişelerin tamamını üzerlerine boca etmiş kişileri görmek zorunda kalıyorum.Sonra ben bunları gördükçe fenalaşıyorum.Pahalı parfüm kokuları bebeğim ve beni rahatsız ediyor sonra ise bayılıyorum.Bence harika bi fikir.EE parti ne zaman?'' sahte bir şekilde gülümseyip arkama yaslanırken bunları söylediğime bir kez daha ben de şaşırmış durumdaydım.
Ne konuştum be! Şu an kendimle gurur duymalıyım.
''Açık bir alanda yaparız.İlla evde olucak diye bir şey yok.Ayrıca sende arkadaşlarınla takılırsın.Annenin arkadaşlarıyla niye muhattap oluyorsun ki?''
''Zorunda bırakıyorlar Yekta amca.'' boğazımı tazeleyip yönümü anneme çevirdim ''Kabul.Her ne kadar böyle şeylerden nefret etsem de buna bir nevi ihtiyacım var gibi gözüküyor.''
''pekala tatlım sen nasıl istersen.Ben ayarlarım.'' annemin hafiften bozulmuş surat ifadesine aldırış etmeyip Poyraz'a baktım.Gülüyordu.Gülümsüyordu.Buna karşın bende güldüm bende gülümsedim.
''Düğün işini nasıl halledeceğiz peki? Ne zaman?''
''Orasını bana bırakın.Yurt dışında yapacağız'' Poyraz'a çatık kaşlarımla birlikte bakarken öne doğru hafifçe eğildim.Söylediklerinin fazlasına anlam verememiştim.Neden yurt dışı? ''Daha erken olduğunu düşünmüyorum.Ben artık ömrüm boyunca karım kalmasını istiyorum.O yüzden en geç yarın bu işi halledeceğim merak etmeyin.Ve şu an...''ayağa hızla kalkınca benim başım da direkman kalkmış oldu ona karşın.Bana doğru gelirken gözlerimi kusursuz karın kaslarına diktim.Harikalardı.Muhteşemdi.Ellerimi tek gezdirebileceğim yerdi belki orası.
Tamam sapıklaşmıyorum.Annemlerin yanında hele ki asla böyle şeyler düşünmemeliydim.
Birden elimi sıkıca tutunca kalkmam için elimi kendine çekti.E haliyle kalktım bende.''Ve şu an çok yorgunum ve ailemi de alıp odama çıkıyorum.İyi geceler.'' salondan çıktığımız gibi Poyraz'ın sırtına atlarken ensesine sıcak dudaklarımı bastırdım.Yeni duştan çıktığı için muhteşem kokuyordu.Gerçi her zaman öyle.Poyraz'ın bir kere olsa bile ter koktuğunu hiç ne gördüm ne de kokladım.
TEMİZ ADAMDI VESSELAM.
Bacaklarımı da beline sardığım gibi sırtına çıktım.
''Dua et.Çocuğumu taşıyorsun'' bu sırada da merdivenleri çıkmaya başlamıştık.
''Hadi ama Poyraz.Biricik karını bu şekilde taşımak istemiyor musun?''
''Lan omurga kemiğimi kırdın.Beni kucağına alır mısın diye sormadın ki?!'' bak burada haklıydı. Merdivenin yarısında sırtından inerken kısık sesimle birlikte ''Özür dilerim'' dedim.Ve ardından önüne geçerek merdivenleri çıkmaya devam ettim.''Buraya gel'' bileğimden tutar tutmaz ellerini belime ve diz alt altlarıma yerleştirirken kucağına almasıyla birlikte bebekçe gülümsedim.
Hala olgunlaşmadım sanırım.
''Bana öyle sırtınızı dönüp gidemezsiniz madam'' ah ağzından çıkan en sevdiğim sözcüktü madam.''Hmm.Nedenini sorabilir miyim peki bayım.''gülerek ona biraz daha sarılırken kapının önünde durdu.''Ben var oldukça gitmeye cürret edemezsin çünkü.''
Tabiki tabiki.Ne haddime Aslanım!
Bir kaç dakikalık bakışmadan sonra Poyraz beni yere indirip kapıyı açarken geçmem için biraz çekildi ve ''Geç bakalım kartalın kartaliçesi'' deyip gülümsedi.Karnımı tutarak içeri girerken Poyraz'ın dolabına doğru ilerledim.Sürekli onun yanında yatıyorum diye çilekli pijamalarımı dolabına koyuyorum.Yani aslında onun emri üzerine.Yarın giyecek olan kıyafetlerimi bile dolabına koyuyordum.Güzel bi histi tabi.Yakında tamamen onunla evlenince kıyafetlerimiz aynı dolapta olacaktı.Giyinmeden önce telefonumun alarmını kurarken yatağın yanındaki küçük masaya bırakıp üzerimdeki bluzu çıkarttım.Ne yalan söyleyeyim artık eskisi kadar çok fazla utangaç tavırlarım yoktu.Eskisi kadar yanaklarım da kızarmıyordu.Poyraz'a gittikçe alışıyordum bu bunun kanıtıydı elbet.Önünde çoğu kez soyunmama rağmen beni sadece izlemekle yetiniyordu.
Pijamalarımı giydikten sonra saçımdaki siyah lastiği çıkararak kendimi Poyraz'ın yanına attım.O da anında yorganı üzerimize örterken her zamanki gibi koluna yatmam için kolunu uzattı.Bende direkt göğsüne yattım ve karnını sıkıca sarmaladım.
''İyi geceler meleklerim...'' gülümseyip kolumu tutan elini öptüm ve ''Sana da..'' diyerek kendimi huzurlu ve bir okadar da sıcak kollarına teslim ettim.
**************************************
Ben geldim!
Sizi bekletmek istemedim.Yorum aldığım kadar özelden bir sürü mesaj geldi bizi bekletme falan diye.Acele ettim bende.Bu olay Poyraz'ın bebeği öğrenmesiyle ilgili geçti fakat yeni bölüm biraz daha uzun olabilir.Bunu size yetiştirmek için yazdım yoksa çok daha fazla uzun olacaktı.Her neyse kısa geldiyse çok özür dilerim bu seferlik böyle oldu.
Yorum ve votelarınızı bekliyorum Poyrazlı Denizlerim.
Yeni bölümde görüşmek üzere.