selam kızlar.. bölüm gecikti biliyorum ama yazdığım bölümü bu kez isteyerek sildim. çünkü bir şeyler eksik gibiydi duygusuzdu evet evet duygusuz. o yüzden sildim ve tekrar yazdım.
yorumlarınız inanın beni çok mutlu ediyor elimden geldiğince hepsine cevap vermeye çalışıyorum. cevap veremediklerim için şimdiden özür dilerim. yorumların ve votelerin artarak sürmesi dileğiyle.
hepinizi seviyorum ki bunu zaten biliyorsunuz.....öpücükler.....sibel....
&&&&&&&&&&
ne yapacağız marco diyen sesle kendime gelir gibiydim ama başımda ki şiddetli ağrının nedenini bir türlü hatırlayamıyordum. göz kapaklarımı zorlasam da açamıyordum. bedenimdeki uyuşukluk gittikçe artıyordu ve tepemde konuşulanları duysam da her kelime her harf beynimde kocaman olup kulaklarımı sağır edecek kadar yüksek çıkıyordu. lanet olsun bunlar neden bağırarak konuşuyorlardı ki.
''onu toparlayacak tek bir kişi var kardeşim kim olduğunu söylememe gerek yok galiba''
''ona yaptıklarından sonra onu bu evde istemiyorum marco unut bunu''
''peki o halde bizde oturur ezranın kendini mahfetmesini izleriz film gibi dimi''
uuu marco amcanın sesi hem alaycı hemde sert çıkıyordu. bana oldukça kızgın olmalıydılar. galiba yeni beni kimse sevmemişti ama ben sevmiştim. tıpkı edwart gidince sapıtan bella gibi hissediyordum kendimi. hahaha benim durumuma uyan bir benzetme oldu.
bella gibi tehlikeli sulara dalmayı tehlikeli yerlerde gezmeye tehlikeli insanlarla tanışmaya bayılmıştım. edwart da istediği kadar uzağa gitsin umurumda değil ben bu yeni beni çok sevdim.
''bağırmadan konuşur musunuz ?'' dedim göz kapaklarım sonunda bana itaat edip aralandı. yatağımdaydım ve tepemde marco amcayla uso bana bakıyordu.
''konuşmamız gerek kızım''
''birincisi ben senin kızın değilim ikincisi zaten on gündür paso konuşuyorsun uso ve nedense benim seni dinleyeceğimi sanıyorsun'' dedim ve usonun arkasında elinde tepsiyle bekleyen erinaya işaret edip yanıma gelmesini söyledim. tepsideki portakal suyu ve ayrı kesiciyi aldım.
ağrı kesicinin kanıma karışmasını beklerken aklıma dün gece nerde olduğumu getirmeye çalıştım ama olmadı başaramadım.
''beni zorlama ezra sabrım taşmak üzere'' diye bağırdığında uso hemen kulaklarımı kapattım ses çoğalarak beynimde dönüyordu.
''erina banyoyu hazırlar mısın bana?'' dedim.
''seninle konuşuyorum kızım'' diyen adama döndüm.
''bu oyuna bir son ver artık ezra yeter''
''oyun mu ne oyunu anlamadım''
''on gündür yaptıkların her gün sabaha karşı eve sarhoş gelmeler karakolluk olmalar kavga çıkarmalar ''
''iyi de bunlar oyun değil ki benim hayatım''
''uso bize izin ver kardeşim hem sen gürcistana gitmeyecekmiydin uçağı kaçıracaksın''
''ucak benim uçağım marco nasıl kaçırabilirim sence'' dedi uso ama marco amca ona kaş göz işareti ederken ben kendimi banyoya attım.
banyodan çıktığımda erina kıyafetlerimi hazırlıyordu.
''onları değil deri taytımı borda kazağımı deri çeketimi ve uggylerimi çıkar ''
''bir yere mi gideceksiniz marco amca aşağıda sizi bekliyordu''
''tamam ona söyle geliyorum sert bir kahve yap bana ayrıca sende hazırlan alışverişe çıkıyoruz şoföre söyle arabamı hazırlasın'' dedim ve saçlarımı kurulamaya başladım
''siz akşam arabayla gelmediniz ezra hanım arabanız nerdeyse aldırtalım'' hayda arabayı nereye koymuştum ki eee iyi de beni kim getirmişti eve
''ben kiminle geldim eve erina''
''bir bey getirdi sizi kapıya kadar ona hoşçakal nico dediniz oda size öpücük işareti yaptı bildiğim bu '' öpücük işaretimi ahhh hafızamda adamla ilgili tek bir anı canlanmadı ama neyse.
''hadi git hazırlan'' dedim erinaya ve saçlarımı kurutup giyindim. makyajımıda yaptım ve aşağıya indiğimde marco amca merdivenlerin başında volta atıyordu. yine azar işitecektim belli olmuştu.
''erina'' diye bağırdığımda geliyorum diyen sesten sonra
''nereye yine '' diyen adamın kaşlarını ilk kez bu kadar çatık görüyordum.
''alışverişe amca''
''önce konuşacağız küçük hanım otur şuraya'' dedi ve kolumu tutup beni koltuğa oturttu.
''uso nerde''
''gürcistana gitti bir kaç gün kalacak '' ohhh süper dırdırcının biri eksilmişti harika.
''evet seni dinliyorum amca ama biraz acele edersek şu azar işinde çünkü nerdeyse akşam olmak üzere mağazalar kapanmada''
''ezra kendine gel artık ne yapıyorsun kızım sen. her gün sarhoşsun sabaha karşı eve geliyorsun ve her gece başka bir çocuk getiriyor seni eve gazetelere haber olmandan bahsetmiyorum bile''
işte bu harika gazetelere kadar düştüysem planım işe yarıyor demektir.
''uso delirmek üzere tabi bende. bunları neden yaptığını biliyorum ama sadece kendine zarar verdiğini görmeyecek kadar körleştin mi onu da bilmiyorum''
uuu neden yaptığım o kadar belli mi oluyor yaa iyi oynadığımı sanıyordum oysa.
'' bak kızım alex benim oğlum gibi sende kızım oldun'' dediğinde alex'in adından sonra pekte bir şey duymamıştım.
acımıyordu artık. önceleri deli gibi acımıştı dayanamayacağımı sandığım için alkol alıyordum. alkol uyuşmamı sağlıyordu.
alex'in adı geçsin istemiyordum hayatımda. artık onsuz bir hayatım olacaktı buna alışmalıydım ama marco amcada haklıydı. kendime zarar veriyordum.
''tamam maca nasıl istersen öyle olsun gece dışarı çıkmak yok. aslında dil kursuna yazılayım diyorum sonra belki ehliyet türkiyede okulum vardı bitirme sınavlarına girerim sonra burda bir üniversite nasıl olur'' dediğimde farkına vardım ki aynı alex gibi ani kararlar verip ruh halim değişebiliyordu. üzüm üzme baka baka kararıyordu demek ki.
''harikasın kızım harika aferim sana bende senden bunu beklerdim.'' dedi ve alnımı öptü
''erina hazır mısın?'' dedim o beni kapıda beklerken.
''araba hazır efendim'' dedi. buraya geldiğimden beri hiç bir koruma bahçıvan uşak şoför başını kaldırıp bana bakmamıştı. hep başları öne eğitti.
'' avia park avm gidicez'' dedi erina rusyanın en büyük alışveriş mağazasıydı ve usonun milyon dolarları bulan servetini harcayacağım en ideal yerdi.
''biraz yavaş olsana sen '' diye bağırdığında erina kulağımdaki kulaklığı çıkardım. gerçektende çok hızlı gidiyorduk.
''sana söylüyorum '' diye bağırdı erina ve o an arka koltuktan nerdeyse ön koltuğa fırlayacaktım. yolun ortasında aniden fren yapan arabanın arka kapısı açıldı ve biri erinanın kolundan tutup onu zorla indirdi.
hareket etmeme zamanım kalmadan kapı kapanıp şoför arabayı tekrar hareket ettirdi.
''sen... sen kimsin be geri zekalı hemen durdur arabayı'' diye bağırdım ama şoförün beni duyduğu yok gibiydi yada benim söylediklerimi anlamıyordu.
''stop'' diye bağırdım ama ibre 200 gösterdiğinde tek yaptığım gözlerimi kapatmak oldu.
lanet olsun usonun sayısız düşmanı vardı ne demişti deste zamanında.
kolay hedef her zaman ağız sulandırır.
lanet olsun ne yapacaktım 210 km hızla giden bir arabadan atlayamazdım. şoföre dokunamazdım dokunursam kaza yapardık lanet olsun kocaman çıkmaz bir sokağa girmiştim
düşün ezra düşün dedim
''sende düşünecek akıl var mı ki?'' diyen sesle gözlerimi açtım. derin bir nefes aldım.
onun sesi.... ve onun yağmur ormanı koksu
bittin ben.....
bittin sen.....