KATİLİM vol:1 and vol:2

hiddet

Selam canlarım. Biraz beklettim sizi ama perşembeye kadar dayanamadım uykusuz kalıp hemen yazdım yine manyak bir bölümle karşınızdayım:))

Beklettimğim için üzgünüm ama upuzun bir bölümle bunu telefi ettiğimi düşünüyorum.

Yorumlarınız ve voteleriniz için teşekkür ederim

Bol alexli bölüm oldu... keyifli okumalar....

Sizleri seviyorum.... Öpücükler.... Sibel...

ALEX.....

Bebek....

''abi bunu yüzüncü defa söylüyorsun'' dedi zeynel aptalca sırıtıyordu

''bana bakıp ne gülüyorsun lan sen''

''kendini görseydin sende gülerdin abi farkında değilsin ama haberi aldığından beri bebek deyip gülüyorsun'' dediğinde farkına varmıştım yüzümdeki kasların gerildiğini. Tanrım ben gülmeyi unutmuştum ama bana o mucize kadını gönderdin ve şimdide bebeğimizi.

''ne yapmalıyım zeynel yani ben ne yapacağım şimdi''

''sakin ol abi bence yengemi al gidelim burda olduğunuz duyulmadan gitmeliyiz ben yengeme bir şeyler alayım kıyafet yani'' dedi o gidince bende hemen yüzümdeki kanları temizlemek için tuvalete girdim. Tanrım gerçektende aptal gibi sırıtıyordum ve nedense kendini durduramıyordum.

Ben baba olacaktım hala inanamıyordum.

''nasıl doktor'' dedim ben odaya girerken doktor da çıkıyordu.

''merak etmeyin bay alex karınız gayet iyi yani fiziksel olarak iyi ama ruhsal olarak size ihtiyacı var''

''burdan çıkmamız gerek onu götüreceğim''

''tabi ayıldı zaten '' dedi ve doktor gidince serçemin odasına girdiğimde elleri karnında ağlayan bir kadın buldum. Tıpkı benim gibi gülerken ağlıyordu.

''biliyor musun?'' dediğinde başımı sallayıp onu kollarıma aldım. Utanmıyordum ondan o benim hayatımın merkeziydi ağlamaktan utanmıyor sıkılmıyordum. Belki onun gibi hıçkırıklarla ağlayamıyordum ama bende mutluluktan onun kollarında ağlıyordum.

''san bir şey olsaydı ben'' dediğinde yüzünü ellerimin arasına aldım

''asıl sana bir şey olsaydı ben ne yapardım bunu nasıl yapabildin serçem nasıl''

''seni o halde gördüm ellerin gözlerin bağlıydı düğüne kadar orda tutulacaktın ve düğün olsaydı zaten ölecektim ben sadece durumu hızlandırdım ama bebeğimizi bilmiyordum''

''bu bir mucize serçem bizim için bir mucize ve sen mucizlerin olacağının kanıtısın beni öyle değiştirdin ki'' dediğinde ona sıkıca sarıdım ama geri çekilince siyah gömleğimdeki kadının yüzüne bulaştığını gördüm. Elimin tersiyle ona fark ettirmeden yüzünü sildim.

''abi kıyafetler '' diyen ses döndüğümüzde zeynel elinde kocaman bir poşetle burnumuzun dibindeydi.

''amca oluyorsun zeynel'' dediğinde serçem zeynel bir an irkilsede gülümseyerek bizi yalnız bıraktı. Banyoya gidip kanlı elbiselerden kurtulup serçemi giydirmeye başladım. Ama bileğindeki bandaj mutluluğuma düşen kocaman bir karanlık gibiydi.

''acımıyor rahatla '' dediğinde önünde diz çöktüm ve belinden tutup onu kendime yaklaştırdım. Parmak uclarımı karnında gezidirirken orda benden bir parça vardı. Hissediyordum bir kızımız olacaktı ikinci bir serçem olacaktı. Karnını öptüğümde serçem titremeye başlayınca ona bakıp gülümsedim.