Selam güzellikler.... Şu anda bu bölümü hastane yatağımda yazıyorum:( zatürre teşhisiyle uc gündür ilaç kokan bir odadayim ama şansliyim ki odamin penceresinden deniz görünüyor. Bu bölümü nasıl yazdım bende bilmiyorum ama sizi fazla bekletmek istemedim.
Yorumlarınızı benden esirgemeyin. Eleştiriye acik olduğumu bilmenizi istiyorum hatalarimi söyleyin ki bi daha ki sefere daha dikkatli olayim yorumlar ve voteler için cok mersi
Sizleri seviyorum. Unutmayın. Öpücükler. Sibel.
&&&&&&&&
Kalbimin duvarına çarpıp beni soluksuz bırakan acıyla baş etmenin bi yolu yoktu.
O gideli tam bir hafta olmuştu.
Acımın dinecegi geçeceği yoktu hatta gun geçtikçe daha da artıyordu.
O gun usoyla uçağa binip karlı bir Rusya'ya Merhaba dediğimden beri odamdan dışarı çıkmamıştim. Perdelerim sıkıca kapalı kapım kilitliydi. Sadece yemek getiren hizmetli kadina açıyordum kapıyı. Ve Sadece ölmeyecek kadar yemek yiyordum.
Bir kaç defa kapıya gelen uso tek bir şey söyledim.
Benden uzak dur yoksa kendini öldürürum.
Oda beni bir daha rahatsız etmemişti. Onu def etmenin etkili yolunu bulmuştum.
Nefes almanin bu kadar zor ve aci verici olduğunu bilmiyordum öğrenmiş olmuştum.
Dakikalar geçmez mi ya geçmiyormuş günler aylar yıllar nasıl geçecekdi.
Ve ben buna nasıl dayanacaktim.
Güneş doğuyor batıyor sonra yeniden doğuyor ve batıyor.
Alex... o ne yapıyor beni özlüyor mu düşünüyor mu?
Ben onsuz nefes almaya dayanamazken o bensiz ne yapıyor ki.....
ALEX.....
"Kyodai" dedi eski dostum. Ona cevap vermedin çünkü konuşmak nefes almak onsuz bu kadar uzakta olmak kokusunu ozlemek hasretin ne olduğunu öğrenmek hemde bu kadar acıyla öğrenmek her seferinde sızana kadar içmeme neden oluyordu.
Akia gelip yorgani üstümden aldı.
"Ustayı sinirlendiriyorsun dostum dersleri hep kaçırıyorsun toparlamaya çalış" dedi ve son bir haftadır yaptığı gibi cesedimi yataktan kaldırıp banyoya sürükledi beni ve duşun altina atti.
Soğuk suyla kendime gelsemde alkolle unutulan Ayık kafayla geri gelmişti.
"Akia" dedim eski dostuma baktım. Benim kaç tane dostum vardı diye düşündüm zeynel reva marco amca ve tabi akia.
"Yapamıyorum" dedim. Ağlamak güçsüz görünmek demekti bizim dünyamızda ama insanin yanında aglayacağı bir dostu varsa erkekligi umursamadan aglayabilirdi.
"Yapma oğlum lan yapma " dedi ve beni dustan çıkardı. Dolabimdaki kıyafetleri üzerime attı.
"Hadi toparlan seni neyin iyileştirecegini biliyorum ben her derde deva tek bir çözüm var. Bu akşam o kızı unutacaksin kyodai" dedi ve çıkıp gitti.
Ben onu unutmak istemiyordum ki.
Sensey (usta) beni girişte bekliyordu bu olağanüstü bir durumdu. Ve bu olağanüstü durum benim eksikliklerimle ve saygısızlıgimla alakalıydi.
Yakuza mafyasinin eğitim sahasina cok az dünya mafyalarindan öğrenci alırdı. Uso yakuzanin liderinin en yakın dostu olduğu için kabul edilmiştim eğitimlere ama sadece yazları gittiğim bu eğitime şimdi aceleyle gelmem herkes için merak konusuydu ama sensey bile neden geldin dememişti ama şimdi burdaydi ve sağlam bir fırça yiyeceğim kesindi.
"Sahaya geç alexi" dedi eğilip selam verdiğimde sahada üst düzey dört hocanin olduğunu gördüm. Etrafta eğitim arkadaşlarım vardı ve hepside hayretle bana bakıyordu.
Hocalarıma selam verdiğim de duruş pozisyonlarını değiştirdiler.
"Saygı istenilmez kazanılır alexi şimdi eğitimin ve saygın geri gelene kadar " dedi sensey ve cümlesini tamamlamadan işaretini verdi.
Bir kac dakika sonunda dudaklarımda yarıklar vardı sol gözüm kapanmış kaşımdan akan kan yüzümü kaplamışti ve galiba bir kaç kaburgamda kırık vardi.
Bir un çuvali gibi odama atıldığımda tedavi icin hic bir girişimde bulunulmayacagini anlamışım.
"Sen delirdin mi haaa" diye bağırarak içeri girdi akia.
Galiba kulağıma sağlam bir darbe almıştım akianin sesini cok az alıyordum.
"Dostum bağırma"dedigimde kanli yakama yapıştı.
"Neden onca şey olurken kılını bile kıpırdatmadin seni aptal"
Ondan uzakta bu kadar iyi olmamin hiç bir anlami yoktu ki onu bırakmıştım ve en ağır cezayı hak ediyordum.
"Benim sevme şeklim bu dostum"
"Man kafa kendini öldürterek mi seveceksin o kızı"
"Elimden gelenin en iyisi bu dostum daha fazlasına gücüm yetmedigi icin serçe orda ben burda"
"Kendine gel be kendine gel" dedi ve beni yatağa fırlatıp çıkıp gitti.
Ağrılarimla sizmadan once düşündüğüm de adını sayikladigim sadece o vardı. Her zaman da o olacaktı....
EZRA......
"Girebilir miyim" diyen sesle yataktan kalktim. Erina benim odaya aldigim tek insan. Bu insanların hepsi benden iyi Türkçe konuşuyordu şaşırmamak elde değildi.
"Kahvaltıniz ezra hanim iyi uyudunuz mu?"
"Zaten yaptığım tek şey o"
"Bay uso çıktı belki aşağıya inmek istersiniz bay Marco sizi görmek istiyordu"
Marco Alex'in amcası. Evet o iyi bir adamdı onu görmeyi bende istiyordum.
"Tamam olur ona kahvede eşlik ederim" dediğimde erinanin yuzu gulmustu.
"Tamam harika hemen haber veriyorum" dedi.
Üç zeytin biraz kaşar bir dilim ekmek ve cay. Bu kadari beni öldürmezdi. Zorla yiyordum gırtlagimdan ancak bu kadarı geçiyordu.
Kokuyordum kac gündür banyo yapmamıştim. Duş alip giyinip aşağıya indigimde sok geçirdim. Resmen bir saray yavrusunda kalıyormusum da haberim yokmuş ama neye yarardi ki alex olmadiktan sonra.
" ezra hanim bay marco" dediginde erinanin arkasında o belirdi. Bir kez görmüştüm onu rüyamda ama hemen tanıdım yüzünde ki sevencikle bana gülümseyerek elini uzattı.
"Ezra sizi cok memnun oldum" dedi elimi öperek.
"Bende marco amca" dediğimde daha çok gülümsedi.
"Bu taraftan" dedi bnde onunla beraber yürüdüm ve kocaman bir havuzun onundeki bahçeye çıktık. Tanrım bu ev bi yapı harikasiydi. Uc katliydi içten ve dıştan merdivenlerle bağlantılı odalar kocaman havuzun önündeki bambu sandalyelerden birine oturduğumda hala etrafima bakiniyordum.
Erina kahvemi masaya bıraktığında kendime gelip marco amcaya döndüm.
"Evini Beğendin mi?" Dediginde hic beklemeden
"Burası benim evim değil hapishanem" dedim. Tebessüm eden yüzü ciddilestiginde önemli konular konuşacağımizi anladım. O konuşmaya baslamadan hemen
"Alex o sizi cok seviyor" dedim.
"Bende onu olmayan oğlum gibi seviyorum. Tıpkı uso gibi"
Onun adının bu konuşmada geçmesini istemiyordum ama galiba cok geçecekti.
"Bak ezra yada alisa "
"Ezra lütfen benim adım bu"
"Pekala ezra. Alexi cok severim buraya geldiğinde daha on dört yaşındaydı üvey babası yüzünden hastanelik olduğunda usonun hayatını kurtardı işte bu yüzden uso arkasından iş çevirdi diye onu öldürmedi sırf ona can borcu var diye onu oğlu gibi seviyor ezra aralarında ki bağı görmeni isterdim " bunları zaten biliyordum bilmediğim marco amcanın seçtiği cümlelerdi.
"Aralarına girmişim gibi konuşuyorsunuz"
"Hayır asla. Ama uso alex'in seni bulduğunu öğrenip seni getirmesini istedi ama o seni saklamayı seçti ve tabi birde şu evlilik durumunuz var. Usoyu delirtende bu oldu. Emirlerini hiçe sayılmasi gormezden gelinmesi ve oğlunun ona arkasını dönmesini onu yaraladı sergieyi oldurmesini saymıyorum bile."
"Sergie beni öldürmeye çalıştı alex de beni korudu"
"Annene benziyorsun "
"Onu tanıyorum musunuz?"
"Tabiki tanıyorum seni doğurduktan üç gun sonra öldü"
Eminenin ihanetiyle öksüz kalmışken gerçek anneminde öldüğünü öğrenmek beni yine öksüz bırakmıştı.
Nasıl bir kadındı acaba neleri sever nelere kızardı. Tüm bunlar olmasaydı nasil bir anne kiz daha doğrusu nasıl bir aile olurduk.
"Gözlerini annenden almışsin ama usonun dediğine bakarsan inatçıligin ayni baban"
Yaa tabi eminim öyledir.
"Birbirinizi tanımaniz için ona bi şans verebilirsin bence bu yüce gönüllülük sende var"
Aslaaaaaaa
"O bizi dinlemek bile istemedi bizi iki şık sundu alex de ilk şıkki secti yani buraya gelmek benim seçeneğim degil mecburiyetim oldu gidecek yerim yoktu"
"Anlıyorum ezra ama"dediginde amanin sonundaki cümleyi diymadan
"Onu tanimak istemiyorum o odada iki yil geçireceğim ve iki yılın sonunda alex gelip beni alacak"
"Yada ikinizinde sonu olacak"
"Son dediginiz alexle bir ölüm olacaksa tamam ben varim"
"Ezra yapma mantıkla değil kalbinle hareket ediyorsun"
"Evet çünkü bu yaşta başka türlüsü elimden gelmiyor. Iznizle" dedim ve marco amca tek kelime etmeden kalktım.
Ama odama giderken beni yere civikeyen bir tabloyla donup kaldım. İyice yaklaşıp acaba yanlış mi gördüm diye yakından inceledim ama Hayır yanlış görmemiştim.
Kucağında beyazlara sarılı bi bebek tutan kadın onu tanıyorudum.
Bu oydu yaralanip ameliyathanedeyken bana alisa diyen kizim diyen Üzgünüm diyen elimi tutup beni götürmeye çalışan kadındı. Sonrada rüyamda görmüştüm onu alex'in Kaderim olduğunu söylemişti.
"Anastasia annen" diyen adama döndüm. Bu usoydu.
"Bu bu mu annem" dedim kekeleyerek
Allahım daha kac tane süpriz çıkaracaksin karşıma.
"Kucağında ki sensin bak buda senin bendeki son resmin" dedi ve şöminenin üzerindeki resmi elime verdi.
Uzerimde pembe çiçekli bir elbise vardı ve usonun kucağındaydim ve ona sarılıyordum.
Emineye hep neden bebeklik resmin yok dedigimde aman ne biliyim yok işte derdi hep üç yaşından sonra ki Resimlerim vardı meğerse uc yaş önceki tum resimlerim burdaymis.
"Sen bizim kızımızsin"
"Hayır ben onun kiziyim" dedim ve büyük resimdeki kadini gösterdim.
"Senin icin sadece yabancının tekiyim" dedim onu orda bırakıp odama çıktım ve kapıyı kilitledim.
Anastasia....
Annem.
Güzel bir kadındi. Zayıf Sarışın ve tıpkı benimki gibi gözleri vardı daha doğrusu benim onunki gibi gözlerim vardı. Kahverengi halkayla çevrili yesil gözler.
Sonsuz aşkımdan uzakta sonsuz hapishanemde yatağıma uzanıp anılarımla geçecek olan bir günün daha sona vermesini beklerken.
Allahima bana onu göstereceği bir ruya daha bahşetmesi için dua ettim.
Ve onsuz yine gözlerimi kapatıp huzursuz bir uykunun zifiri karanlığında kayboldum.
Alex Ne olur gel bana dedim uykuya dalmadan hemen önce.