Selam kızlar Nasılsıniz ben hala kendime cok kızgınim. Tekrar tekrar Özür dilerim sizden. Hatırlayabildiklerimi tekrar yazdım. Umarim beğenirsiniz. Biz bekleriz yorumlarıniz beni o kadar mutlu etti ki anlatamam. Ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha anladım sayenizde
Unutmayin sizleri cok seviyorum Öpücükler. Sibel
Mutlu muyum?
Yoksa koşarak uzaklaşmali miyim?
"Benden ne kadar uzağa kacacağını düşündün ki serçem"
Allahim nefesi yüzüme değiyor. Beni bulacağını biliyordum ama bu kadar kisa zamanda bulacağını düşünmüyordum.
Gözlerinde tekrar kndimi görmek. Offff ben ne yapacağım.
"Beni usoya götürmene izin vermeyeceğim alex bnden uzak dur" dedim ve bu kez başımı kaldırıp dimdik yanindan geçtim. Ama sadece iki adim uzaklaşabildim ondan.
Koluma yapışan elleri. Beni kndi eksenimde döndürüp ona bakmami sağladı.
''gerçekten... öylece yanımdan geçip gitmene izin mi vereceğim''
''senden izin istemedim ki'' dedim ve kolumdaki elinden kurtulmaya çalıştım ama o sıkışını daha da güçlendirip beni mahfedecek o hareketi yapıp burnumun dibine kadar sokuldu. burnunlarımız birbirine değiyordu. yakınlığı fazla tehlikeliydi.
''benimle gelmiyorsun yani öyle mi?''
''evet öyle'' dediğimde o hareketi yapacağını düşünmemiştim ama yapmıştı. mağara adamı.
ellerini kolumdan çekip başımdaki gri bereyi çıkarıp kenara fırlattı. ve
''eminim bunuda rüyanda görmüşsündür'' dedi. o kadar hızlı hareket ediyordu ki onu takip edemiyordum.
parmakları saç diplerime dolandığında gülmemek için zor tuttum kendimi. tutuşu sert değildi canımı yakmak istemediği belliydi. ona karşı koyduğumda sertleşeceğini bilecek kadar iyi tanıyordum onu.
seni usoya götürüyor aptal ama sen hala gülmek istiyorsun nasıl bir mazoşistsin anlamadım dedi iç sesim lanet olsun bunu unutmuştum.
''dokunma bana'' diye çiyakladığımda çoktan arabanın yanına gelmiştik bile.
"Sen mi binersin yoksa ben mi bildireyim" dediginde daha ben cevap vermeden arabanin kapısını acip beni içeriye fırlattı. Ve kalacağımi bildiği için kendi binene kadar kapıları kilitledi.
"Sakin tek kelime etme. Yoksa seni susturmak için en kötü şeyi yaparım ve kndimi durduramam" dediginde kelimeler bogazima düğüm oldu.
"Hersey hazır mı Zeynel" dedi ve telefonu kapattı.
Lanet olsun ne yapmaya çalışıyordu bu adam anlamıyordum. Çözemiyordum onu. Beni nereye götürüyosun diye bağırmak ona bana yarattıkları için vurmak istiyordum.
"Lanet olsun sana" dediğimde yine cenemi tutamamistim.
Tek kelime etmeden yoldan gözlerini ayırmiyordu.
Kalbim sıkışıp göğüs kafesimden cikacakmis gibiydi. Araba gittikçe hızlanıyordu.
Ibre 180 göstermeye başladığında onu durdurmak için bir şeyler yapmalıydim ama ne.
Koluna dokunup
"Alex" dediğimde genelde tepki verirdi ama bu kez öyle olmadı.
"Beraber olamıyoruz etrafimizdaki herkes beraber olmamamiz konusunda hem fikir" dedi ve direksiyonu yumruklamaya başladı.
"Lanet olsun evet bana lanet olsun. " dedi.
Direksiyonu tutan elleri bembeyaz olmuştu.
"Tek kelime etme yoksa ikimizide ölüme götürürüm" dedi ve kısacık bir an bana bakti. Tanrım ciddi görünüyordu.
"Belkide bizim için en iyisi bu olur" dedi gülerek.
İşte bu gülüş benim daha çok korkmama neden oldu. Çünkü o gülüşü çok iyi biliyordum.
"Alex" dedim titreyerek.
Ve onun ani freniyle emniyet kemerim takılı olmasaydı on camdan fırlayabilirdim.
"In aşağıya" dediğinde derin bir nefes alip emniyet kemerimi çözdüm.
Kocaman bir evin önünde Zeynel ve reva bize doğru geliyordu.
Reva gülümseyerek kapımı açtığında gözüm hala alexdeydi. Reva bakan gözlerini tarif etmem imkansız. Revanin gülümsemesi alexi gördüğü an soldu.
"Arabaya ihtiyaçim yok götürün"dedi ve bilegimi tutup beni arkasından koşmak zorunda bıraktı.
Açık olan kapidan girip kapıyı hizla ve gürültüyle kapatıp ben donup kalmışken o içeriye girdi. Salonun kapısından onu görebiliyordum.
Cebinden çıkardığı telefonunu düşünmeden duvara firlattiginda Tuzla buz olan telefon etrafa dağıldı.
"Doğal olarak telefonada ihtiyaçim yok" dedi ve ceketini çıkarıp koltuğa fırlattı.
Kipirdayamiyordum. Ama düşündüm de hep o sinirli oluyordu hep ben alttan almak zorunda kalıyordum.
"Konuş hadi bir şeyler söyle bağır çağır lanet oku bana"
Bu kadarı yeterdi artık hem suçlu hem güçlüydü. Ondan kacmamin tek sorumlusu oyken hatalı olan ben oluyordum.
"Teyzem yokluğumu fark edecek ve tum Muğlayi ayağa kaldıracak bizi bulmaları an meselesi" dediğimde ic sesim ve alex'in kahkahalari birbirine karışmışti
Hadi ama buna gerçekten inanıyormusun dedi ic sesim.
Alexin gülüşü yerini donuk ve kati bir yuz haline dönüşünce attığı her tehlikeli adım beni geriye gitmeye mecbur bırakıyordu.
"Seni elimden almak isteyen buyursun gelsin. Ama kefeninide yanında getirsin" dediginde beni kendiyle kapi arasında sıkıştırmisti.
Onu itmek icin ellerimi göğsüne koyduğumda başını eğip ellerime baktı.
Tanrim buz tutmuştu het yerim ona deli olsamda bunca zaman ki ayrılığımiz onun suçuydu.
"Bnden uzak dur" dedim.
Gözlerini gözlerini getirdiğinde o yangın yeri kontrolden çıkmıştı.
"Benden kaçtın da ne oldu bak yine burdasin gozlerimin icinde kollarimin altinda" nefes al ezra nefes al.
Ellerini saclarima goturup omuzumun arkasına ittirdiginde kalbim durmustu.
"Bu gun geceye varmadan benim olacaksın" dediginde dudakları boynuna deyip kanimi damarlarımda doldurdugunda.
"Asla" dedim ama bu dediğime kendim bile inanmıyordum.
"Güzellikle olsun istiyorum ama istesen zorlada olsa fark etmez serçem " dedi ve ellerini saçlarima koyup dudaklarini boyun girintimde gezdirdi.
"Alex" dedi dudaklarım ve o bu cümleden sonra daha cok bastırdı dudaklarını boynuma.
Lanet olsun herşey farklı olabilirdi. Belkide şimdiye kadar evlenmiş olurduk. O beni bırakamayi usoya vermeyi istemeseydi.
"Benden uzak dur" dedim ve onu gafil avlayip ittirdim. Geriye doğru savruldugunda bnde kndimi topralayip salona gectim.
Oturmam gerekiyordu çünkü dizlerinde can kalmamıştı.
"Aptal sen kocaman bir aptalsin herseyi yanlış anlayan bir aptal" dedi ve salonda volta atmaya başladı kndini kontrol etmeye çalışıyordu bunu görecek kadar iyi tanıyordum onu.
Ama eğer kontrol edemezse bana neler yapardı düşünmek bile istemiyordum.
" dinlemedin sormadın neden demedin onun yerine kaçtın hemde kollarimdayken kactin"
"Ne yapacaktim beni usoya götürmene izin mi verecektim"
"Aptal mahfettin şu bir ayı "
"Yeter dinlemek istemiyorum" dedigimde yaptığım hatalara yenisini ekledim ve ona sırtımi döndüm.
Kolumu kavrayan eliyle beni kndi eksenimde döndürüp ona bakmami sağladı.
"Sana bana sırtını dönme dedim sana" dediğinde gözleri bir kurdun gözlerini anımsatiyordu.
"canımı acıtıyosun bırak" dedikçe tutuşu dahada sıkılasti.
"Bnimde canim acıyor küçücük bir kızın pesindem sürükleniyorum" dediğinde beni hızla koltuğa fırlattı.
"Söyle ne yaptın ha bnsiz ne yaptın " dedi ve üzerime gelip kollarini iki yanima koydu.
"Başkasına baktı mi bu gözler... ya bu dudaklar başkasına güldü mu ha söyle" diye fısıldadi
"Söyle ki senide kendimde öldüreyim zaten birlikte olmamızın başka yoluda yok"
Yeter artık mahfoldum ben bittim bu adam yüzünden yemiyorum icmiyorum uyumuyorum. Hayalet gibi dolaşıyorum etrafa ve o aptal bunu göremeyecek kadar kör
"Senden nefret ediyorum duydun mu?" Diye bağırdım. Kayış koymuştu bnde tum o ruya sonra yaşananlar annemin ihaneti Alex'in yaptıkları
"bnden nefret ediyorsun öyle mi" dediğinde ellerini tekrar saçlarımi doladi ve beni ayağa kaldırdı.
"Bi daha söyle"
"Senden nefret ediyorum"
"Gozlerimin içine bakarak söyle"
Yapamazdim söyleyemezdim
"Bu gun geceye varmayacak ezra" ilkkez adimi söylüyordu
"Bu gun güneş batmadan benim olacaksın sadece bnim sonsuza kadar bnim"
"Alex lütfen" dedim onu durdurmak değildi amacım saç diplerim acıyordu.
"Güzellikle olsun istiyorum ama zorlarsan" dedi ve dudakları dudaklarıma dokundu ama opmedi oysa ben coktan gözlerimi kapatmıştim beni opmesi için.
"Canını yakarım" dediğinde dudakları çoktan dudaklarımi ele geçirmişti. Kndimi durdurmaya ona karşılık vermemeye çalışıyordum ama dili agzimin içine kaydıginda bıraktım kndimi kollarına.
Beni bir kuş gibi kucağına aldığında
"Deliyim serçem sana deliyim beni bir daha bırakma zaten bu geceden sonra bırakmayacaksim" dedi.
Bnse konuşacak halde değildim.
"Seni asla bırakmayacağım serçem asla ölüm bile ayiramaz bizi"
"Senden nefret ediyorum"
"Bnde serçem bnde kendimden nefret ediyorum"dediginde batmak üzere olan güneşin son ışıklarınin aydınlattigi odaya gelmiştik
Ve artık ony dururmak için çok geçti.