ဂူဖောက်သူတို့ဒဏ္ဍာရီ 盗墓笔记 (volume 4)
Author -南派三叔 (nan pai san shu)
translater - Hninthawethadar
ရွှံ့မြွေတစ္ဆေမြို့တော် (ဒုတိယပိုင်း)
Chapter (52)
ဒုတိယမိုး (၂)
မိုးသည်းထန်စွာရွာသွန်းမှုကြောင့် မရေမတွက်နိုင်သော ချောင်းများ၊ ချောက်ကြီးများ အောက်တွင် ရေများစုပုံလာပြီး တဖြည်းဖြည်း မြစ်အောက်ပိုင်းသို့ ပြေးဆင်းသွားကြသည်။
ဒီမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်တော့မှ ဒီအိုအေစစ် ဖွဲ့စည်းရခြင်းရဲ့ အကြောင်းရင်းကို ရုတ်တရက် သိလိုက်ရလေသည်။ ဒါက ချိုင်တာမုဧရိယာရဲ့ အနိမ့်ဆုံးနေရာ ဖြစ်ပြီး မြေအောက်ရေနဲ့ မိုးရေတွေ အားလုံးက ဒီမှာစုဝေးနေ၏။ ဒါက ချိုင်တာမု မြေအောက်ရေစနစ် တစ်ခုလုံး၏ အလယ်ဗဟိုဟု ဆိုနိုင်သည်။ ချိုင်တာမုရှိ ခြောက်သွေ့သော မြစ်ကြမ်းပြင်သည် အမှန်တကယ်ပင် ရပ်တန့်သွားမည် မဟုတ်ပေ။
ထိုအစား ရေတွေက ဒီနေရာမှာပဲ အထပ်ထပ် အခါခါ စုပြုံလာလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် လွန်ခဲ့သော နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ အတွင်း ရာသီဥတုက ဘယ်လိုပဲ ပြောင်းလဲသွားပါစေ မြစ်ဝှမ်းရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်သည် သစ်တောများမှ သဲကန္တာရသို့ ပြောင်းလဲသွားပါစေ ၎င်းသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ငါးထောင်ခန့်ကကဲ့သို့ စိမ်းလန်းနေဆဲပင်။
"လေကို ဝှက်ပြီး ရေကိုစုသိမ်းတာက မလှုပ်ရှားစေနိုင်ဘူး" ဆိုတဲ့ ဖုန်းရွှေ စကားအတိုင်း ဒီရတနာဟာ နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ မပြောင်းလဲသွားတဲ့ နေရာတစ်ခု မဟုတ်ဘူးလား။ ရှီးဝမ်းမယ်တော် နန်းတော် တည်ရှိရာ နေရာသည် ခွန်လွန်တောင်တန်းများရှိ နဂါးသွေးကြော ဘိုးဘေးများ၏ အဖိုးတန်မျက်လုံးများ ဖြစ်နိုင်သည်။ ထိုသို့သော အံ့ဩခြင်းမျိုးက ဤကဲ့သို့သော နေရာတွင်သာ ပေါ်လာနိုင်သည်။
သူသက်ပြင်းချနေစဉ်တွင် ဖက်တီးက မငြိမ်မသက် ဖြစ်လာကာ သူ့တင်ပါးကြီးများကို ညှစ်ထားလိုက်သည်။ သူက သစ်ပင်ကိုလည်း ပွတ်တိုက်နေသေးရာ မိုးခိုနေသူတွေအတွက် နေရာသိပ်မကျန်တော့အောင် ဖြစ်လာသည်။ ဖန့်ကျစ်မှာ သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ လှည့်မေးလိုက်သည်။
"မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ? ဖင်ယားနေတာလား?"
ဖက်တီးက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး “ဘာဖြစ်နေမှန်းကို မသိဘူး... ဒါပေမဲ့ ငါ့တင်ပါးက ရုတ်တရက် ယားလာသလိုပဲ!"
ဝူရှဲ့ သူ့အား စကားအနည်းငယ် ပြောခါနီးတွင် တင်ပါးနှင့် နောက်ကျောက သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ယားယံသလို ဖြစ်လာသည်။ ဝူရှဲ့ ခြေထောက်တွေကို အလျင်စလို ကွေးပြီး လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ချိန် တစ်ခုခု မှားနေသလို ခံစားလိုက်ရရာ အလန့်တကြား ခုန်ချလိုက်မိသည်။
"ပိုးကောင်တွေ!"
အားလုံး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကြသည်။ ဝူရှဲ့မှာ တင်ပါးကို ကုတ်ရင်း သူတို့မိုးခိုခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မျက်နှာတွေက အစိမ်းရောင် ပြောင်းသွားတော့သည်။ လက်သည်းသေးသေးလေးရဲ့ တစ်ဝက်လောက်သာ ရှိတဲ့ ပိုးကောင်တွေဟာ အပင်ရဲ့ ပင်စည်တွေကို ထူထပ်စွာ ဖုံးအုပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တင်ပါးပေါ်က သူတို့ကို ပုတ်ထုတ်တာတောင် ပုတ်ထုတ်လို့ မရချေ။
“သောက်ကျိုးနည်း! "
ဖက်တီးက ထဆဲလိုက်၏။ သူတို့ ခြေထောက်များနဲ့ နင်းချေတာတောင် အကျိုးသက်ရောက်မှုမရှိပေ။ ဒါနဲ့ပဲ ဖက်တီးနဲ့ ဝူရှဲ့တို့ခမျာ တင်ပါးတွေက ဒုက္ခရောက်နေပြီမို့ မိုးရေထဲ ပြေးဝင်ပြီး မိုးရေတွေနဲ့ စိုသွားအောင် လုပ်ဖို့ကလွဲလို့ ရွေးချယ်စရာ မရှိတော့ချေ။ မိုးအေးအေးက ဘောင်းဘီထဲကို စိမ့်ဝင်သွားတော့ ယားယံတာက နည်းနည်း သက်သာသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဒါပေမဲ့ ယားယံပြီးရင်း ယားယံလာရာ အဆိပ်ဖြစ်မယ်ထင်ပြီး စိတ်ထဲမှ ကျိန်ဆဲပစ်လိုက်သည်။ ဒီအချိန်မှာ တခြားလူတွေအားလုံးလည်း သစ်ပင်အောက်က လွတ်မြောက်လာကြပြီး ရုတ်တရက် မိုးရေထဲ စကားမပြောနိုင်ကြတော့ချေ။
သူတို့ နောက်ထပ် အကိုင်းအခက်တွေအောက် တိုးဝင်ကြရသည်။ နောက်ဆုံး မိုးအနည်းငယ်ပဲကျတဲ့ အကိုင်းအခက် အနည်းငယ် ထူထပ်သော သစ်ပင်အောက်ကို ရောက်သွားခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ငါးယောက်လုံး ဝင်ဖို့မလုံလောက်ဘူး။ အဆုံးမှာတော့ ဝူရှဲ့နဲ့ အားနင်မှာ သူတို့ဆီကနေ တွန်းထည့်ခံလိုက်ရ၏။ တခြားသူတွေက သူတို့ရဲ့ ခေါင်းတွေကို ရေစိုခံအ၀တ်နဲ့ အုပ်ထားတာကြောင့် အနည်းငယ် သက်သာကြသည်။
ဖန့်ကျစ်က "ဆိုးချက် အခုနက ဘယ်လိုပိုးကောင်မျိုးလဲ"
အားနင်သည် သူမ၏ဆံပင်မှ ရေများကို ခါယမ်းကာ မှိန်ဖျော့နေသော မိုင်းတွင်းမီးအိမ်အား ပွတ်သပ်၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ မီးအိမ်က နောက်ဆုံးတွင် တောက်ပလာ၏။ အားနင်က သူမ၏ ဘောင်းဘီ ခြေထောက်တွင် ကပ်နေသော ပိုးကောင်များကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကောက်ယူ၍ မိုင်းတွင်းမီးခွက်ရှေ့ ယူကြည့်လိုက်သည်။
၎င်းက ပင့်ကူနဲ့တူတဲ့ ပိုးကောင်သေးသေးလေးလို သို့မဟုတ် အမြီးမပါတဲ့ ကင်းမြီးကောက်လေးလိုပင်။ အားနင်ရဲ့ လက်တွေက တုန်နေတော့ ဝူရှဲ့မှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရချေ။ တင်ပါးကိုကုတ်ရငိး အဲဒါက ဘာလဲ အဆိပ်ရှိလားလို့ မေးလိုက်သည်။ သို့သော် အားနင် မျက်မှောင် ကြုတ်သွားတာကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်။
ဝူရှဲ့လည်း နှလုံးခုန်သံတွေ ခုန်ထွက်သွားပြီး အရမ်းဆိုးတာလားလို့ မပြောနိုင်ခင်မှာပဲ အားနင်သည် သူ့ဘေးရှိ ဖန့်ကျစ်ရဲ့ ခါးပေါ်က ဓားမြောင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။
"မြန်မြန် လှည့်ပြီး နင့်ရဲ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်!"
ဂူေဖာက္သူတို႔ဒ႑ာရီ (volume 4)
Author - (nan pai san shu)
translater - Hninthawethadar
႐ႊံ႕ေႁမြတစ္ေဆၿမိဳ႕ေတာ္ (ဒုတိယပိုင္း)
Chapter (52)
ဒုတိယမိုး (၂)
မိုးသည္းထန္စြာ႐ြာသြန္းမႈေၾကာင့္ မေရမတြက္နိုင္ေသာ ေခ်ာင္းမ်ား၊ ေခ်ာက္ႀကီးမ်ား ေအာက္တြင္ ေရမ်ားစုပုံလာၿပီး တျဖည္းျဖည္း ျမစ္ေအာက္ပိုင္းသို႔ ေျပးဆင္းသြားၾကသည္။
ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ေတာ့မွ ဒီအိုေအစစ္ ဖြဲ႕စည္းရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကို ႐ုတ္တရက္ သိလိုက္ရေလသည္။ ဒါက ခ်ိဳင္တာမုဧရိယာရဲ႕ အနိမ့္ဆုံးေနရာ ျဖစ္ၿပီး ေျမေအာက္ေရနဲ႕ မိုးေရေတြ အားလုံးက ဒီမွာစုေဝးေန၏။ ဒါက ခ်ိဳင္တာမု ေျမေအာက္ေရစနစ္ တစ္ခုလုံး၏ အလယ္ဗဟိုဟု ဆိုနိုင္သည္။ ခ်ိဳင္တာမုရွိ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ျမစ္ၾကမ္းျပင္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ ရပ္တန႔္သြားမည္ မဟုတ္ေပ။
ထိုအစား ေရေတြက ဒီေနရာမွာပဲ အထပ္ထပ္ အခါခါ စုၿပဳံလာလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ အတြင္း ရာသီဥတုက ဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းလဲသြားပါေစ ျမစ္ဝွမ္းရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္သည္ သစ္ေတာမ်ားမွ သဲကႏၱာရသို႔ ေျပာင္းလဲသြားပါေစ ၎သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးေထာင္ခန႔္ကကဲ့သို႔ စိမ္းလန္းေနဆဲပင္။
"ေလကို ဝွက္ၿပီး ေရကိုစုသိမ္းတာက မလႈပ္ရွားေစနိုင္ဘူး" ဆိုတဲ့ ဖုန္းေ႐ႊ စကားအတိုင္း ဒီရတနာဟာ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ မေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ေနရာတစ္ခု မဟုတ္ဘူးလား။ ရွီးဝမ္းမယ္ေတာ္ နန္းေတာ္ တည္ရွိရာ ေနရာသည္ ခြန္လြန္ေတာင္တန္းမ်ားရွိ နဂါးေသြးေၾကာ ဘိုးေဘးမ်ား၏ အဖိုးတန္မ်က္လုံးမ်ား ျဖစ္နိုင္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အံ့ဩျခင္းမ်ိဳးက ဤကဲ့သို႔ေသာ ေနရာတြင္သာ ေပၚလာနိုင္သည္။
သူသက္ျပင္းခ်ေနစဥ္တြင္ ဖက္တီးက မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္လာကာ သူ႕တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ညွစ္ထားလိုက္သည္။ သူက သစ္ပင္ကိုလည္း ပြတ္တိုက္ေနေသးရာ မိုးခိုေနသူေတြအတြက္ ေနရာသိပ္မက်န္ေတာ့ေအာင္ ျဖစ္လာသည္။ ဖန့္က်စ္မွာ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ လွည့္ေမးလိုက္သည္။
"မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ? ဖင္ယားေနတာလား?"
ဖက္တီးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ဘာျဖစ္ေနမွန္းကို မသိဘူး... ဒါေပမဲ့ ငါ့တင္ပါးက ႐ုတ္တရက္ ယားလာသလိုပဲ!"
ဝူရွဲ႕ သူ႕အား စကားအနည္းငယ္ ေျပာခါနီးတြင္ တင္ပါးႏွင့္ ေနာက္ေက်ာက သည္းမခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ယားယံသလို ျဖစ္လာသည္။ ဝူရွဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို အလ်င္စလို ေကြးၿပီး လက္နဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ခ်ိန္ တစ္ခုခု မွားေနသလို ခံစားလိုက္ရရာ အလန့္တၾကား ခုန္ခ်လိဳက္မိသည္။
"ပိုးေကာင္ေတြ!"
အားလုံး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၾကသည္။ ဝူရွဲ႕မွာ တင္ပါးကို ကုတ္ရင္း သူတို႔မိုးခိုခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မ်က္ႏွာေတြက အစိမ္းေရာင္ ေျပာင္းသြားေတာ့သည္။ လက္သည္းေသးေသးေလးရဲ႕ တစ္ဝက္ေလာက္သာ ရွိတဲ့ ပိုးေကာင္ေတြဟာ အပင္ရဲ႕ ပင္စည္ေတြကို ထူထပ္စြာ ဖုံးအုပ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တင္ပါးေပၚက သူတို႔ကို ပုတ္ထုတ္တာေတာင္ ပုတ္ထုတ္လို႔ မရေခ်။
ေသာက္က်ိဳးနည္း! "
ဖက္တီးက ထဆဲလိုက္၏။ သူတို႔ ေျခေထာက္မ်ားနဲ႕ နင္းေခ်တာေတာင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရွိေပ။ ဒါနဲ႕ပဲ ဖက္တီးနဲ႕ ဝူရွဲ႕တို႔ခမ်ာ တင္ပါးေတြက ဒုကၡေရာက္ေနၿပီမို႔ မိုးေရထဲ ေျပးဝင္ၿပီး မိုးေရေတြနဲ႕ စိုသြားေအာင္ လုပ္ဖို႔ကလြဲလို႔ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ့ေခ်။ မိုးေအးေအးက ေဘာင္းဘီထဲကို စိမ့္ဝင္သြားေတာ့ ယားယံတာက နည္းနည္း သက္သာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ဒါေပမဲ့ ယားယံၿပီးရင္း ယားယံလာရာ အဆိပ္ျဖစ္မယ္ထင္ၿပီး စိတ္ထဲမွ က်ိန္ဆဲပစ္လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ တျခားလူေတြအားလုံးလည္း သစ္ပင္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္လာၾကၿပီး ႐ုတ္တရက္ မိုးေရထဲ စကားမေျပာနိုင္ၾကေတာ့ေခ်။
သူတို႔ ေနာက္ထပ္ အကိုင္းအခက္ေတြေအာက္ တိုးဝင္ၾကရသည္။ ေနာက္ဆုံး မိုးအနည္းငယ္ပဲက်တဲ့ အကိုင္းအခက္ အနည္းငယ္ ထူထပ္ေသာ သစ္ပင္ေအာက္ကို ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ငါးေယာက္လုံး ဝင္ဖို႔မလုံေလာက္ဘူး။ အဆုံးမွာေတာ့ ဝူရွဲ႕နဲ႕ အားနင္မွာ သူတို႔ဆီကေန တြန္းထည့္ခံလိုက္ရ၏။ တျခားသူေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေတြကို ေရစိုခံအ၀တ္နဲ႕ အုပ္ထားတာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ သက္သာၾကသည္။
ဖန့္က်စ္က "ဆိုးခ်က္ အခုနက ဘယ္လိုပိုးေကာင္မ်ိဳးလဲ"
အားနင္သည္ သူမ၏ဆံပင္မွ ေရမ်ားကို ခါယမ္းကာ မွိန္ေဖ်ာ့ေနေသာ မိုင္းတြင္းမီးအိမ္အား ပြတ္သပ္၍ ဖြင့္လိုက္သည္။ မီးအိမ္က ေနာက္ဆုံးတြင္ ေတာက္ပလာ၏။ အားနင္က သူမ၏ ေဘာင္းဘီ ေျခေထာက္တြင္ ကပ္ေနေသာ ပိုးေကာင္မ်ားကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ေကာက္ယူ၍ မိုင္းတြင္းမီးခြက္ေရွ႕ ယူၾကည့္လိုက္သည္။
၎က ပင့္ကူနဲ႕တူတဲ့ ပိုးေကာင္ေသးေသးေလးလို သို႔မဟုတ္ အၿမီးမပါတဲ့ ကင္းၿမီးေကာက္ေလးလိုပင္။ အားနင္ရဲ႕ လက္ေတြက တုန္ေနေတာ့ ဝူရွဲ႕မွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ရေခ်။ တင္ပါးကိုကုတ္ရငိး အဲဒါက ဘာလဲ အဆိပ္ရွိလားလို႔ ေမးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အားနင္ မ်က္ေမွာင္ ၾကဳတ္သြားတာကိုသာ ျမင္လိုက္ရသည္။
ဝူရွဲ႕လည္း ႏွလုံးခုန္သံေတြ ခုန္ထြက္သြားၿပီး အရမ္းဆိုးတာလားလို႔ မေျပာနိုင္ခင္မွာပဲ အားနင္သည္ သူ႕ေဘးရွိ ဖန့္က်စ္ရဲ႕ ခါးေပၚက ဓားေျမာင္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။
"ျမန္ျမန္ လွည့္ၿပီး နင့္ရဲ႕ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္!"