7 ŞUBAT 2005
Benim akıllı oğlum.
Bir şekilde mektubu yarım bıraktığımı anlayıp bunu bulacağını biliyordum. Kardeşin dün doğdu. Bir ebe, çatı katında doğurttu. Bunları duymaman için baban seni götürdü. Bunu kaç yaşında bulursun, bilemiyorum. Bu yüzden hatırlar mısın bilmem. Beni hatırlayacak mısın ondan bile şüpheliyim. Yüzümü kapı aralığı dışında en son ne zaman gördün emin değilim. Bunları seni üzmek, ailenden geriye kalanlardan nefret etmen ya da kendimi aklamak için yazmıyorum. Yazıyorum ki genç bir delikanlı olduğunda beni hatırla ve affet. Kara Ayna'dan kurtulmanın yolunu bulduğum doğrudur ama bu yol sana anlatmak isteyeceğim bir yol değil. Aynanın bana gösterecekleri bitmeyecekti bu yüzden ben ondan önce kendi göreceklerime bir son vermek istedim. Seni geride bırakmak istemezdim. Kardeşini geride bırakmak istemezdim ama başka çıkış yolu bulamadım. Küçük omuzlarına bu kadar büyük bir yük yükledim. Affet.
Kundaktaki kardeşini ve aynayı senin kucağına bırakırken benden aldığın o güzel buklelerinden öptüm. Hatırlıyor musun? Sık sık söyleyemesem de seni sevdiğimi söyledim. Gitmek zorunda olduğumu söyledim. Hatırlıyor musun?
Tüm bunlardan önce bu Allah'ın cezası aynada gördüğüm tek iyi şey sen oldun. Evden kaçıp gitmeden ve bu hayata veda etmeden önce aynada seni gördüm. Aya Yorgi'nin önündeydin, etrafında altın sarısı bir ışık parlıyordu. Bu yüzden gönlümde bir ferahlık var, inanıyorum ki bu ayna sana çok daha güzel şeyler gösterecek. Güzel bir çocukluğun olmadı, inşallah güzel bir gençliğin olur evladım. Beni affedecek kadar güzel bir yüreğin olur.
Kardeşini sana emanet ediyorum. Seni de Allah'a.
Beni unutmaman dileğiyle.
Annen
Nergis
***
Haftaya yeni bölümde görüşürüz. (: 💗