Medya: Demir Barutçu
🍒
Müdürün odasından çıkarken yarım saattir içimde tuttuğum gülüşü serbest bırakarak kahkaha attım. Cihan bey ve Efe de gülmeye başlamıştı.
O olaydan sonra tabiki müdürlük olmuştuk ve Cihan beyle o çocuğun ailesini çağırmışlardı. Kamera kayıtları izlenmiş ve tabiki de biz haklı bulunmuştuk. Çünkü ilk laf eden ve fiziksel temasta bulunan oydu ama cazgır annesi bunu kabul etmediği için bir ton laf edip oğlunu haklı çıkartmaya çalışmıştı.
Sonuç olarak o çocuk da ne kadar haksız olsa da okulun ilk günü olduğu için cezadan yırtmışmış sadece uyarı almıştı.
"Aferin size çocuklar. Hiçbir zaman kendinizi ezdirmeyin. İkinizle de gurur duyuyorum." Cihan bey bir kolunun altına beni diğer kolunun altına Efe'yi alarak bize sarıldı.
Bize... bana sarıldı?!
Gözlerimi büyüterek ona baktım.
Yüz ifadem artık nasıl bir hal aldıysa ikisi tekrar gülmeye başladı. Hızlıca geri çekildim. Elimi enseme atarak kaşıdım.
Çok hızlı ilerliyormuş gibi hissediyordum. Tamam belki rahatsız olmamıştım ama... daha birkaç gündür tanıyordum onları.
Cihan bey yanıma gelerek ellerimi tuttu "Biliyorum bize alışmaya çalışıyorsun ama lütfen bize izin ver, kızım. Senin yanında olmaya, sarılmamıza izin ver. Ne kadar sonradan bulmuş olsam da sen benim tek kızımsın, canımdan bir parçasın." Dedi şefkatle gülümseyerek.
İçimden oluşan sıcaklıkla gülümsedim. İlk defa baba sevgisi nedir onu hissediyordum. Şefkatle ellerimi tutuşunu, bana gülümsemesini ve güzel sözler söylemesini görebiliyordum. Hayatım boyunca hiçbir zaman tatmadığım şeyi... gözlerim dolu dolu olmuştu.
Ellerimi hızla çekerek arkama dönüp akmaya başlayan göz yaşlarımı sildim hızlıca.
Yine saçma yerlerde açılmaya başlamıştı benim çeşmeler. En sinir olduğum özelliğim buydu. Saçmasapan yerlerde gözlerim dolmaya başlıyordu.
"Kayra..." Efe'nin kısık sesle seslenmesiyle, hızla kendimi toparladım. Boğazımı temizleyip, yüzüme en inandırıcı gülümsemelerimden birini kondurup onlara geri döndüm "Ee, hadi gitmiyor muyuz?"
Cihan bey sinirle bir nefes aldı. Sanırım anlamıştı. Kafasını salladı ve gülümsedi "Hadi gidelim." Efe'ye hiç bakmadan önden yürüyerek çıktım.
Kapının önünde ki arabaya ilerledim. Şöför beni görür görmez direkt kapıyı açmıştı. Cam kenarına oturdum. Efe ve Cihan beyde geldiğinde yola çıkmıştık. Efe yanımda Cihan bey ise karşımıza oturmuştu.
"Evde sizi bekleyen büyük bir sürpriz var." Dedi neşeli sesiyle. Yüzümü buruşturdum.
Sürpriz mi?
Nedense, hiç sevmem!
"Süprizlerden nefret ederim." Dedi Efe'de.
Neyse ki benden başka biri daha varmış. Cihan bey güldü "Anlaşılan o ki kayrada pek hoşlanmadı bu sürpriz işinden ama bence sevineceksiniz. Özellikle de sen Efe."
İçimden bir ses nedense benim hiç hoşlanmayacağımı söylüyordu.
Araba eve giriş yaptığında bahçe tarafına park edilmiş ultra lüks arabalarla kaşlarımı havaya kaldırdım.
Bu ne lan? Eve kavimler göçü mü gerçekleşti?
"Yoksa... abimler mi geldi?!" Efe'nin heyecanlı sesliyle gözlerimi devirdim.
Aman ne hoş!
Bu muydu yani sürpriz? Benden hoşlanmayan biyolojik abilerin gelişi? Efe'nin arabadan inmesiyle bende oflayarak arabadan indim.
"Evet. Kayra'nın gelmesiyle annen abinlerle konuştu. Biraz ısrarıyla hepsi geldi."
Efe "Poyraz abimde mi?" Diye sordu şaşkınlıkla. Gülümsedi Cihan bey "Evet, o da geldi. Abilerinin hepsi burda."
Evin kapısına geldiğimize de evin hizmetlisi Derya teyze kapıyı açtı. "Hoşgeldiniz efendim." Yüzünde güller açıyordu adeta.
"Çek lan şu elini, kırdırtma bana kafanı!"
"Ya ama aşkım niye öyle diyorsun kiii?"
"Anne al şu oğlunu başımdan yemin ederim sikece-"
"Adal! Kaç kere dedim size küfür etmeyeceksiniz diye?!"
Salondan ki bağırış ve yüksek kahkaha sesleri buraya kadar geliyordu.Efe gülerek çantasını kenara atıp salona doğru koştu. Ardından Cihan bey ve bende tıpış tıpış ilerledim.
Salonun kapısında durarak içeridekilere baktım. Sevgi hanımın fotoğraf da gösterdiği üç sarışın bir de esmer yeşil gözlü çocuk daha doğrusu adam burdaydı.
Ulan boylara bak, hepsi fotoğraflarda gözüktüğünde daha iriydi. Öküz gibiydiler. Yemeyip içmeyip kas çalışmışlar bir de. Sanırım Cihan beyin iyi genleri gerçekten onlara gitmişti. Bana ise avucumu yalamak düşmüştü.
"Kayra!" Sevgi hanımın bana seslenmesiyle hepsi bir anda bana döndü.
Al işte!
Gülümseyerek yanıma geldi ve koluma girdi. "Abilerinle tanış." Diyerek ben daha bir şey diyemeden beni onların yanına sürükledi.
Dördü de şaşkınca beni süzüyordu. Neden şaşırdıklarını anlamamıştım.
İçlerinden en küçükleri olarak duran
sarışın mavi gözlü çocuk beni umursamadan arkasına dönüp kendini koltuğa bırakmıştı. "Buraya sırf senin için geldiğimizi biliyorsun değil mi anne?" Dedi soğuk sesiyle.
Az önce aşkım diyen çocuk değil miydi bu?
Alayla güldüm.
Mankafa! Sanki ben sana çok meraklıyım.
"Demir! Kaba olma, o senin kardeşin." Dedi sevgi hanım. Omuzlarımı silkti "Benim tek bir kardeşim var. O da Efe."
Cihan bey bir anda "Demir!" Diye bağırdı.
İçlerinden esmer yeşil gözlü olan öne çıktı neydi bunun adı, heh ateş olan işte "Baba, Demir'e bağırma!" Diye sesini yükseltti.
"O sizin kardeşiniz! Ne kadar kabul etmesenizde, sizin kanınızda-"
"O bizim kardeşimiz falan değil!"
"Ne oluyor burda?!" Sert ve gür bir ses duyduğumda refleks olarak arkama döndüm.
Siyah gözlü, yüzü de aynı sesi gibi sert ve katı olan bir adamla karşılaştım. Bakışlarında yakaladığım nefretle baştan aşağı vücudumu süzdü ve yüzümde durdu. Biraz afallamış gibi oldu ama birkaç saniye sonra tekrardan o soğuk ve sert haline geri döndü.
Bu en büyük biyolojik abiydi. Poyraz Barutçu.
Bakışlarını benden çekerek Cihan beye dikti. "Bir daha bu aptal bir kız için kardeşlerime bağırma, baba. Yoksa bu sefer Efe de dahil hepsini alır giderim ve yüzlerini dahi göremezsin." Dedi yine o katı sesiyle.
Pardon? Aptal mı?!
"Oğlum, o senin kardeş-"
Sevgi hanıma dönerek geldiğimden beri ilk defa konuşarak onu susturdum "Bir dakika, bir dakika..." dedim. Sonra tekrar bana aptal diyen herif dönerek tam gözlerinin içine baktım.
"İlk önce o nefretle baktığın dik bakışlarını üzerinden çek çünkü hiç korkutucu değilsin..." tam tersi birazdaha bakarsa altıma edecektim korkudan aq.
"İkinci olarak da aptal senin ebendir ulan! Sen kime aptal diyorsun?! Geçmiş karşıma bir de hakaret ediyor bana, arsızlığın kaçıncı evresi bu anlamış değilim ama sendeki epey bir arşa çıkmış belli ki!" Dedim suratına karşı çemkirerek.
Bir kaç saniye şaşkınlıkla bana baktı daha sonda ise ona hakaret ettiğimden olsa gerek sinirden yüzü kasılmıştı.
Peki benim umrumda, mı? Korkudan üç buçuk atsamda umrumda değildi.
Kendimi bu salaklara ezdirecek değildim herhalde.
Ağzını açıp bir şey diyecekti ki elimi kaldırarak onu durdum "Bekle sen bi..." diyerek arkama döndüm. Hepsi şaşkınlıkla donmuş bana bakıyorlardı.
Demir denilen çocuğa döndüm "Gelelim sana Demir midir Çelik midir adın ne haltsa, sanki ben size çok bayılıyormuşum gibi davranman gerçekten çok hoştu ama üzgünüm, umrumda bile değilsin."
Yüzü şekilden şekle girmişti. İçimden deli gibi gülmek gelse de şu an gülemezdim yoksa karizmam çizilirdi.
"Sizin beni kardeş olarak kabul etmemeniz gerçekten hiç umrumda değil. Zaten beni istemeyeni ben hiç istemem. Ayrıca benim zaten bir abim var, o yüzden sizin abiliğinize hiç ihtiyacım yok hiç merak etmeyin."
Arkama dönerek Poyraz denen herife baktım. Sinirli gibi duruyordu. Sinirinden orta yerinden çatlarsın inşallah!
Dik bakışlarımı ondan çekerek Cihan beye döndüm.
"Emin olun derdim sizin mutlu ailenizi dağıtmak falan değil. Anlıyorum ki oğullarınızın saygı duymakla ilgili büyük sıkıntıları var. Fakat ben buraya bu muameleyi görmeye gelmedim..."
Bakışlarımı ondan çekerek aptal oğullarında gezdirdim "Alırım eşyalarımı giderim evden, oğullarınızın da rahat bir nefes alır, değil mi?" Dedim bastıra bastıra.
Hepsi sanki mümkünmüş gibi kaşlarını daha çok çatmıştı.
Ya sabır!
"K-kızım ne diyorsun sen? Ne gitmesi?" Dedi Sevgi hanım. Gözleri dolmuştu.
Ellerimi iki yana açtım "Üzgünüm fakat bana ettikleri hakaretlere göz yumamam." Dedim.
Gözlerinden yaşlar düşmeye başladığında derin bir nefes alarak arkama dönüp bir şey demesini beklemeden hızlıca salondan çıktım.
Beni kabul edip etmemeleri zerre kıçımda da değildi fakat sırf benden önceki kızın onlara yaptıkları şeylerden dolayı bana böyle davranmalarına da izin vermezdim.
O önyargılarını alıp bir taraflarına soksunlar bir zahmet!
•••
• Kayra'nın tavrı Nasıldı?
• Diğer bölüme abilerden ya da Efe'nin bakış açısından yazarım herhalde.
• Bölüm nasıldı?
•Diğer bölüme kadar byesss ☘️