SARFINAZAR | 𝑺𝒖𝒗𝒆𝒚𝒅𝒂

45.Bölüm

Bölüm başlarına söz eklemesi yapacağım. Burada bölüme geçmeden yazacak fakat kitap olduğunda bölümden önce tek bir sayfa da yazacak. Hatta siyah bir sayfa üzerinde olabilir. Yani inşallah öyle olacak. Bu yüzden buraya da bu düzenlemeyi yapmak istedim. Diğer bölümlere de yapacağım ama şuan fırsatım yok :)

Cidden aşırı bomba ve nefes tutacağınız bir bölüm oldu. Bol bol söveceğiniz ya da ağlayacağınız :(

Medya'ya bıraktığım şarkı ile dinleyebilirsiniz ben onunla yazdım da 🥺

Bu bölüme 550 Yorum Gelsin diyorum 👍💃🏻🧚‍♀️

Beğeniye çökün hadi🥺🥺🥺

Uzun bir bölüm oldu kahvenizi ya da çayınızı alın 🐣🙊🤍

Kimsin sen?

Zamanı gelmişti. Uyanmıştı. Neyi ne kadar hatırlamıyordu bilmiyordu Levent. Ona göre davranacaktı.
"Ağrın var mı?"

"Biraz başım ağrıyor. Ne oldu bana? Ben.. Hiç bir şey hatırlamıyorum."

Levent, Süveyda'nın serumuna ağrı kesici eklenmesini söyleyip yanına birkaç adım attı.
"Sakin olmanı istiyorum. Beyninde bir tümör vardı Süveyda ve onu aldık. Ameliyattan sonra kısa süreli bir karmaşa yaşayabilirsin. Bana sormak istediğin bir şey varsa şimdi sor sonrasında dinlenmen gerekiyor."

Süveyda gözlerini kapatıp açtı. Elini alnına koydu.
" Ben.. Çok karışık. Bilmiyorum. Sadece annem ve birkaç anı.. Ah!"
Acıyla inlediğinde Levent hızla eğildi. Elini başına götürüp yatırdı. O sırada Süveyda, Levent'i süzüyordu.

"Siz doktorum musunuz?" diye sorduğunda Levent kısa bir an yutkundu. Uykusuzluktan kızarmış gözleriyle gözlerine bakıp toparlandı ve başını salladı.

"Yanımda oturuyordunuz. Neden?"

"Bunları sonra konuşsak daha iyi olur Süveyda. Hangi yılda olduğumuzu biliyor musun?"

Süveyda başını iki yana salladı. "Hatırlamıyorum. Tek hatırladığım ailem. Annemi çağırır mısınız?"

Zorlukla konuşuyordu. Nefes nefese kaldığında Levent "Biraz dinlenmeni istiyorum. Sonra anneni alacağız yanına. Bak Süveyda ameliyatın çok güzel geçti. Şimdi senden isteğim bu süreci en iyi şekilde atlatmak. Bir süre hastane de kalacaksın sonra tekrar konuşacağız."

Süveyda gözünü açıp kapattı. Levent onu öpmek istese de yapamazdı. Geri çekildi. Son kez bakıp odadan çıktı.
Kerim Bey'in odasına ilerledi. Kapıyı tıklatıp içeriye girdiğinde karşısına oturdu.
"Durumu ne?"

"Beklediğim gibi.. Sadece ailesini hatırlıyor. Yani daha da eskiyi. Öz olmayan babasını ve üvey abisi Rıfat'ı birde annesini hatırlıyor. Benden ve bizden en ufak bir parça yok. Yeniden hatırlaması ne kadar sürecek? Bana bir bakışı vardı. Görseniz.."

Kerim bey ayağa kalkıp karşısına oturdu." Bununla karşılaşacağını biliyordun. Başından beri bunu biliyorduk dimi oğlum. Sıkma canını."

Başını salladı Levent." Sağol Kerim amca."

°°°°°

Günün çoğunluğunda Süveyda uyumuştu. Ertesi gün gözlerini açtığında yine karşısında doktorunu görmeyi beklemiyordu. Nasıl bir hayatı vardı? Neler yaşamıştı? Hatırlamıyordu.

Kaşlarım çatıldı. Çatar çatma başıma ağrı girmişti. Doktor Levent bey yine sabahın ilk ışıklarında yanımdaydı. Bu kadarı da normal değildi. Olamazdı. Bu adam da başka bir şeyler vardı.
"Siz kimsiniz?"