SARFINAZAR | 𝑺𝒖𝒗𝒆𝒚𝒅𝒂

21.Bölüm

Selammm🌼❤️
Canlarım baya bomba bir bölüm ile geldim😏
Bakıyorum da bölümü bin küsür kişi okuyor ama gelen beğeni yüz..
Ben bu bölüm için sınırı arttıracağım.

300 Beğeni 150 Yorum

Sınır geçmeden bölüm gelmeyecektir!
Herkes lütfen beğensin ve bir yorum bıraksın🧚‍♀️
Sizleri seviyorum ❤️

Emir Kıratlı'nın hayatına gireli tam olarak 5 ay olmuştu. Ben o sözleşmeyi kabul ettiğimden beri bu zamana kadar atmadığım adımlar atmış, kendimi daha güçlü hissetmiştim.
Beni olgunlaştıran sanırım o olmuştu. Fakat bana olan aşırı ilgisi artık canımı sıkmaya başlamıştı. Ayrıca tuhaf birisiydi. Kullandığı hapları saklıyordu. Neden kullandığını bilmiyordum. Şöförünün belinde silah görmüştüm. Bu beni fazlasıyla korkutmuştu. Birkaç kez gazetede sevgili olduğumuz yazmıştı. Emir'e sorulduğunda ise bunu inkar etmiyor ve onaylıyordu. Susuyordum çünkü bazı şeylerden hala umudum vardı. Levent belki görürdü. Belki kıskanırdı diye düşünmekten kendimi alamıyordum.

Evet tescilli salaktım belki de. Değmeyen bir adamı hala düşünüyor ve üzülüyordum. Başka bir adamla onu kıskandırmaya çalışıyordum. Sahi ben ne yapıyordum Allah aşkına? Yarın gece 2021'e girecektik. 1 yıl olmuştu. O gecenin üzerinden tam olarak bir yıl geçmişti. Levent'in karşısına çıkıp bana verdiği o yüzüğü verecektim içimde kalan herşeyi ona söyleyecektim diyordum fakat vazgeçmiştim. Onun karşısına çıkmayacaktım. Zorda olsa onu tamamen kalbimden silip atacaktım. Belkide Emir'in duygularına karşılık verme zamanı gelmişti. Bende mutlu olmalıydım. Levent ünlü bir manken ile sürekli yan yanaydı. O mutluydu. Hayatını kurmuştu. Bende kuracaktım.

"Emir kendi elbisemi kendim alabilirim."

Mağaza aynasında üzerimde ki oldukça pahalı elbiseye bakarken Emir yavaş adımlara yanıma geldi.
"Müstakbel karıma elbisesini ben almak istiyorum. Çok mu?"

Kaşlarım çatıldı. "Emir lütfen. Bu konuyu kapattık sanıyordum."

Elimi tuttuğunda ellerimi ellerinin arasından usulca çektim.
"Seni istiyorum ve buna engel olamıyorum Süveyda. Ne yaptın bana?"

Sustum. Sertçe yutkundum. Başımı iki yana sallayıp hızla kabine girdim. Elimi kalbime götürdüm. Aynada gördüğüm ben değil gibiydim. Ben uzun zamandır o eski Süveyda olmamıştım. Uzun zamandır içten kahkahalarımı duymuyordu kulaklarım. Bir insanın sevgisine, bakışına muhtaç olunur muydu? Göz yaşlarımı sildim. Bacaklarım daha fazla beni taşıyamıyordu. Dizlerim üzerine düşmüştüm. Ben yine dizlerim üzerine düşmüştüm.
Ben 11 aydır görmediğim adama günden güne daha çok aşık oluyordum.

Elimi ağzıma götürüp hıçkırıklarımı bastırmaya çalıştım. Kabinin kapısı vurulduğunda ayağa kalkıp üzerimde ki elbiseyi çıkardım. Kıyafetlerimi giyip dışarıya çıktım. Kız elbiseyi alıp kasaya gitmişti. Emir yanıma gelip elini belime koyduğunda vücudum kasılmıştı. Elini tutup belimden çektim. Hızlı adımlarla mağazadan çıkıp arabama bindim. Evet.. Kırmızı bir Mini Cooper almıştım.

Kendi paramı oldukça yüksek maaş ile kazanıyordum. Şöhretim vardı. Yanımda daha yeni yeni tanıdığım bir babam ve abim vardı. Fakat bundan 11 ay önce Uludağ'a gitmiş yanında ki adama sonsuz güvenen kıza geri dönmek istiyordum.

Benim tek yaptığım kendimi kandırmaktı.

"O mutlu. Bende mutlu olmalıyım. Ondan nefret etmeliyim."

Direksiyonu sıktım. Emir mağazadan çıkıp arabamın kapısını açtı.
"Gel beraber bir yemek yiyelim."

"Saol Emir. Ben annemin yanına gideceğim bu akşam."