SARFINAZAR | 𝑺𝒖𝒗𝒆𝒚𝒅𝒂

5.BÖLÜM

Ve yine..👇
"Büyük bir aile olmamız dileğiyle."
Medya : Umut Kaya-Gül güzeli
Şarkı bölüm de var. Dinlemek isteyenler yada merak edenler olacaktır. O zaman buyursunlar 💞

Canlarım bölümler kısa çünkü hızlı hızlı atıyorum🙏🏻❣️
Yani 2000 kelimelik yazıp her gün atmaya çalışıyorum. 10.bölüme kadar böyle olabilir. ❤️

Satır arası yorumlara gelin bakalım❣️

Sizlerden ufak bir ricam var. Bizi arkadaşlarınıza tavsiye edebilir misiniz? ❣️🧚‍♀️

°°°°

Ne işin var ulan senin burda?"

Korkuyla Levent beyin önüne geçtim. Adam üzerimize doğru yürüyordu. O abisiydi. Hasan amca önüme geçip adamı durdurmuştu.
" Sinan oğlum yapma. Yapma o senin kardeşin. Yetmedi mi artık yıllardır çektirdiğin bu acı?"

Adamın öfkeli gözleri Hasan amcayı buldu. "Sen karışma Hasan amca!"

Sertçe yutkunup dudaklarımı araladığımda Levent beyin elini belimde hissetmiştim. Tok sesi öylesine ifadesizdi ki.
"Kenara geç."

Başımı sallayıp önünden çıktım. Adamın bakışları ikimiz arasında geziniyordu.
"Abimsin diye saygısızlık yapmak istemiyorum ama bu kadarı fazla!"

Gözlerim dolmuştu. Abisi bağırdığında arkasında annesine sarılıp ağlayan küçük çocuğa baktım.
"Ulan ne sabrı? Neyin varsa topla hemen gidiyorsun buradan! He-"

"Ba-ba bağırma a-amcama!"
Çocuk içini çekerek ağlıyordu. Kalbim sanki paramparça olmuştu. Annesinin kolları arasından çıkıp buraya doğru koştu. Levent beyin boynuna sarılıp "Amca seni çok özledim." demişti. Ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşlarımı sildim. Levent bey kucağına aldığı çocuğa öyle bir sarılıyordu ki.. Abisi bir süre olduğu yerde karşısında ki manzarayı izlemişti.

"Buraya gel oğlum."

"Hayır."diye bağırmıştı çocuk. Levent beyin yanağına öpücüğünü kondurup sarılmaya devam etti. Abisi derin bir nefes alıp arkasını döndü. Karısı buraya doğru geldiğin de göz göze gelmiştik.
" Leyla.. Muratı al yoksa kafayı yiyeceğim."

Kadın elini koluna koyup" Yapma şunu."diye fısıldadı.
Ardından Levent bey Muratı indirip burukça gülümsedi. Çocuk kızarmış gözleriyle ona bakıyordu.
" Ben şimdi gideceğim amcam. Ama sonra yine görüşeceğiz tamam mı?"

Murat başını iki yana salladı.
" En son ayrıldığımızdan sonra iki yıl oldu amca. Ya şimdi de öyle olursa."
Ağzım şaşkınlıkla açılmıştı. Gerçekten çocuk yaşına göre öyle bir cümle kurmuştu ki herkes susup kalmıştı. Arkasını dönüp babasına baktı.
" Bir daha amcama bağıramazsın. Ben onunla gideceğim."

"Murat.. Ben senin babanım oğlum farkında mısın?"

Sinan bey sakin olmaya çalışıyor gibiydi. Karısı hemen yanında karnını tutuyordu. Kaşlarım çatılmıştı. İyi görünmüyordu. İnleyerek yere çöktüğünde Sinan bey korkuyla karısıyla beraber yere çökmüştü. Hızla oraya doğru koşup yanlarında durdum.

" Sakin olun. Ben hemşireyim. Kaç aylık hamilesiniz?"

Kadın zorlukla nefes alıp elimi tutmuştu. O an yüzünü yakından görmüştüm. Gerçekten çok güzel bir kadındı. Siyah gözleri ve gür kirpikleri vardı. Yüzü küçüktü ve tatlıydı. Başında ise beyaz bir şal vardı.

"6 aylık."

Başımı salladım. "Hep böyle sancılar girer mi?"

Sinan bey karısının başına elini koyup soruma cevap vermişti. İlk defa yüzüme baktığında yüzü kasılmıştı. Gözlerinde ki ifadeyi anlayamadım. Hala yüzüme bakmaya devam ediyordu. Rahatsız olmuştu. Kendine gelmiş gibi önüne döndü.
"Hiç böyle olmazdı. Hadi doktora gidelim."