SARFINAZAR | 𝑺𝒖𝒗𝒆𝒚𝒅𝒂

KESİT

Hani yapılan iyilikler söylenmezdi ya? Ama söylesim vardı. Levent'in yüzüne bağıra bağıra ben senin için oraya gittim. Gittim ve ben ordan sağlam çıkmadım ama sen beni bu halde yalnız bırakıyorsun diyesim vardı. Söyleyemiyordum.

Kalbim gerçekten parmaparça olmuştu. Her anımda yanımda olan adamın benim en bitik olduğum noktada senden bıktım diyerek gitmesi ağır geliyordu.

Yutkunamıyordum. Sindiremiyordum olanları. Burda da rahat yoktu. Lanet olası bu otel odasında da rahat yoktu. Hızla camı açıp nefes almaya çalıştım.
Nereye gidecektim? Göz yaşlarımı sildim. Yavaş adımlarla valizimi topladım. Toparlandığım gibi odadan çıktım. Lobiye inip çıkışımı yaptım. Saat on ikiye gelirken kaş sahile inmiştim. Yürümeye devam ettim. Nereye gittiğimi bende bilmiyordum. Üzerimde ki elbise akşamın esintisi ile uçuşuyordu. Umursamadım.

Gözlerim hemen önümde ki tekneyi buldu. Son ses müzik ve insanların neşeli kahkahaları kulağıma gelirken bir ses oraya gidip kafamı dağıtmam gerektiğini söylüyordu. Daha önce böyle partilere bir kez bile gitmemiş olan ben şimdi saniyesinde oraya yürüdüm. Esmer kısa boylu çocuğun gözleri bana döndü. Küçüktü. Belki 18 yaşında olabilirdi.

"Giriş 250 abla birazdan kalkıyoruz."

Valizime baktı. "Ha valiz sıkıntı değil eğer geleceksen ama sabaha karşı döneceğiz buraya haberin olsun."

"Geliyorum." dediğimde çocuk hızla valizimi aldı. Elimden tutup tekneye çektiğinde üst katı gösterdi. Teknenin terasına çıktığımda büyük bir kalabalık ile karşılaşmıştım.

Yanıma gelen garsonu durdurup arka arkaya ne olduğunu bilmediğim alkolleri içtim. Gülümsedim. Levent olsaydı şimdi kınar gözlerle bana bakardı. Alkolden nefret ederdi. Gülümseyen yüzüm soldu. Yavaş adımlarla teknenin ucuna ilerledim. Burda yaş olarak daha olgun insanlar vardı.

Garsonu tekrar durdurup 5 tane daha içtiğimde sonuncuyu zor yutmuştum.
Teknenin ucuna oturup göz yaşlarımı akıttım. Son ses müzikten kimse sesimi duymuyordu ve buna güvenerek siyah uçsuz bucaksız denize bakarak içimi döküyordum.

Saatler geçti. Yanıma gelip gidenler oldu. Kimseye cevap vermedim.
Gecenin ilerleyen saatlerinde slow şarkılar çalmaya başlamıştı. Arka arkaya çalan duygusal müzikler ile daha kötü olmuştum ve son olarak 'Mayıs 7' çalmaya başladığında derin bir nefes aldım.

Kötü günler geçiriyorken can bildiğin senden sıkılabilirmiş. 🎶

Mutsuzluk yakışmış üstümüze başka bi şey sırıtabilirmiş.

Sözler bir bıçak gibi zaten yanan yüreğime saplanıyordu. Canım daha çok acırken sözlere eşlik etmeye başlayıp ayağa kalktım. Önüme gelen saçlarımı arkama attım.

Güçlüymüş gibi duran insanlar bi cümleyle yıkılabilirmiş🎶

Bende yıkılmıştım işte.. Bebeğimi kaybetmek bile Levent'in söyledikleri kadar yıkmamıştı beni.

Denizin ortasında duruyorduk. Karanlık sular her zaman olduğu gibi yine beni kendisine çekiyordu. Şarkının sözleri gerçekleri yüzüme vurmaya yetiyordu.

Birbirimizi yenemiyoruz biz bütün insanları yenebiliyorken 🎶

Annesini bile yenmiştik. Biz Emiri bile arkamızda bırakmıştık. Şimdi o gitmişti. Bırakmıştı. Normal olmadığımı biliyordum ama aşk bu değildi. Benim gözümde aşk bu değildi. O zaman Levent bana aşık olmamıştı.

Hikayeler yarıda biter çünkü kadın haklı adam aşıktır...🎶

Teknenin arkasına geldiğim de telefonumu çıkartıp Levent'i aradım. Uzun çalış sonrası açılmıştı. Sesi bile sinirimi bozmaya yetiyordu.
"Efendim?" soğuktu. Ne yapmıştım ona?

"Hayır." dedim. "İkimizde haklıyız ama tek aşık benim Levent. Sen aşık olsaydın beni bırakmazdın. Aşk bu değil.."

"Anlamadım Süveyda."

Derin bir nefes aldım. "Şarkının sözleri diyorum. Çok doğru ama tek bir hata var Levent."

"Yine içmişsin. Neredesin?"

"Hikayeler yarıda biter çünkü kadın haklı adam aşıktır diyor. Ben haklıyım ama sende haklısın. Sana haksızsın diyemem çünkü seni çok seviyorum ama g-gerçek bu d-değil. Çünkü ben bu hale senin yüzünden geldim. Sen beni bugün bıraktın ya.. Sen hiçbir şeyi hak e-etmiyorsun. Hiç aşık olmamışsın sen bana."

Susuyordu." Susma. Ben zaten ölümün kıyısındayım, korkma. Zaten öleceğim. Düşünme beni artık."

"Odanda yoksun! Nerdesin? Süveyda bana cevap ver. Nerdesin!"

Bağırıyordu. Biraz daha sesini dinledim. "Ait olduğum yerdeyim. Umarım cesedimi bile bulamazsınız. Süveyda gidiyor. Rahat et. Rahat edin L-levent."

"Güzelim.. Dur! Yalvarırım dur!"

Son göz yaşımı akıttım.

Beni her zaman çeken denize gülümsedim. Son kez baktım. Gözlerimi kapattım. Kendimi düşünmeden denizin derin sularına bıraktım.

Ölmek nasıl hissettiriyor dünyadan nefes alabiliyorken? 🎶

°°°°°°°

Sizi merakta bırakmamak adına bu kesiti paylaşıyorum 🤍
Aslında bölümün başıydı bu ama yeni bölümü paylaşmama daha 3 hafta hatta daha fazla bir süre var.
Biliyorsunuz ki bu ayın sonu sınavım var. Sınavdan sonra ise tatil başlıyor hemen yazamayabilirim.

Öpüldünüz 🤍😍