Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sevgili okuyucularım ve hayalet okuyucularım :) Sınır geçilmemiş yine keşke okuyan herkes şu kalbe dokunsa.. Zor bir şey değil.
Yorumlara yardırmanızı istiyorum. Geçtiğimiz bölüm çok güzel yorumlar gördüm sizlerden 🤍🦋
Sınır 85 Beğeni 80 Yorum
Bu bölüm yorumunu beğendiğim bir kişiye bir daha ki bölümü ithaf edeceğim.
Keyifli okumalar 💕
Levent gittikten sonra ağlamaktan gözlerim kararmıştı. Abim yanıma gelip koluma girmişti. Sesimi çıkarmadan arabasına bindim. Ellerim ve ayaklarım titremeye başlamıştı. Nehir öne oturduğun da annem yanıma oturmuştu.
"İyi misin kızım?"
"Değilim anne. Çok pişmanım. L-levent beni nasıl affedecek?"
Annem elini saçlarıma koyup okşamıştı. O sırada yola çıkmıştık. Abime bakıp göz yaşlarımı sildim. "Beni evime bırak abi."
"Levent'in eve gideceğini sanmıyorum. Bize gelmen daha iyi olur."
"Ben eve gitmek istiyorum abi. L-lütfen."
Abim dediğimi yapmıştı. Yol boyunca içime içime ağlamıştım. Eve gelir gelmez annemler ile vedalaşıp arabadan inmiştim. Hızlı adımlarla evin kapısına gelip anahtarları çıkartıp zorlukla açmıştım. Gözlerim net görmediği için hızla yatak odasına çıkıp kendimi yatağın üzerine bırakmıştım.
Pişman değildim.
Ben sadece ihtimaller içerisinde yürürken benim için sonrası için de iyi olabilecek bir karar vermeye çalışmıştım. 9 ay ameliyatı ertelemek bana ne kadar zarar verse de o ameliyata girdiğim de ölme ihtimalim de vardı ve ben bu ihtimal ile yaşamaktansa Levent ile bir bebeğimiz olsun istiyordum. Fakat Levent ölmeyeceğimden o kadar emindi ki.. Ama öyle değildi işte. Ben öledebilirdim.
Kalbimin tam orta yerinde amansız bir acı vardı. Yutkunmakta zorluk çekiyordum. Telefonumu çıkartıp Levent'i defalarca aramıştım. Açmıyordu. Göz yaşlarımı silip ayağa kalktım. Çantamdan testi çıkartıp dolu gözlerimle hamilelik testine baktım. Eğer hamileysem Levent'e kendimi affettirmem zor olacaktı.
Lavaboya girip titreyen ellerimle zorlukla testi yaptım. Test elimde yatağın üzerine oturdum. Dakikalar sonra teste bakmıştım. Belirgin olan tek çizginin yanında bir çizgi daha olmasını beklerken ikinci çizgi silik kalmıştı.
"N-asıl ya!"
Negatif çıkan teste daha çok üzülsem de Levent ile olan kavgamız uzamayacaktı bu biraz olsun içimi rahatlatmıştı. Telefonumu alıp ekrana baktım fakat ne arama vardı ne de mesaj. Tekrardan akan göz yaşlarım içerisinde Levent'i aradım.
