37 BÖLÜM

4.1K 252 90
                                    


Acile giriş yaptığımızda bizi hemen almışlardı. Hemşireler Kahraman ile ilgileniyorlardı. 

"Doktor Yavuz yok mu?" dediğimde hemşire bana baktı. 

"Odasında hasta bakıyor "

"Onu çağırmayacak mısın" dediğimde kafasını olumsuz anlamda salladı. Hay ben senin şarap çanağını ya. 

"Arkadaşlar Doktor Emre  Beyi çağırmaya gittiler. Bugün acil doktorumuz o. Kendileri Yavuz Bey gibi iyi bir doktordur merak etmeyin. İsterseniz şöyle bir oturun" dediğinde oflayarak Kahramanın yanına oturdum. 

"Ne oldu beni şikayet edemeyecek misin komutanım" 

"Ne alaka ya.Hem hep ben mi azar işiteceğim biraz da sen işit "

Yanımıza otuzlu yaşlarında bir doktor geldi. 

"Merhaba ben Emre. Size yardımcı olacak doktor benim. Bakalım yaramıza" eline eldivenini takıp yarayı inceledi. 

"Tamam küçük bir operasyon yapacağız sadece. Hemşire hanım siz hastayı hazırlayın geliyorum, geçmiş olsun" 

"Sağ olun doktor" dedim. Oflayarak gelen hemşirelere baktım. 

"Ara şu Yavuzu içinde kalmasın" dediğinde hemen telefonu çıkarıp mesaj attım. Birazdan gelirdi her halde. 

"Bir tanesin sen. Hem bir şeyinde yok zaten bir şey demez merak etme. " dediğimde alayla baktı. Hay onu düşünmekte suçtu ya. 

" Bu şey gibi oldu. Anne çocuğunu babasına şikayet edip sonra dövmesini engellemesi gibi" dedi. 

"Ben öyle bir şey yapar mıyım hiç Kahraman. Ben sadece senin güvendiğimiz bir doktora tedavi olmanı istedim "

Acile koşarak Yavuz ve Ömür geldiğinde Yavuz beni ayağa kaldırıp incelemeye başladı. Ne yapıyor bu ya.

"Vücudunda görünen bir yara yok" dedi Ömür. 

"Yüz sağlam dayak yememiş" deyip beni döndürdü ve sırtımı açtı. 

"Yaralar eski yeni yara yok" dediklerinde sabrım taşmıştı. Onları buraya Kahramana kızmaları için aman bakmaları için çağırmıştım ama bunlar beni ayak üstü muayene etmişlerdi. 

"Yeter ya ne yapıyorsunuz " deyip onlara döndüm. 

"Ne yapacağız kızım acildeyim gel yazmışsın. Geldik bizde. Hem senin bir şeyin yok ne işin var burada " diye kızınca elim ile abartarak Kahramanı göstermiştim. Kahraman gülerek el salladığında bu sefer muhteşem ikili Kahramanın başına üşüşmüşlerdi. 

"Küçük bir operasyon gerekiyor. "

"Kurşun sinirlere zarar vermemiş. Sorun gözükmüyor. Hemşire hanım hastayı odaya alın geliyoruz bizde. "

Hemşire ile Kahraman gittiğinde ikisi de öğrencilerini azarlamaya hazırlanan öğretmen misali kollarını göğsünde birleştirmiş bana bakıyordu. 

"Bana niye öyle bakıyorsunuz acaba!" 

"Ya öyle mesaj atılır mı  benim akıllı yengem" diye kızınca omuz silktim.

"Yenge ne ya. İsmim yok mu benim" 

"Olmaz sen benim yengemsin hem alışamadın mı hala sana yenge dememe" 

"Alıştım ama yine de benim bir ismim olduğunu gerçeğini değiştirmiyor" 

"Tamam yenge!" 

KARTAL TİMİ ( ASKIDA )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin