KARTAL TİMİ ( ASKIDA )

21. BÖLÜM

Evimin kapısına adım atmadan yerdeki cam kırıkları göze batıyordu. Sinirle bir kaç adım attığımda evimin dağılmış değil resmen yıkılmış olduğunu gördüm. Çünkü hiçbir şey yerinde değil ve her şey neredeyse kırılmıştı. Yerde ki duran çerçevelerden birini elime aldım. Camı kırılmış olsa da resim hala sapasağlam ayaktaydı.

Ediz ile benim çocukluk fotoğraflarımızdan biriydi. Çerçeveden çıkartıp resmi cebe atıp çömeldiğim yerden ayağa kalktım. Tim eve bir şey koyduklarından şüphelenip evi arıyorlardı.

"Bu ev düzelir mi sence" deyip Hazar'a baktım.

"Tabi ki düzelir düzelene kadar bende kalırsın hem annemlerde var " deyip bana yaklaşıp öyle baktı.

"He Hazar annenler varken sizde kalmamı istemen çok zekice ya "deyince biraz daha yaklaşıp saçlarıma bir öpücük bırakıp belime koydu ellerini.

"Ne güzel geçinirdiniz gelin kaynana "

"Daha bizi bile bilmiyorlar Hazar sen neyin kafasını yaşıyorsun "

"Söylemediğim anlamadıkları anlamına gelmiyor ama"

Deyince ister istemez Hazara baktım. Lan ben ailesiyle sadece on dakika vakit geçirmiştim. Nereden anlayacaklar derken Hazarın davranışları aklıma geldi.

"Bilerek yaptın değil mi "

"Hayır sadece ailem yanımda diye davranışlarımı değiştirmedim olan bu sadece"

Gelen ayak sesleri ile birbirimizden ayrıldık.

"Komutanım bir gelseniz iyi olacak"sesinden kötü bir şey olduğu çok belli olan Yiğit ile ayaklarım benden izin almadan yürümeye başlamıştı bile.

Odamın kapısın önüne geldiğimizde kapısı kırılmış odamdan içeri girdim.

Başını elleri arasına almış sinirle odada volta atan Ediz'e anlamsızca baktım.

"Ne oluyor burada "

Kaşlarım çatılmış Ediz'e bakarken ellerini kafasından bakıp yanıma hızla gelip sarıldı.

"Ne oluyor ya bir sakin ol" deyip Ediz'den ayrıldım.

Başı ile duvarı işaret edince gözlerim beyaz duvarlarıma kaymıştı. Daha doğrusu artık beyaz olmayan duvarlarıma. Hangi deli bu kadar cesaret etmiş olabilirdi taktir etmiştim şimdiden .

Duvarda koca harfler ile benim için geleceğini yazıyordu. Kan kırmızı renk ile yazdıkları ortamı daha da geriyordu.

Kafamı hafifçe çevirip Hazara baktığımda gerilen yüzü ile Ediz ile birbirlerine baktıkların gördüm.

Bunun için korkacak değildim.

**********************************************************

"Komutanım benim için endişelenmenize gerek yok ciddiyim kendime şimdilik kalacak bir ev bulsam yeterli olacaktır." deyip kendimi sakin bir dille savundum çünkü Tuna komutana kalsa başıma bir düzine koruma koyacaktı.

Buna hiç gerek yoktu.

"Senin deli olduğunu biliyordum ama yanında en azından timden bir kaç kişi kalacak. Buna da itiraz et bakalım ne olacak görürsün o zaman" dediğinde başım ile onayladım.

"Emredersiniz komutanım. Bizimle kalmayı kabul etmediğin için ben ev ayarlayana kadar sana yeni gelen operasyonu anlatacağım.

Aslında bu olaylardan sonra size vermeyi düşünmüyordum ama neyse. Hatırlar mısın bilemedim ama istihbarattan Kaan adlı bir asker terörist kampına sızmıştı."